Κι εκεί που λες ότι δεν έχει άλλο παρακάτω στην τοξικότητα και στον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης, έρχεται η ίδια και εκπλήσσει εαυτόν και αλλήλους. Διαψεύδοντας με πάταγο όσους πίστευαν, νόμιζαν ή θεωρούσαν ότι η αυτή η θεσμική κατηφόρα κάπου έχει ένα τέλος.
Αντί, όπως θα περίμενε κανείς λογικός άνθρωπος, να κουβεντιάζει για την Ευρώπη και τα μεγάλα θέματα, η ακραία και τυχοδιωκτική αντιπολίτευση προσπαθεί κάθε μέρα να βυθίσει τη χώρα.
Με χοντροκομμένα ψέματα, με φαιδρότητες, με τραμπικά κολπάκια και με πρωτοφανή εχθροπάθεια για τους πολιτικούς αντιπάλους της, τα κόμματα της λεγόμενης «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» (τρομάρα τους) βυσσοδομούν, κυρίως, κατά της κυβέρνησης και στα... διαλείμματα των πρωινάδικων μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο κεντροαριστερός.
Προφανώς αυτό που επιδιώκουν είναι να «χτυπήσουν» με κάθε μέσο την κυβέρνηση και να την «τραυματίσουν βαριά» στις κάλπες, ώστε από την επαύριον των ευρωεκλογών να ανέβουν στα κεραμίδια και να ζητούν, ωρυόμενοι, πρόωρες εκλογές.
Χωρίς να τους καίγεται καρφάκι ότι μόλις πριν από έναν χρόνο ο λαός ψήφισε για το ποια κυβέρνηση θέλει για την επόμενη τετραετία.
Χωρίς να τους περνάει από το μυαλό ότι το τελευταίο που θέλει η χώρα είναι πολιτική αστάθεια και μια αντιπολίτευση να κραυγάζει για δήθεν «λαϊκή απονομιμοποίηση» της κυβέρνησης.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η μπαχαλοποίηση της πολιτικής με σκοπό τον προσπορισμό μικροκομματικών κερδών.
Κι ερχόμαστε στο διά ταύτα. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ’ αυτές τις λαϊκίστικες και τοξικές ονειρώξεις τους είναι οι πολίτες.
Γι’ αυτό καλή και θεμιτή η κριτική στην κυβέρνηση για τα όποια λάθη και παραλείψεις της, αλλά όταν απέναντί τους βλέπουν το τέρας του λαϊκισμού είναι στο χέρι των ψηφοφόρων να του φράξουν τον δρόμο.
Το έκαναν το 2019 και το 2023 και καλούνται ξανά στις 9 Ιουνίου με ψυχραιμία (αντιλαμβανόμενοι τους κινδύνους) να επιλέξουν τη σταθερότητα και ουχί την πολιτική αστάθεια. Τη συνέχεια στην κανονικότητα και ουχί την επιστροφή στα καταραμένα και διαβολεμένα χρόνια που το πάνω χέρι είχαν οι «αγανακτισμένοι» και οι ψεκασμένοι, οι οποίοι στο παραπέντε δεν έστειλαν τη χώρα στα βράχια της χρεοκοπίας.
Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά όλους αυτούς τους «αγανακτισμένους». Συν Αθηνά, λοιπόν, ας κινηθεί και η δική μας χείρα την προσεχή Κυριακή – διότι το μόνο σίγουρο είναι πως η αποχή βλάπτει τη δημοκρατία.
