Όποιος θεωρεί συγκυριακά όσα έγιναν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ώστε η Ελλάδα να καταστεί πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όσοι τέλος πάντων πιστεύουν ότι όλοι ξαφνικά αγάπησαν την Ελλάδα και έρχονται για ένα «to know us better” με τον Πρωθυπουργό, μάλλον ανήκουν σ’ εκείνη την κατηγορία συμπολιτών μας που νομίζουν ότι η χώρα μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν έχει Πρωθυπουργό.
Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποφάσισε να διεκδικήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχοντας εξασφαλισμένη τη νίκη. Είχε σχέδιο, είχε ιδέες, είχε πάνω απ’ όλα αντοχές γιατί πίστευε σ’ αυτό που πάει να κάνει. Και το πέτυχε κόντρα στα προγνωστικά. Πρόεδρος σε μια παράταξη με προδιαγραφές που κάποιοι είχαν βάλει σε «καλούπια» εντός των οποίων όφειλαν οι εκάστοτε πρόεδροι να κινούνται. Αυτό ο Μητσοτάκης το άλλαξε με τον «δικό» του τρόπο.
του Χάρη Παυλίδη
Με τον «δικό» του τρόπο σχημάτισε και την πρώτη κυβέρνηση. Αγνόησε τις εσωκομματικές ισορροπίες, δεν διαπραγματεύτηκε τα υπουργικά χαρτοφυλάκια, ενώ έδωσε μέσα από τη δομή της νέας κυβέρνησης το πολιτικό του στίγμα. Από την πρώτη ημέρα έστειλε προς όλους ένα σαφές μήνυμα, ότι δεν επιθυμεί υπουργούς «μερικής απασχόλησης». Και πρώτος αυτός έδωσε το παράδειγμα.
Με τον «δικό» του τρόπο αντιμετώπισε και όλες τις κρίσεις, επιδεικνύοντας ψυχραιμία και αποφασιστικότητα στη λήψη των αποφάσεων. Στον Έβρο και στην πρώτη φάση της πανδημίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δίστασε να αναμετρηθεί με τα πιστεύω του, βάζοντας σε προτεραιότητα το εθνικό και το κοινό συμφέρον. Ήταν η στιγμή που η Ελλάδα μαζί με Πρωθυπουργό αποκτούσε και ηγέτη. Η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το επιβεβαίωσαν.
Με τον «δικό» του τρόπο αντιμετώπισε τον Ερντογάν και με τον «δικό» του τρόπο έφερε τον Πομπέο στην Ελλάδα. Στην περίπτωση του Tούρκου Προέδρου ενθάρρυνε την αλαζονεία του. Και αφού με μεθοδικότητα και σχέδιο έφερε την κατάσταση εκεί που ήθελε, αφήνει την επιλογή στον γείτονα να περάσει τη «χρυσή γέφυρα» υποχωρώντας.
Με 4 λέξεις…
Με μόλις 4 λέξεις ο Πρωθυπουργός κατέθεσε τη δική του πρόταση στον Πρόεδρο Ερντογάν: «Όχι σε μονομερείς ενέργειες». Απλά και καθαρά «μεταφράζοντας» τον στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου «πάρε τη λέξη μου. Δώσε μου το χέρι σου», κάλεσε το γείτονα να δώσει μια ακόμη ευκαιρία στην υστεροφημία του.
Σε μια περίοδο που οι παλιοί εχθροί γίνονται φίλοι, όπως το Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, στη Μεσόγειο δεν πρέπει να σηκώνονται κύματα απειλών και αντιπαλότητας, είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας στο πλευρό του τον M. Pompeo. Το σημαντικό είναι ότι τα λόγια αυτά δεν είναι κατά συνθήκη, αλλά βασίζονται σε μια μακρά ιστορική διαδρομή δύο χωρών που η μοίρα τις κατέστησε όμηρους της γεωγραφίας.
Και πίσω απ’ αυτές τις 4 λέξεις ο Πρωθυπουργός καλεί τον τούρκο Πρόεδρο να δώσουν από κοινού μια ευκαιρία στην ειρήνη, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς, όπως ο Ελεύθεριος Βενιζέλος με τον Κεμάλ Ατατούρκ και μάλιστα υπό συνθήκες απείρως δυσκολότερες από τις παρούσες.
