Το δικό της πλαίσιο για έξοδο από το lockdown κατέθεσε η Φώφη Γεννηματά. Άνοιγμα σε έξι βήματα τα οποία αξίζει κανείς να εξετάσει ως προς την ρεαλιστικότητά τους και αποτελεσματικότητά τους. Ξέχασε όμως ένα πολύ σημαντικό, το έβδομο.
του Θεοδόση Παπανδρέου
Το έβδομο αφορά την μετακίνηση του πληθυσμού μεταξύ νομών. Οι πληροφορίες θέλουν να απαγορεύεται κατά την διάρκεια των εορτών και ακούγεται λογικό ως ένα σημείο. Από την άλλη, είναι κοινό μυστικό πως οι έλεγχοι στα διόδια είναι περιορισμένοι και οι ριψοκίνδυνοι το πιθανότερο είναι να φτάσουν στον προορισμό τους χωρίς κάποιο πρόβλημα. Αρκεί να μην επιλέξει κανείς ώρα και μέρες αιχμής για να ταξιδέψει. Το διαπίστωσαν πολλοί που μετακινήθηκαν (νόμιμα) για το μάζεμα των ελιών.
Η μετακίνηση μεταξύ των νομών στις περισσότερες περιπτώσεις κρύβει μαράζι. Το μαράζι μιας μάνας που έχει να δει το παιδί της κάποιους μήνες, αρκετούς λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών. Τον καημό της οικογένειας να ενωθεί έστω για λίγο, έστω κάτω από όρους. Το μαράζι αυτό σε τρώει από μέσα λίγο λίγο. Και είναι πιο σκληρό όταν αντιλαμβάνεσαι πως μπροστά σου ο χρόνος που μένει είναι λίγος. Γιατί τι να περιμένουν η μάνα και ο πατέρας των 80+; Τα επόμενα Χριστούγεννα; Ούτε καν στο επόμενο Πάσχα δεν μπορούν να ελπίζουν. Ο χρόνος είναι αμείλικτος.
Πώς αλήθεια προστατεύεις αυτούς τους ανθρώπους; Η απόσταση που επιβάλλει ο κορωνοϊός δεν είναι λύση. Η λύση κρύβεται σε μέτρα που ήδη ισχύουν για άλλες περιπτώσεις. Όπως για παράδειγμα τα τεστ.
Γιατί να μην υπάρξει πρόβλεψη που να επιτρέπει τέτοιου είδους μετακινήσεις μόνο μετά από μοριακό έλεγχο; Και κατά την αναχώρηση και κατά την επιστροφή. Ή τον συνδυασμό με rapid test. Και δικλείδες ασφαλείας μπαίνουν και μια ανθρώπινη ανάγκη ικανοποιείται.
Σίγουρα κάποιοι θα ασκήσουν κριτική για πολίτες δύο ταχυτήτων: εκείνους που μπορούν να πληρώσουν και εκείνους που δεν μπορούν. Και κάποιοι άλλοι θα ζητήσουν πάλι δωρεάν τεστ για όλους. Πάντα κάποιος θα βρίσκεται… Αλλά δεν είναι το θέμα αυτός ο κάποιος, το θέμα είναι η κοινωνία.
