“Σεκταρισμός ή Σεχταρισμός (αγγλ. sectarism < λατ. secta) ονομάζεται η αυστηρή προσκόλληση στις πεποιθήσεις μιας σέκτας.
Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει την στενότητα πνεύματος και την έλλειψη ανεκτικότητας όσον αφορά την στάση και συμπεριφορά ομάδας ατόμων, που παρουσιάζεται σε θρησκευτικό, πολιτικό ή άλλο επίπεδο και εκδηλώνεται με την προσκόλληση σε μια ιδεολογία, δόγμα ή παράδοση με αδιαλλαξία και φανατισμό. Ο σεκταρισμός την περίπτωση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει διακρίσεις και αποδοκιμασία προς εκείνους που είναι εκτός σέκτας. Χρησιμοποιείται επίσης αναφορικά με ομάδες που ενυπάρχουν σε θρησκεύματα ή ομολογίες της ίδιας θρησκείας” διαβάζουμε στη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ.
Στα αριστερά κόμματα (και ακροαριστερά κομματίδια) στη χώρα μας ανθούν πολλά είδη σεχταρισμού. Για παράδειγμα, μ΄ αυτό θα ασχοληθούμε σήμερα, υπάρχει ο οικόσιτος σεχταρισμός.
Η “σχολή” αυτή πήγε να “ανθίσει” και να καταπιεί το ΚΚΕ, αλλά o σοφός Φλωράκης φρόντισε έγκαιρα να ξεριζώσει τα “άνθη του κακού”. Σεχταρισμός, φραξιονισμός και οπορτουνισμός δεν είχαν έτσι κι αλλιώς ποτέ θέση στο κομμουνιστικό κόμμα.
Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 όλοι αυτοί οι σεχταριστές(σ.σ.: οι περισσότεροι που έφυγαν μετά τη διάσπαση δεν ήταν οπορτουνιστές και σεχταριστές) πήγαν και τρούπωσαν ή καλύτερα βολεύτηκαν στον Συνασπισμό.
Μερικοί μάλιστα έκαναν λαμπρή καριέρα αργότερα στον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα στον οικόσιτο οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι άλλοι πιο “ξύπνιοι” και τυχοδιώκτες “πούλησαν” το σταλινικό τους βιογραφικό σαν φρέσκο ψωμί στην ηγεσία του Αλ. Τσίπρα, που το “αγόρασε” με κλειστά μάτια.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα. Έναν ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε ως κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς να έχει γίνει κόμμα τοξικό, δογματικό, διχαστικό και με λόγο σταλινικό. Ένα κόμμα που πολιτεύεται με το σταλινικό ευαγγέλιο: πας μη συριζαίος, εχθρός!
Κοντολογίς, έκανε όλος αυτός ο σταλινικός συρφετός τον ΣΥΡΙΖΑ σαν τα μούτρα του. Και εις ανώτερα.
