Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αντιλαμβάνομαι ότι συγκλίνοντα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδας υπονομεύουν τις προσπάθειες που γίνονται κυρίως από την ελληνική πλευρά ώστε να υπάρξει ένα πεδίο συνεννόησης με την Τουρκία.
Του Χάρη Παυλίδη
Από τη μια πλευρά η αντιτουρκική υστερία η οποία βρίσκει έδαφος λόγω της προκλητικής στάσης των τούρκων αξιωματούχων. Απ΄την άλλη, ο διεθνής παράγων που βάζει την Ελλάδα να πλακώνεται με την Τουρκία ώστε στη συνέχεια να μεσολαβεί με το αζημίωτο. Είναι προφανές ότι ψύχραιμες φωνές, όπως αυτή του Μίκη Θεοδωράκη, σκεπάζονται από τις κραυγές των «τουρκολόγων» που ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ της έντασης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία προκαλεί με την πολιτική της. Ωστόσο ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που οι σχέσεις μας με τους γείτονες είναι τεταμένες. Η απάντηση σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι περισσότερο λάδι στη φωτιά, αλλά η διπλωματία στη βάση του διεθνούς δικαίου. Το να ασχολούμαστε με τις δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων, που σε κάθε περίπτωση γίνονται για εσωτερικούς λόγους, δίνει την εντύπωση ότι η Ελλάδα τελεί υπό πίεση.
Επαναλαμβάνω ότι η προκλητική στάση της Τουρκίας, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βγάλει την Ελλάδα εκτός του εθνικού στόχου που είναι η ανασυγκρότηση της χώρας. Και αυτό μπορεί να συμβεί εφόσον χαθεί η ψυχραιμία εξαιτίας εκείνων που έχουν επάγγελμα την κρίση. Εκτός κι αν οι «τουρκοφάγοι» και οι «ελληναράδες» θέλουν πόλεμο με την Τουρκία.
Είναι όμως αρκετά έξυπνοι ώστε κάτι τέτοιο ούτε καν να το σκέφτονται. Απλά βοηθούν με τον τρόπο τους το παιχνίδι με τα εξοπλιστικά, αλλά και κάποια άλλα συμφέροντα που δεν θέλουν τη συνεννόηση που επιδιώκει με πατριωτικό αίσθημα ευθύνης ο Πρωθυπουργός. Αυτό δηλαδή που σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και τηρουμένων των αναλογιών πέτυχαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Καταλήγοντας: Το εθνικό συμφέρον στην προκειμένη περίπτωση δεν διασφαλίζονται από τα πρωτοσέλιδα, δεν υπηρετούνται από τους προσκεκλημένους στα τηλεοπτικά πάνελ, ούτε βέβαια από τους κάθε λογής followers της ατζέντας των τούρκων εθνικιστών. Ούτε και από το δικό μου σχόλιο, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αντίδραση στη μεθοδευμένη προσπάθεια η χώρα να πέσει στην παγίδα που στήνουν οι επαγγελματίες της κρίσης.
