Σοβαρότατο ζήτημα αυτεπάγγελτης εξέτασης για το αδίκημα της ψευδούς καταμήνυσης και της άνευ λόγου απασχόλησης των δικαστικών κι αστυνομικών αρχών διαπιστώνει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος μετά τη μήνυση που δέχθηκε από τον “εθνικό μας μηνυτή” όπως τον αποκαλεί Παναγιώτη Δημητρά.
Ο Παναγιώτης Δημητράς μήνυσε τον Αν. Ανδριανόπουλο με αφορμή άρθρο του την 11η Σεπτεμβρίου 2019 στην εφημερίδα Τα Νέα κατηγορώντας τον μεταξύ άλλων για ρατσισμό με αποτέλεσμα ο εισαγγελέας να ζητά διευκρινήσεις.
Στην απάντησή του ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος αναφέρει:
Με προφανή κατάπληξη πληροφορήθηκα την μηνυτήρια αναφορά του κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ κατά του προσώπου μου και της εφημεριδας με αφορμή άρθρο μου στα ΤΑ ΝΕΑ της 11 Σεπτεμβρίου 2019. Η κατάπληξη έχει κατ αρχήν να κάνει μέ την ασυγχώρητη αδιαφορία του μηνυτού για τα προφανή ζητήματα αναστάτωσης της κοινωνικής ηρεμίας της χώρας από την απρόκλητη πλημμυρίδα μεταναστευτικών ροών αλλά κι από την ανατροπη της κοινωνικής συνοχης σε περιοχές όπου οι ροές εισόδου ξένων μεταναστών είναι μεγάλη. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που οι εισερχόμενοι να μετατρέπονται σε πλειοψηφία υποβάλλοντας έτσι σε δοκιμασία βαθύτατης έντασης τις τοπικές κοινωνίες. Το γεγονός μάλιστα πως όλοι σχεδόν οι νεοεισερχόμενοι είναι μουσουλμάνοι εισάγουν διαφορετικά ήθη και έθιμα προκαλώντας συχνά σοβαρές αντιπαλότητες με τον γηγενή ελληνικό χριστιανικό πληθυσμό.
Είναι εντελώς απροσδόκητο οι εύλογες αυτές ανησυχίες που εν πολλοίς διατυπώνονται στο άρθρο μου να χαρακτηρίζονται σαν “ρατσιστικές” που “εξωθούν σε βία” κατά των ξένων. Περιέργως ο μηνυτής αντιπαρέρχεται την βιαιότητα και το μίσος που αντιμετωπίζουν συχνά οι νόμιμες αρχές ασφαλείας της χώρας στις περιπτώσεις που έχουν προσπαθήσει να επιβάλουν τον νόμο και να καταστείλουν παραβατικές συμπεριφορές. Προφανώς αγνοεί πως οι διεθνείς κανόνες περί ασύλου επιβάλλουν στους αιτούντες να σέβονται την νομοθεσία της χώρας στην οποία βρίσκονται. Κάτι βέβαια που δεν παρατηρείται στις καταλήψεις εθνικών δρόμων, σιδηροδρομικών σταθμών και γραμμών ούτε και στην δημιουργία επεισοδίων στους δρόμους και στην πρόκληση πυρκαγιών σε οικιστικές δομές. Κι όλα αυτά περίπου ατιμώρητα προκαλώντας την αγανάκτηση και τον πανικό των τοπικών κοινωνιών.
Η στάση του μηνυτή, σαν απολογητή ουσιαστικά της εισαγόμενης βίας κι αυθαιρεσίας, καλλιεργεί σοβαρούς προβληματισμούς για τα κίνητρα και τις επιδιώξεις του. Κάτι που με αναγκάζει να σκεφθώ μήπως οι πράξεις του είναι επικίνδυνες κι αποσκοπούν στη διάρρηξη της κοινωνικής μας συνοχής, ενεργώντας σαν μοχλός υπονόμευσης της ομαλότητας και της εθνικής μας ασφάλειας.
Αμφισβητεί τον περίεργο ρόλο των τεράστιων αυτών μουσουλμανικών ροών με προέλευση κυρίως νυν ή πρώην εδάφη του ισλαμικού κράτους. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους ερχονται από χώρες όπου υπό διωγμό βρίσκονται χριστιανοί. Κι όμως, περιέργως, εδώ καταφθάνουν μόνο σχεδόν μουσουλμάνοι. Πως και γιατί; Τα γνωρίζει αυτά ο μηνυτής η σκόπιμα τα παραβλέπει;
Άλλοι έρχονται εδώ χωρίς κανένα απολύτως λόγο που να δικαιολογεί τέτοιες “ξαφνικές” ροές. ΤΙ ακριβώς διαφορετικό έγινε στον κόσμο γύρω στο 2015, που να δικαιολογεί τέτοια μεταναστευτική έκρηξη; Συνέβη κάτι ξαφνικό σε χώρες όπως το Μπαγκλαντες, το Πακιστάν, η Ερυθραία, η Σομαλία, η Νιγηρια, η Μαυριτανία, το Σουδάν η το Μαρόκο; Η εστω και το Αφγανιστάν; Αν κάποιοι εκεί κινδυνεύουν, είναι οι Σιίτες Χαζάροι από τους Ταλιμπάν. Μόλις όμως περάσουν δίπλα στο Ιράν (Σιιτικό) είναι ασφαλείς. Γιατί λοιπόν διασχίζουν 3 ή και 4 ακόμη χώρες και θαλασσοπνίγονται για να φθάσουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη;
Ο πόλεμος πάλι στο Ιράκ και τη Συρία ξέσπασε γύρω στο 2010. Γιατί από τα μέσα του 2015 ξεκίνησε το κύμα των ‘μετακινούμενων’ μουσουλμάνων; Απάντηση σε όλα αυτά είναι πως το μόνο που έγινε μέσα του 2015 ήταν οι προτροπές και τα εγκλήματα του Ισλαμικού Κράτους, με στόχο και κατεύθυνση την Ευρώπη. Οι αναφορές και οι δηλώσεις εκπροσώπων του είναι γνωστές. Τον Μάρτιο ο Μουφτής της Ιερουσαλήμ μίλησε για κατάληψη της Δύσης από μέσα. Στη Μοσούλη του Ιράκ, με κήρυγμά του, ο ηγέτης του ΙΚ Μπαγνταντί κήρυξε την σύγκρουση με τους πιστούς του σταυρού μέσω αδιάκοπης τζιχάντ, τονίζοντας πως “το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία ειρήνης”. Και οι εκτελεστές ισλαμιστές στις ακτές της Λιβύης αποκεφάλισαν χριστιανούς, δείχνοντας προς την Ευρώπη σαν τον επόμενο στόχο. Κι όλα με τη συνοδεία αναφορών στο Κοράνι που δικαιολογεί τις σχετικές δράσεις.
Δεν υπάρχει ρατσισμός στις προειδοποιήσεις προβλημάτων που προκαλούνται από συγκεκριμένες κινήσεις και δραστηριότητες. Ιδιαίτερα όταν αυτές οι αναφορές δεν αναφέρονται σε φυλετικά η εθνικά χαρακτηριστικά, όταν ζητούν απλά την εφαρμογή του νόμου κι όταν προτείνουν την λήψη μέτρων από το κράτος με νόμιμο απόλυτα τρόπο. Ρατσισμός, και μάλιστα ακραίος, είναι αντίθετα η αποσιώπηση δηλώσεων και προτροπών σε βία και παρανομίες από εκπροσώπους εθνικών μειονοτήτων η αλληλέγγυων προς αυτούς προσώπων η οργανώσεων.
Κατά την διεθνή νομοθεσία περί ασυλου ουδείς δικαιούται να παραβιάζει εθνικά σύνορα. Κι οφείλει να υπακούει στους νόμους. Σύμφωνα τώρα με το Ευρωπαικό Δικαστήριο επιτρέπονται οι μαζικοί επαναπατρισμοί παρανόμως εισελθόντων, που τους αρνήθηκαν το άσυλο. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να απορρίπτεται το άσυλο όσων παραβιάζουν τα σύνορά της. Κανενός που φτάνει εδώ δεν κινδυνεύει η ζωή του. Από την Τουρκία φεύγει σαν μετανάστης. Κι όχι σαν πρόσφυγας. Όποιος επιθυμεί άσυλο, αντί να θαλασσοπνίγεται, μπορεί να το ζητήσει σε νόμιμα σημεία εισόδου. Ή στα προξενεία. Καθ όσον αφορά τον ισχυρισμό του μηνυτή για “προφανή ψεύδη” αναφορικά με την άρνηση ασύλου κι άμεσο εκτοπισμό όσων παραβιάζουν σύνορα σε Αυστραλία κα, επισυνάπτω σχετική ανακοίνωση της κυβέρνησης της Αυστραλίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ώστε να το πληροφορούνται έγκαιρα οι ‘μετακινούμενοι’…
Καθ όσον αφορά το άρθρο μου και τον νόμο “περί ρατσιστικής βίας”, που εκφράζει απόλυτα την νέα τάση πολιτικής ορθότητας που επιχειρεί να καταπνίξει την ελευθερία του λόγου, εκτιμώ πως δεν τίθεται θέμα αδικήματος. Διότι ούτε υποκινεί, ούτε προκαλεί, ούτε διεγείρει, ούτε προτρέπει σε πράξεις ρατσιστικής βιας. Πράξεις μάλιστα που να μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος η βία κατά προσώπου η ομάδας προσώπων. Και θα πρέπει περαιτέρω το μίσος αυτό ή η βία να εκφράζεται με τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη η ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία η τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων.
Τίθεται όμως σοβαρότατο ζήτημα αυτεπάγγελτης εξέτασης για το αδίκημα της ψευδούς καταμήνυσης και της άνευ λόγου απασχόλησης των δικαστικών κι αστυνομικών αρχών. Που κινούνται και λειτουργούν με κόστος που επιβαρύνει τους φορολογούμενους Έλληνες πολίτες.
