Οι χθεσινές εκλογές ήταν από πολλές απόψεις ιστορικές. Για τον θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη που, κόντρα σε όλα τα κόμματα, πέτυχε μια τεράστια νίκη και συνάμα να θέσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον διχασμό και τον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης.
Για τους πολίτες που, συνειδητά και με καθαρή την καρδιά, πήγαν και εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους στον πολιτικό ηγέτη που κράτησε τη χώρα όρθια μέσα σε πρωτοφανείς κρίσεις: πανδημία, ενεργειακή κρίση και εισαγόμενη ακρίβεια.
Για τους πολίτες που έστειλαν ισχυρό μήνυμα αυτοδυναμίας στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και ταυτόχρονα αποδοκίμασαν την τοξικότητα, την εχθροπάθεια και τα τάγματα μίσους του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τη συντριβή από κάθε άποψη του τοξικού Αλέξη Τσίπρα και την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με τη χθεσινή του δήλωση έδειξε πως δεν κατάλαβε το μήνυμα της κοινωνίας. Ψέλλισε κάτι για όργανα και κάτι για δυσάρεστο αποτέλεσμα, χωρίς να κάνει ούτε αυτήν τη φορά την αυτοκριτική του. Δειλός, μοιραίος κι άβουλος αντάμα, για να παραφράσουμε λίγο τον στίχο του Κώστα Βάρναλη.
