Ποιος θα το έλεγε ότι ένα κόμμα που αυτοκαθορίζεται στον χώρο της Αριστεράς και του Προοδευτικού χώρου και που έχει γανιάσει να μας λέει για ισοτιμία ψήφου, Απλή Αναλογική και Δημοκρατία θα χώριζε τους Έλληνες σε Έλληνες του εσωτερικού και Έλληνες του Εξωτερικού, αρνούμενο την άρση των υπαρχόντων περιορισμών για να μπορούν να ψηφίζουν και να συνδιαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
του Ζαχαρία Ζούπη*
Ότι θα αρνιόταν ουσιαστικά την ψήφο των ομογενών, ενώ η υπεύθυνη τομεάρχης τους είχε κοροϊδέψει κιόλας, λέγοντας ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανέβει στην εξουσία θα καταργούσε τους περιορισμούς που υπάρχουν! Ποιους περιορισμούς; Αυτούς που ΣΥΡΙΖΑ και Κ.Κ.Ε είχαν επιβάλλει στην συζήτηση του 2019, αφού διαφορετικά δεν θα γινόταν ούτε το όποιο βήμα έγινε τότε, ώστε να έχουν την δυνατότητα όχι ολοι, αλλά έστω κάποιοι. Δύο τέτοια αντιδημοκρατικά, αντισυνταγματικά ατοπήματα δεν συνιστούν πια λάθος, αλλά μικροκομματική, συντηρητική, φοβική πολιτική συμπεριφορά .Όταν δε προέρχονται από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι και επικίνδυνο, αφού αναδεικνύει ένα πολιτικό κυνισμό και ένα κομματικό συμφεροντολογισμό δίχως όρια.
Προκαλεί αραγε εντύπωση αυτή η στάση; Όχι ιδιαίτερα, αλλά είναι σημαντικό γιατί καταδεικνύει ότι όσοι πίστεψαν ότι αυτό το κόμμα θα μπορεί να μετεξελιχθεί σε κόμμα που θα εκφράσει την Προοδευτική Παράταξη μάλλον είχαν ψευδαισθήσεις. Δύο χρόνια μετά τις Βουλευτικές Εκλογές δείχνει να οδεύει προς τα πίσω ολοταχώς και αυτό το εκτιμά καταλλήλως η κοινή γνώμη, γι αυτό και κινείται ανάμεσα στο 20%- 21% στην Πρόθεση ψήφου και να υπολείπεται της Ν.Δ κατά 15%-17%( σχεδόν διπλάσια διαφορά από την διαφορά με την οποία έχασε). Γι αυτήν την κατάσταση φταίνε πολλά. Η άρνηση μιας αποτίμησης της πορείας του είτε ως τυχοδιωκτική, λαικίστικη αντιπολίτευση , είτε ως «ώριμη» Κυβέρνηση που υπέγραψε ένα σκληρό Μνημόνιο και εφάρμοσε μια εξοντωτική πολιτική για την μεσαία τάξη, η απώλεια της ορμής του νέου και του ηθικού πλεονεκτήματος, η αδυναμία να διαμορφώσει ένα εναλλακτικό αφήγημα και τα αντιδημοκρατικά ξεσπάσματα ( « η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς», « η κανονικότητα δεν μας βολεύει», η θεωρία περί αρμών της εξουσίας) τον οδηγούν σε μια ιδιόμορφη απομόνωση. Χάνει δυνάμεις ταυτόχρονα και προς τα αριστερά και προς τον χώρο του Κέντρου.
Το πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απλό. Τα κάνει όλα λάθος σε σχέση με το τι θα έπρεπε να κάνει ένα Κόμμα που ξεκινούσε με 31.5% και θα έπρεπε να « δέσει» αυτό το ανομοιογενές σύνολο ώστε να μπορεί να ελπίζει στην συνέχεια σε μια κάλυψη της διαφοράς . Ας δούμε την εμμονική τάση που έχει εμφανίσει να επιτίθεται με κάθε ευκαιρία απέναντι στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ίσως η φυσιογνωμία, η λογική, η φιλοσοφία του να ταίριαζε περισσότερο με ένα κλασικό εκπρόσωπο της « λαικής» δεξιάς , όπως θα έλεγαν και τα πολύ αντιδεξιά στα λόγια στελέχη του από ότι με μια γνήσια προοδευτική πολιτικό. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η δήλωση του Ν. Φίλη που κατέκρινε σκληρά την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την επίσκεψη στον Έβρο και την φωτογράφησή της μπροστά στο τείχος στον Έβρο, τείχος κατασκευασμένο για την φύλαξη των συνόρων της χώρας. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Ν. Φίλης και όσοι τον ακολούθησαν με δηλώσεις ή με σχόλια την χαρακτήρισαν ρατσίστρια, σωβινίστρια, περίπου Τραμπ. Μόνο που έτσι δεν αποκαλύφθηκε μόνο η εχθρότητα προς την Πρόεδρο, αλλά και η περίεργη αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ περί συνόρων της χώρας και υπεράσπισής τους πολύ περισσότερο που μας χωρίζουν μόλις δεκαέξι μήνες από τα γεγονότα του Έβρου, όπως και η δήθεν ανοικτή προοδευτική πολιτική τους αντίληψη για το μεταναστευτικό.
Είναι φανερό ότι η αντίληψη και η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την Δημοκρατία, την λειτουργία των θεσμών, τον σεβασμό των Αρχών είναι βαθιά προβληματικές και αυτό φάνηκε και φαίνεται. Αυτή την περίοδο αλλωστε βρίσκονται σε εξέλιξη δύο υποθέσεις που φέρνουν στην επιφάνεια όλη τη αντιδημοκρατικοτητα του και την ηθική ευλυγισία του που και τα δύο απωθούν. Οι υποθέσεις στοχοποίησης και προσπάθειας ενοχοποίησης κορυφαίων στελεχών της αντιπολίτευσης με την αξιοποίηση παραδικαστικού κυκλώματος ( δες υπόθεση Παπαγγελόπουλου) και η υπόθεση Χ.Καλογρίτσα με απίστευτες, σοκαριστικές δημόσιες καταγγελίες για τον συντονισμό από Υπουργό επιχειρηματιών , τραπεζικών, δημοσιογράφων , δικηγόρων ειδικευμένων σε offshore για να φτιαχτεί Κανάλι ενώ την ίδια ώρα γινόταν συστηματική προσπάθεια για κλείσιμο ή έλεγχο Μ.Μ.Ε δείχνουν μια παρακρατικής σύλληψης μεθόδευση για έλεγχο Δικαιοσύνης, Μ.Μ.Ε , του Κράτους . Ήταν ένα σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ταιριαστό πλήρως στην ιδεολογία και αντίληψη ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν η άποψή σου για την Δημοκρατία και τους θεσμούς είναι αυτή, είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να μεταλλαχθείς σε Προοδευτική Παράταξη. Όσο δε καθυστερείς να επιχειρήσεις το σχεδό ακατόρθωτο , τόσο επιστρέφεις στο παρελθόν και περιθωριοποιείσαι αφού το οξυγόνο στερεύει σε συνθήκες κανονικότητας με ότι δυσκολίες κι αν μπορεί να υπάρχουν. Εκτός και αν προσδοκάς μια μεγάλη καταστροφή για να ρεφάρεις. Μόνο που ακομα και τότε δεν είσαι προοδευτικός, δημοκράτης, μεταρρυθμιστής, άντε ένας πιο ικανός λαϊκιστής να γίνεις.
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής-υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
