Οσοι τα τελευταία χρόνια τόλμησαν(!) να πουν και να γράψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα διαμαρτυρίας και με κατοχυρωμένη την πατέντα του άκρατου λαϊκισμού, ήταν απλώς... φιλοκυβερνητικές γραφίδες και της «λίστας 108» (βεβαίως, βεβαίως), σύμφωνα με τα φιλοσυριζαϊκά ΜΜΕ. Οσοι έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ζει και αναπνέει μόνο εκτός κανονικότητας ήταν «εμπαθείς» και οπαδοί του αντι-ΣΥΡΙΖΑ κινήματος.
Γράφει η Ιουλία Σκούρτη
Οσοι παρατηρούσαν ότι το κόμμα του Τσίπρα (σ.σ.: ας μη γελιόμαστε, αυτό ήταν κόμμα... Ι.Χ. του Αλέξη) δεν είχε αρχή, μέση και τέλος, και θρεφόταν μόνο από την τυφλή και στείρα αντιπολίτευση, ήταν εχθροί της Αριστεράς. Οσοι έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ημερομηνία λήξης, άμα τη φυγή του Αλέξη, ισχυρίζονταν ότι το κόμμα δεν είναι αμιγώς αρχηγικό και γελούσαν μαζί τους και τα τούβλα της Κουμουνδούρου.
Οσοι έλεγαν ότι επί Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε με κακέκτυπο του «αυριανισμού», αυτομάτως επικαλούνταν την κυρία Σόφι ιν’τ Βελντ και κάτι υποεπιτροπές της PEGA για να κάνουν τα ξινά γλυκά. Οσοι υποστήριζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχει στα ψηφοδέλτιά του ομοφώνως καταδικασμένους για παράβαση καθήκοντος, αυτοί με πρώτο τον Τσίπρα απαντούσαν ότι «ήταν πολιτική δίωξη», καθώς και ότι ήταν τιμή τους και καμάρι τους που κοσμούσαν τις κομματικές λίστες. Καιρός, όμως, φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας...
Ο βασιλιάς ήταν γυμνός
Ετσι ήρθε -με καθυστέρηση κάποιων ετών είναι η αλήθεια- η στιγμή που το κόμμα απεδείχθη ότι ήταν όλα τα παραπάνω κι ακόμη περισσότερα - όχι τιμητικά. Ηρθε ο καιρός που ο λαός κατάλαβε πως ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Ηρθε η μέρα που οι πολίτες είδαν ότι το κόμμα της Αριστεράς και της προόδου (λέμε τώρα) ήταν απλά ένας αχταρμάς πολιτικής θολούρας και μαύρης προπαγάνδας.
Για την πανδημία «έφταιγε» ο Μητσοτάκης. Για την επιχειρούμενη εισβολή στον Εβρο, ξανά ο Μητσοτάκης ήταν υπεύθυνος. Για την εισαγόμενη ακρίβεια –ας είναι καλά ο φίλος τους ο Πούτιν– ξανά-μανά ο Μητσοτάκης τους έφταιγε. Για το ναυάγιο στα διεθνή έξω από την Πύλο και πάλι «υπαίτιος» ήταν ο Μητσοτάκης. Για τα εγκληματικά λάθη του σταθμάρχη στα Τέμπη, έτοιμος και πάλι ο φταίχτης: Κυριάκος Μητσοτάκης. Για όλα τους έφταιγε ο Μητσοτάκης κι αντί να πάνε να το κοιτάξουν αυτό, επέλεξαν να το κάνουν σημαία και ευαγγέλιο της αντιπολιτευτικής τακτικής που ακολούθησαν όλα τα χρόνια που επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο «μεγάλος τιμονιέρης» Τσίπρας.
Τώρα που πληρώνουν τα επίχειρα, διαμαρτύρονται. Ευτυχώς –για τους ίδιους– δεν έχουν πει ακόμη πως για τα χάλια τους φταίει ο «συνήθης ύποπτος» Μητσοτάκης. Αν και ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος με τους ΣΥΡΙΖΑίους. Πάντως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν για κάτι... φταίει είναι ότι «απάλλαξε», με την ψήφο του λαού, τον τόπο από ένα κόμμα της μιζέριας, του αχαλίνωτου λαϊκισμού, της δολοφονίας χαρακτήρα των πολιτικών τους αντιπάλων, της εχθροπάθειας και των χιλιάδων fake news.
Και τώρα, τι γίνεται;
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας έφυγε –αναγκαστικά μετά την εκλογική του πανωλεθρία–, αλλά άφησε πίσω του συντρίμμια. Συντρίμμια που είναι αδύνατον να τα μαζέψουν οι επίγονοι, αν και κάποιοι θέλουν να βάλουν τέλος σ΄ αυτή τη μιζέρια και να πάει το κόμμα –ό,τι έχει απομείνει τέλος πάντων– παρακάτω. Δύσκολο έως ακατόρθωτο. Και τούτο διότι ο Τσίπρας κατάφερε να βάλει στο DNA του κόμματος τον «αυριανισμό» και να έχει συνομιλητές του σχεδόν μόνο κάτι νεο-αυριανιστές. Μ’ αυτούς ξημεροβραδιαζόταν στο Μέγαρο Μαξίμου ως πρωθυπουργός, μ’ αυτούς συναγελάζονταν και συναποφάσιζε και στην Κουμουνδούρου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κάποιοι λένε πως η ιστορία ήταν σε κάποιες περιπτώσεις «άδικη» μαζί του. Ναι, γιατί δεν απολογήθηκε ποτέ του για το καταστροφικό καλοκαίρι του 2015, γιατί αντιμετωπίστηκε από τα μέσα της διαπλοκής ως το «χρυσό παιδί» της Αριστεράς, γιατί «είχε καλές προθέσεις» όταν φόρτωνε στις πλάτες του λαού το 3ο, αχρείαστο και βάρβαρο Μνημόνιο, γιατί κανείς δεν του ζήτησε λογαριασμό όταν εξανάγκασε σε παραίτηση τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, γιατί κανείς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν όρθωσε το ανάστημά του για τις επιλογές του και γιατί ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας ο εκλεκτός του συστήματος, με αποτέλεσμα τα λάθη του να «βαφτίζονται» 17ωρες ηρωικές διαπραγματεύσεις και ότι δήθεν «προσπαθεί το παιδί, κάνει ό,τι μπορεί το παιδί»...
Τώρα ας πληρώσουν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ το... παιδί και ας μη διαμαρτύρονται σαν τις μωρές παρθένες. Είχαν πολλές ευκαιρίες να τον επαναφέρουν στις ράγες και στις αξίες της Αριστεράς αλλά δεν το έπραξαν.
