Όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζουν ένα είδος πολιτικού επιθανάτιου ρόγχου και θα μπορούσε να ακολουθήσει η ρήση «τα στερνά τιμούν τα πρώτα», δεδομένου ότι τα... πρώτα έδειχναν με ακρίβεια την πορεία που θα ακολουθούσε το κόμμα το οποίο βρέθηκε να ηγείται της χώρας μέσα από την εργαλειοποίηση μιας μεγάλης κρίσης και της αγανάκτησης που αυτή προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία.
Ορισμένοι υποστηρίζουν πως η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη στα δρώμενα του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε στο να πέσουν οι… μάσκες. Θα μπορούσε να ειπωθεί και αυτό, αλλά μόνο για όλους όσοι δεν μπόρεσαν να δουν από νωρίς το πραγματικό πρόσωπο του κόμματος τόσο μέσα από τις διαδικασίες που το έφεραν στην εξουσία και την άσκηση αυτής επί 4,5 χρόνια, όσο και με τον τρόπο που άσκησε τον ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε ρόλο στο πολιτικό σκηνικό πατώντας πάνω στο κύμα της αγανάκτησης. Ρίχνοντας λάδι στη φωτιά που άνοιξαν τα μνημόνια, γεμίζοντας τοξικότητα την κοινωνία με την εμφυλιοπολεμική ρητορική του και διασύροντας μέσα απο διαδικασίες δολοφονίας χαρακτήρων πολιτικούς αντιπάλους και επικριτές.
Εξέθρεψε το θηρίο του λαϊκισμού, το οποίο όμως έχοντας μάθει στο αίμα ζητάει όλο και περισσότερο και τώρα το τρέφουν με το δικό τους. Αυτό που χύνουν με τα συντροφικά μαχαιρώματα και τον αλληλοεξευτελισμό σε σημείο που να προκαλεί την αντίδραση των ψηφοφόρων. Ο εσωκομματικός διχασμός είναι πλέον ένα σίριαλ με επεισόδια που συνεχίζονται σε καθημερινή βάση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει με κρότο. Το ερώτημα είναι πώς θα φερθεί το κόμμα που θα αναλάβει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε θεσμικά –μετά τη διάσπαση– είτε επί της ουσίας. Ο λόγος για το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που το προηγούμενο διάστημα αποτυπώθηκε στην κοινή γνώμη ως ουρά του προς διάλυση κόμματος.
