H περίφημη πια φράση της Ε. Αχτσιόγλου σχολιάζεται, κριτικάρεται έντονα και απαραίτητο είναι να μην ξεχαστεί γιατί είναι αποτρόπαια και βαθιά αντιδημοκρατική, ασύμβατη για κόμμα και μάλιστα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κ. Ε. Αχτσιόγλου σημείωσε με στόμφο: « Θεωρώ ότι είναι μια πραγματικότητα αυτή. Η κανονικότητα στην πραγματικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. Η κανονικότητα οδηγεί στον ατομικισμό. Γι αυτό η Κυβέρνηση επενδύει στην ατομική ευθύνη.Ο ατομικισμός βοηθά την αντιπολιτική και ουσιαστικά βοηθά την άκρα δεξιά στο αφήγημά της…»
του Ζαχαρία Ζούπη*
Σ΄αυτές τις λίγες λέξεις κατανοεί κάποιος πως πίσω από τον αριστερό λαϊκισμό και τον τυχοδιωκτισμό, κρύβονται οι πιο αντιδημοκρατικές, ανιστόρητες, αντιανθρώπινες θεωρίες και αντιλήψεις. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε το απόφθεγμα του Μάο « Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» αλλά από μόνη της αυτή η υπενθύμιση δεν λέει και πολλά. Πρέπει να δούμε την ουσία της αντίληψης λοιπόν και σύμφωνα μ΄αυτή :
- Κάθε τι που είναι καλό για την ζωή των πολιτών και την πρόοδο της κοινωνίας δεν είναι καλό γιατί δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά. Άρα πρόοδος, καλό επίπεδο ζωής και Αριστερά – κατά την Ε. Αχτσιόγλου- είναι έννοιες ασύμβατες. Άρα επιδίωξη είναι η καταστροφή, οι άσχημες συνθήκες ώστε να φαίνεται ότι το σύστημα δεν τα καταφέρνει!
- Κάθε τι που στοιχειοθετεί κανονική κατάσταση βοηθά – κατά την νέα θεωρητικό- το αφήγημα της άκρα δεξιάς. Δυστυχώς για αυτήν σε μη κανονικές καταστάσεις επιβλήθηκαν μόνο ακροδεξιά ή ακροαριστερά φασιστικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα. Ας σκεφτεί απλά τις συνθήκες στις οποίες κυριάρχησε ο Ναζισμός στην Γερμανία. Το λέει δε αυτό μια Πολιτικός που το κόμμα της βρήκε κοινό αφήγημα με τμήμα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και ως Κυβέρνηση πέρασε Νόμους στηριγμένη στην αριστερο ακροδεξιά κυβερνητική πλειοψηφία και με την ανοχή ή και με την ψήφο της Χρυσής Αυγής, αφού πρώτα μ΄αυτή την συμμαχία και κάποιων ακόμα έριξαν μια Κυβέρνηση μη επιτρέποντας να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
- Κάθε τι που συγκροτεί κανονικότητα προωθεί τον ατομικισμό και προσέξτε, γι αυτό η Κυβέρνηση μιλάει για ατομική ευθύνη! Εν ολίγοις για την Αριστερά της κ. Ε. Αχτσιόγλου και του ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώδεις έννοιες προόδου και Δημοκρατίας όπως αυτή της ατομικής ευθύνης είναι επικίνδυνες. Κατά την Αριστερά δηλαδή το μπάχαλο και η ανευθυνότητα δημιουργούν χώρο ανάπτυξής της. Σαφές, πολύ σαφές αυτό που λέει.
Στα παραπάνω προσθέστε και την χιλιοειπωμένη από τον ίδιο τον Α. Τσίπρα και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιδημοκρατική θεωρία περί « αρμών της εξουσίας» και κατάληψης όλης της εξουσίας, δηλαδή εν ολίγοις ελέγχου ή διάλυσης δημοκρατικών θεσμών όπως η Δικαιοσύνη, οι ανεξάρτητες Αρχές, αλλά και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και έχουμε όλο το πλαίσιο για να κατανοήσουμε την στρατηγική, την αντιπολιτευτική Πολιτική και τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι από τον δημοκρατικό χώρο προσελκύθηκαν από τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα πίστεψαν ότι μπορεί να μετεξελιχθεί στην μεγάλη Προοδευτική Παράταξη, στο σύγχρονο κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας, θέλουν καλύτερη απόδειξη να κατανοήσουν ότι όλα αυτά είναι απλά ουτοπικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ της μη κανονικότητας, της επιδίωξης να τροφοδοτεί αναταράξεις, μίσος και διχασμό μήπως και « τσιμπήσει στα θολά νερά» πολύ απλά αδυνατεί να υπερβεί τον εαυτό του.
Αυτές ακριβώς οι αντιλήψεις εξηγούν καλύτερα και για αυτό οφείλεται ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ε. Αχτσιόγλου και την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ στην πανδημία, μια τακτική σχεδόν ανοιχτής υπονόμευσης της συλλογικής προσπάθειας και επένδυσης στην υγειονομική ή οικονομική, κοινωνική καταστροφή. Υπό το πρίσμα αυτό μπορεί να καταλάβει κανείς καλύτερα τα « δεν υπάρχει εμβόλιο», τα « άπιαστος στόχος οι 25.000 εμβολιασμοί» , τα ρίσκα του κ. Α. Τσίπρα να κολλήσουν κάποιοι από τις εκατοντάδες συγκεντρώσεις, η συνεχής περιγραφή μιας Ελλάδας που οι μισοί πεθαίνουμε από κορονοϊό και οι άλλοι μισοί από την πείνα, όσοι βέβαια την γλιτώσαμε από τα « τάγματα εφόδου του Μητσοτάκη και του Χρυσοχοΐδη». Είναι επομένως φανερό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στρατηγική, η ηγεσία του ξέρει τι θέλει. Αναζητεί μια έκρυθμη κατάσταση, μια καταστροφή μήπως και ρεφάρει. Είναι κλασσική τυχοδιωκτική αντίληψη ρεφαρίσματος.
Μόνο που κάνει ένα μεγάλο λάθος. Το 2021 δε είναι 2011 ή 2012. Συνεχίζοντας έτσι απλά θα απομονώνεται και θα είχε απομονωθεί ακόμα περισσότερα αν κόμματα σαν το ΚΙΝΑΛ δεν « ζήλευε» συχνά την ρητορική και τον μηδενισμό του ελπίζοντας ότι έτσι θα « εισπράξουν» πολιτικά και βέβαια δεν θα κατηγορηθούν ως «φιλοδεξιά». Το 2021 δεν είναι λοιπον 2011. Μεσολάβησαν δέκα χρόνια πριμοδότησης του διχασμού από τον ΣΥΡΙΖΑ και μια « πρώτη φορά Αριστερά » που έπεισε ότι η κοινωνία πρέπει να προσέχει μεγαλόστομες ανοησίες και κοροϊδίες και να αναζητήσει δρόμους βασισμένους στην λογική, τον ρεαλισμό, την ευθύνη. Αν δε ποτέ κανείς ξεχνάει τι συνέβη σ΄αυτή την χώρα , ευτυχώς όλο και κάνει κάποια δήλωση ο Α. Τσίπρας, κάνει καμια ανάλυση η Ε. Αχτσιόγλου, κάποιο τιτίβισμα ο Π. Πολάκης και κατευθείαν ένα 60%-65% ξαναθυμάται και λέει με τον τρόπο του στις δημοσκοπήσεις « ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ». Βέβαια, καλά θα κάνουν κάποιοι να μην στηρίζονται μόνο στην ευγενή προσφορά των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε το μυστικό μας το είπε η Έ. Αχτσιόγλου. Όσο θα κανονικοποιείται η κατάσταση, όσο θα αντιμετωπίζεται η υγειονομική και οικονομική κρίση, όσο ανεβαίνουν οι ρυθμοί ανάπτυξης και ζουν καλύτερα οι άνθρωποι και ιδιαίτερα αυτοί που έχουν πληγεί περισσότερο, τόσο το οξυγόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ θα μειώνεται. Και τότε ποιος ξέρει. Μπορεί οι τεκτονικές πλάκες του πολιτικού συστήματος να δημιουργήσει νέους συσχετισμούς με τον ΣΥΡΙΖΑ αδύναμο και νέα μορφώματα να μπαίνουν στην ζωή μας που αν μη τι άλλο ερμηνεύουν το μέλλον με γυαλιά του μελλοντος και όχι μαοικες ατάκες που τις πλήρωσαν λαοί και εκατομμύρια άνθρωποι.
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής-υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
