Όλη η ανθρωπότητα και βέβαια και η χώρα μας δίνουν επί ενάμιση χρόνο μια μάχη ενάντια σε μια πανδημία που ήδη έχει τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες απώλειες και οικονομικές παρενέργειες. Μέσα στην ατυχία μας να βιώσουμε μια πανδημία από αυτές που τουλάχιστον μέχρι σήμερα εμφανίζονται κάθε εκατό χρόνια στον πλανήτη, υπήρχε ένα μεγάλο βήμα : Η Επιστήμη σε χρόνο ρεκόρ μας χάρισε όπλο, το εμβόλιο. Η ανθρωπότητα το καλοδέχτηκε με ενθουσιασμό, αν και στην Ελλάδα ο ηγέτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αμφισβητούσε την ύπαρξή του αρχικά και το βάφτιζε « εμπόριο ελπίδας»! Αυτό καταλάβαινε εκείνη την ώρα ή μάλλον αυτό φοβόταν . Είναι ακόμα το μόνο όπλο που έχουμε.
του Ζαχαρία Ζούπη*
Από εκεί και πέρα αρχίζει η περιπέτεια. Ένα μεγάλο ποσοστό, ένα πλειοψηφικό ποσοστό πολιτών έσπευσαν και σπεύδουν να εμβολιαστούν. Στην χώρα μας που δυνάμεις της Αντιπολίτευσης παρεμβαίνουν ως μόνιμοι μάντεις καταστροφών και φορείς καταγγελιομανίας κατά μιας παντελούς αποτυχίας της Κυβέρνησης που η κοινωνία δεν φαίνεται να την διαπιστώνει, ήδη έχουν εμβολιαστεί 5, 5 εκατ. πολίτες και έχουν κάνει και τις δύο δόσεις 4,7 εκατομ. πολίτες , δηλαδή σύνολο « τσιμπημάτων» γύρω στα 10 εκατομ. Δε νομίζω πως λογικός πολίτης το ονομάζει και αποτυχία! Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να το βλέπει ως αποτυχία. Στην τελευταία έρευνα της OPINION POLL το 49.4% δήλωνε ικανοποιημένο από την διαχείριση της πανδημίας από τη αρχή της πανδημίας και το 67% δήλωνε ικανοποιημένο από την οργάνωση και τους ρυθμούς εμβολιασμού. Αντίθετα, μόνο το 17.1% δήλωνε ικανοποιημένο από την στάση, την αντιπολιτευτική πολιτική και τις προτάσεις τςη Αντιπολίτευσης για την πανδημία. Πρέπει κάποιος να πάσχει από έντονες παραισθήσεις για να διαπιστώνει ότι αυτός που έχει αποτύχει και μάλιστα πλήρως είναι η Κυβέρνηση. Εκτός και αν δεν γνωρίζει από απλή αριθμητική ή για κάποιους λόγους δεν μπορεί να δει την πραγματικότητα λογικά.
Προχωράει λοιπόν ο εμβολιασμός μέσα από περιπέτειες και αμφισβητήσεις. Η Κυβέρνηση δέχεται έντονη κριτική ότι « δεν πείθει». Άντε πάλι. Όποιος το λέει αυτό ξεχνάει ότι κατ΄αρχήν υπάρχει στην χώρα ένα 10% – 15% που διαχρονικά ρέπει προς ένα μόνιμο ανορθολογισμό που συχνά χρωματίζεται με ψύγματα αντισυστημισμού. Αυτό το ποσοστό μειώνεται ή αυξάνεται ανάλογα με τις καταστάσεις.Ωστόσο αυτόν τον πυρήνα τον είδαμε όταν μπούκαραν σε εκδηλώσεις για την παρουσίαση του βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη « ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ», διαπιστώναμε την ύπαρξή του όταν το 30% στις αρχές της οικονομικής κρίσης δήλωνε σε δημοσκοπήσεις ότι μας ψεκάζουν για να πιστέψουμε ότι η χώρα χρωστάει( ενώ δεν χρωστούσε 345 δις.ευρώ), το είχαμε δει όταν η απλή απόφαση για μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες προκαλούσε συγκεντρώσεις με λάβαρα και σταυρούς ενάντια στην δήθεν υπονόμευση της πίστης, όπως το είδαμε όταν κάποιοι έδερναν τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης την περίοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μιλάμε δηλαδή για ένα διαχρονικό φαινόμενο άρνησης της πραγματικότητας. Μία ερώτηση : Πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό το τμήμα του πληθυσμού μπορεί να πειστεί να εμβολιαστεί; Εδώ δεν πείθει τον πρώην αναπληρωτή Υπουργό Υγείας του, ο οποίος χρησιμοποιεί επιχειρήματα που μπορεί κάποιος να διαβάσει σε sites φανατικών αρνητών του εμβολιασμού. Ωστόσο, ας μείνουμε στην ουσία. Όποιος πιστεύει ότι αυτό το κομμάτι του πληθυσμού μπορεί να το πείσει κάποιος , ή έχει ψευδαισθήσεις ή ψεύδεται και παραπλανά συνειδητά. Πιστεύω ότι για άλλη μια φορά την τελευταία δεκαετία συμβαίνει το δεύτερο.
Άρα για να οικοδομηθεί τείχος προστασίας έστω της τάξης του 80% είναι επιτακτικό να πειστεί ένα 15% επιπλέον που φαίνεται να έχει ερωτήματα, φοβίες. Πρέπει λοιπόν να γίνει μια τιτάνια προσπάθεια που δεν μπορεί να γίνει από την Κυβέρνηση μόνο, από οποιαδήποτε Κυβέρνηση. Χρειάζεται συστράτευση Ιατρικών Συλλόγων , Εκκλησίας, Αυτοδιοίκησης, κομμάτων, ανθρώπων υψηλού κύρους και δημοφιλίας ιδιαίτερα από τους χώρους του Πολιτισμού, Αθλητισμού. Ένα απλό ερώτημα όμως προκύπτει και πάλι : Αν πρόκειται για εργαζόμενους σε δομές Υγείας ή προστασίας ηλικιωμένων , που η δουλειά τους είναι να προστατεύουν την υγεία και την ζωή , τι κάνεις; Πόσο καιρό, πόσους μήνες περιμένεις να πειστούν άνθρωποι που ιδιαίτερα στις συγκεκριμένες θέσεις δείχνουν μοναδική χονδροπετσιά, ανευθυνότητα και ηθικό έλλειμμα; Την απάντηση την έδωσε πρώτος ο Ντράγκι στην Ιταλία ειδικά για τους νοσοκομειακούς. Αποτέλεσμα; Τέλη Απριλίου οι εμβολιασμένοι νοσοκομειακοί ήταν 65%.Τώρα είναι 99%! Ο νοών νοείτω! Αυτό κάνει η Κυβέρνηση με την τροπολογία που κατάθεσε: Κύριοι , ειδικά από αυτούς τους χώρους η θα εμβολιαστείτε άμεσα ή τίθεστε σε αναστολή χωρίς μισθό, χωρίς ασφάλιση. Υποχρεωτικότητα σημαίνει και επιπτώσεις και βέβαια επίπτωση δεν είναι να πάρεις ένα αρνητή εμβολιασμού από χώρο ηλικιωμένων και να τον πας σε γραφείο να κάθεται , όπως πρότειναν κάποιες δυνάμεις. Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι , θα ήταν bonus λόγω αναισθησίας και κοινωνικής ανευθυνότητας. Εν ολίγοις, η Κυβέρνηση κάνει αυτό που επιβάλλει η απλή λογική σε μια φάση που υπάρχει κίνδυνος επέλασης της μετάλλαξης δέλτα. Αν κάποιος ήθελε να κάνει κριτική, θα ήταν ότι η Κυβέρνηση καθυστέρησε και δεν ανοίγει την λίστα των επαγγελματικών κατηγοριών π.χ και για εκπαιδευτικούς και για εργαζόμενους στην εστίαση κ.ά
Αυτή που είναι παράλογη είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει δύναμη που πιστεύει στον εμβολιασμό και την υποχρεωτικότητα. Όταν η Κυβέρνηση φέρνει στην Βουλή αυτή την περιορισμένη υποχρεωτικότητα, τρέχει να κρυφτεί. Δεν κάνει όμως μόνο αυτό. Κατηγορεί την Κυβέρνηση για αυταρχισμό, για βούληση μαζικών απολύσεων ( έχετε δει άραγε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους να απολύονται ποτέ ότι και να κάνουν τουλάχιστον στην περίοδο της Μεταπολίτευσης;) , για διχασμό και άλλα φοβερά και τρομερά. Τι σύμπτωση δε. Τα ίδια κατηγορούν τον Μακρόν όλες οι ακροδεξιές και ακροαριστερές συνιστώσες των περίφημων « κίτρινων γιλέκων» που ξαναεμφανίστηκαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονεί, όχι γιατί δεν ασκεί πιο αριστερή ή πιο κεντρώα/ κεντροαριστερή πολιτική , αλλά γιατί αρνείται την λογική. Αρνούμενος στην πράξη την υποχρεωτικότητα κρυμμένος πάλι πίσω από ασύστατες καταγγελίες εμφανιζεται στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών ως δύναμη που προσπαθει να ψαρεύει στα θολά νερά , ακόμα και αντιεμβολιαστών. Άλλωστε δεν είναι και κάτι που θα ξένιζε. Η συνύπαρξή του στο κίνημα των πλατειών με την ακροδεξιά, η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας με τμήμα της ακροδεξιάς, δεν ήταν δίχως κόστος. Άνοιξε διαύλους όσμωσης και σε επίπεδο ιδεών, αξιών και αντιλήψεων. Γι αυτό και ο Π.Πολάκης και άλλα στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ( π.χ Τσάκρη) και ότι εκφράζουν στην βάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα και αυτής της ώσμωσης και όλο αυτό απομακρύνει ή θα απομακρύνει ακόμα περισσότερα προοδευτικά ακροατήρια που λογικά θα τα ήθελε. Αυτό είναι η μια εξήγηση. Η άλλη είναι ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ζάλη από τις δημοσκοπήσεις που κατά μέσο όρο δίνουν 15% προβάδισμα της Ν.Δ και η ηγεσία του παραδέρνει αναζητώντας « πελατεία» απ΄όπου κι αν είναι. Όμως ξεχνάει και πάλι ότι το 2021 δεν είναι 2011 ή 2012. Άλλωστε το 65% και το 67% σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις της PULSE και της OPINION POLL τάσονται υπέρ της υποχρεωτικότητας εμβολιασμού , με το 60% περίπου των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να έχει την ίδια άποψη.
Πώς να εξηγήσεις σε όλους αυτούς την μη ψήφιση της υποχρεωτικότητας λοιπόν; Άλλωστε μην ξεγελιέται κανείς. Την βασιμότητα και σοβαρότητα των επιχειρημάτων του καθένα ή την μη στήριξη σε καμια λογική την κατανοεί ο λαός, την αντιλαμβάνονται οι πολίτες.
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής-υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
