Σχεδόν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται να… επενδύουν στη συνέχιση των κινητοποιήσεων των αγροτών. Για τον λόγο αυτόν ρίχνουν λάδι στη φωτιά και δηλώνουν πως στέκονται στο πλευρό τους κατηγορώντας κυβέρνηση και πρωθυπουργό για ανεπαρκή και αποσπασματικά μέτρα. Με τη στάση τους, όπως προκύπτει από τις κινήσεις του Στέφανου Κασσελάκη και τουΝίκου Ανδρουλάκη, επιβεβαιώνουν το ρητό «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» αφού στόχος τους είναι να πληγεί η κυβέρνηση εν όψει ευρωεκλογών με γνώμονα τη λεγόμενη αρνητική ψήφο. Τη μόνη ψήφο στην οποία μπορούν να ελπίζουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο αυτά κόμματα –όπως και τα μικρότερα– εμφανίζονται να κατηγορούν την κυβέρνηση που μέχρι σήμερα έχει προχωρήσει στη λήψη μέτρων προκειμένου να ικανοποιηθούν πραγματικά αιτήματα των αγροτών, στο πλαίσιο πάντα των δημοσιονομικών δυνατοτήτων που υπάρχουν και με δεδομένο ότι δεν είναι η μόνη κοινωνική τάξη που αντιμετωπίζει προβλήματα.
Τα όσα τάζουν άλλωστε ειδικά τα δύο κόμματα που επιδιώκουν να προσελκύσουν ψηφοφόρους στον δρόμο για τις ευρωεκλογές δείχνουν και το πώς αντιμετωπίζουν τους αγρότες. Ο εμπαιγμός με τις υποσχέσεις για πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων του αναδεικνύει τον ρόλο που έχουν επιλέξει στην πολιτική σκηνή για τον εαυτό τους. Δηλαδή αυτόν της, με κάθε τρόπο και μέσο, πρόκλησης προβλημάτων στην ίδια τη χώρα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και στο άλλο ζήτημα, αυτό του νομοσχεδίου για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, εμφανίζονται –ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ– να επιλέγουν τη γραμμή του λαϊκισμού και της άρνησης. Για κάποιο λόγο ενδεχομένως εκτιμούν πως οι αντιδράσεις θα πλήξουν ευθέως την κυβέρνηση και θα προσδώσουν πόντους στην αντιπολίτευση. Επίσης, εμφανίζονται να πιστεύουν ότι είναι εφικτή η δημιουργία ενός κύματος αγανάκτησης και οργής.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι ακόμη και στις μεγαλύτερες κρίσεις οι πολίτες δεν δείχνουν να εμπιστεύονται την αντιπολίτευση. Το αντίθετο. Χαρακτηρίζουν την αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθείται κακή. Αντιδρούν και το δείχνουν με τις μετρήσεις της κοινής γνώμης.
