Με προσεκτικό τρόπο και καλό σχεδιασμό ο Μάθιου Νίμιτς έστησε την παγίδα του Σκοπιανού μέσα στο οποίο πιάστηκε ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και ο τότε ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς με αποτέλεσμα να δώσουν γλώσσα και ταυτότητα Μακεδική στους Σκοπιανούς.
Τι έκανε ο έμπειρος διπλωμάτης για να ξεμπερδέψει με ένα πρόβλημα που κρατούσε δεκαετίες; Άλλαξε οπτική!
Εξηγεί ο ίδιος σε ανάλυσή του: «Ας μιλήσουμε για τη γεωγραφία, όχι για την ταυτότητα. Στα ψηφίσματά του, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν προσπαθούσε να αλλάξει την ταυτότητα του λαού σας. Στο πλαίσιο αυτό χαλαρώστε από τους φόβους που έχετε ότι η μακεδονική ταυτότητα θα χαθεί. Ωστόσο, το όνομα ενός κράτους θα πρέπει να αντανακλά μία γεωγραφική πραγματικότητα. Έτσι, ας μιλήσουμε όλοι για τη γεωγραφία. Η Μακεδονία είναι μια γεωγραφική έννοια και είναι μια μεγάλη περιοχή. Μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό;» είπε απευθυνόμενος στην πλευρά των Σκοπίων.
«Αυτή η μεγάλη περιοχή ήταν για αιώνες υπό οθωμανική κυριαρχία. Και αυτή διαιρέθηκε το 1912-1913 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων», συμφώνησαν τα Σκόπια. Με τον Μάθιου Νίμιτς να κάνει ένα βήμα παραπέρα: «Και πρέπει να παραδεχτείτε ότι ενώ το έδαφός σας είναι μέρος αυτής της περιοχής της Μακεδονίας, είναι μόνο ένα τμήμα. Έτσι, ας είμαστε ακριβείς σε αυτό: είναι ένα μικρό κομμάτι, περίπου το 38%,» επιχειρηματολόγησε ο Νίμιτς, «ένα γεγονός το οποίο παραδέχτηκαν απρόθυμα τα Σκόπια».
«Έτσι, δεν απέχει τόσο πολύ αν εισάγετε μια τροποποίηση στο όνομά σας (γεωγραφικό προσδιορισμό) για να αντικατοπτρίσετε με μεγαλύτερη ακρίβεια τη γεωγραφική πραγματικότητα. Σκεφθείτε να διατηρήσετε το όνομά σας Δημοκρατία της Μακεδονίας αλλά να προσθέστε έναν αξιοπρεπή γεωγραφικό προσδιορισμό» ήταν το επιχείρημα-πρόταση Νίμιτς που άνοιξε το δρόμο της επίλυσης.
Τι τους είπε εν ολίγοις; Τροποποιήστε (και όχι αλλάξτε) το όνομά σας και κρατήστε όλα τα άλλα. Όπως και έγινε σε βάρος της Ελλάδας!
Η ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθήθηκε και για την Αθήνα. «Ας μιλήσουμε για τη γεωγραφία, όχι για την ταυτότητα. Κανείς δεν προσπαθεί να πάρει την μακεδονική ταυτότητά σας. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος ήταν μέρος του ελληνικού κόσμου και η μακεδονική κληρονομιά είναι ελληνική. Όλος ο κόσμος το ξέρει. Μην φοβάστε ότι η ταυτότητά σας θα χαθεί. Και οι άνθρωποι που ζουν στη βόρεια Ελλάδα αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες.
Ωραία – αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ… Ας μιλήσουμε για τη γεωγραφία. Όλοι συμφωνούμε ότι η Μακεδονία είναι μία γεωγραφική έννοια και ότι η οθωμανική Μακεδονική περιοχή χωρίστηκε το 1912-1913. Η Ελλάδα κέρδισε μακράν το μεγαλύτερο μέρος, αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι ήταν μόνο το μισό αυτού του εδάφους», το οποίο παραδέχθηκαν απρόθυμα.
Και ο βόρειος γείτονάς σας ήταν γεωγραφικά ένα μέρος αυτής της διαίρεσης της οθωμανικής Μακεδονικής επικράτειας “, το οποίο και πάλι με απροθυμία παραδέχθηκαν θα πει ο Νιμιτς και θα προσθέσει: «Ας υποθέσουμε ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι υπερβολικά εκτεταμένο για να είναι κατάλληλο από γεωγραφική άποψη, δεν θα μπορούμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να υιοθετήσουμε μια ονομασία που ξεκαθαρίζει την γεωγραφική διαφορά μεταξύ της ελληνικής Μακεδονίας και του βόρειου γείτονα;”
Τα Σκόπια αποδέχθηκαν μία σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει επιθετικό προσδιορισμό, δεχόμενη ουσιαστικά ένα διαφορετικό όνομα από το αυτό που αναγράφονταν στο σύνταγμα τους και συμφώνησαν σε erga omnes εφαρμογή.
Τι πήραν σε αντάλλαγμα τα Σκόπια; H Αθήνα συμφώνησε να αποσύρει ουσιαστικά το βέτο στις αιτήσεις των Σκοπίων για να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και υποστήριξε ενεργά την είσοδό τους. Ίσως ακόμα πιο σημαντικό ως στόχος των διαπραγματευτών των Σκοπίων ήταν η καθολική αποδοχή της ταυτότητας του λαού τους, και αυτό σήμαινε ότι κανείς δεν θα αμφισβητούσε,- συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας – ότι ήταν Μακεδόνες και ότι η γλώσσα τους ήταν μακεδονική. Τα Σκόπια ικανοποιήθηκαν για αυτό το κρίσιμο ζήτημα, αλλά για την επίλυσή αυτού του θέματος χρειάστηκαν να γίνουν πάρα πολλές διαπραγματεύσεις.
Και κάπως έτσι η Ελλάδα εγκατέλειψε θέσεις δεκαετιών χωρίς κανένα εμφανές κέρδος. Απλά για το καπρίτσιο του Τσίπρα και του Κοτζιά.
