Πάγωσε το αίμα με την κατάθεση της Βαρβάρας Βουκάκη που έχασε τον σύζυγο και τον γιο της, ενώ η κόρη της έπεσε από τα βράχια και σκοτώθηκε για να μην καεί ζωντανή.
Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου
Η δίκη για το Μάτι, για τη φονική πυρκαγιά που προκάλεσε μια ανείπωτη τραγωδία, φέρνει και πάλι στο προσκήνιο μνήμες από όσα έγιναν και από όσα δεν έγιναν εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα με τους 104 νεκρούς. Οι καταθέσεις ανθρώπων που γλίτωσαν και συγγενών αυτών που κάηκαν αβοήθητοι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα συγκλονίζουν. Αυτό όμως που συγκλονίζει ακόμη περισσότερο είναι πως όλοι όσοι έχουν καταθέσει επικεντρώνονται σε δύο θέματα.
Το πρώτο είναι η πλήρης απουσία του κρατικού μηχανισμού. Η «βάρδια» στην οποία «έκατσε η στραβή» ήταν παντελώς απούσα και, όταν εμφανίσθηκε, έκανε τα πράγματα χειρότερα μέσα από την αδυναμία συντονισμού και την παντελή έλλειψη σχεδίου αντιμετώπισης καταστάσεων όπως αυτή. Δεν είναι τυχαίο αυτό που οι μάρτυρες καταθέτουν. Δηλαδή ότι αν υπήρχε έστω μια υποτυπώδης ενημέρωση θα είχαν σωθεί ζωές. Και αν ήξεραν τι να κάνουν, αν είχαν σωστές οδηγίες, τα αρμόδια όργανα επίσης.
Ενα ανοργάνωτο κράτος, για το οποίο ο τότε αρμόδιος υπουργός Νίκος Τόσκας δήλωνε ότι δεν είδε κάποιο λάθος, είναι χειρότερο ενδεχομένως από το καθόλου κράτος. Και το «χάος», που ακόμη και σήμερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ως λύση για να επανέλθει η Αριστερά στην εξουσία, έχει επιπτώσεις που κοστίζουν ζωές.
Το δεύτερο είναι ενδεχομένως και πιο σοβαρό. Ακουμπά πολιτικά πρόσωπα, αγγίζει τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, που σημειωτέον ακόμη και σήμερα δεν έχει ζητήσει έστω μια συγγνώμη, αν και απαιτεί να ζητούν όλοι οι άλλοι για το παραμικρό. Εχει ανερυθρίαστα δηλώσει πως αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη ήταν σαν να έχει ζητήσει συγγνώμη από τους συγγενείς και ίσως και από τα ίδια τα θύματα.
Οι μάρτυρες μιλούν για «θέατρο» και δείχνουν τον Αλέξη Τσίπρα. Δείχνουν και την παντελή έλλειψη «ενσυναίσθησης» (λέξης που βρίσκεται τελευταία μόνιμα στο στόμα του πρώην πρωθυπουργού) αφού ουδείς μπορεί να ξεχάσει πως 25 ημέρες μετά ο ίδιος έκανε διακοπές σε κότερο εφοπλιστή ρεμβάζοντας αμέριμνος τη θάλασσα. Σήμερα δε εμφανίζονται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προκαλούν ακόμη περισσότερο. Να στήνουν αφηγήματα περί παρακολούθησης του Τσίπρα το 2018 με επίκληση των φωτογραφιών που κυκλοφόρησαν, λες και φταίει η φωτογραφία και όχι αυτό που είχε επιλέξει να κάνει εκείνο το διάστημα.
Σε κάθε περίπτωση, η δίκη για το Μάτι είναι δίκη-ορόσημο. Μπορεί οι ποινές για τους υπεύθυνους να επιβληθούν, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις οι εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης που κατηγορούνται αντιμετωπίζουν ποινές-χάδι βάσει κατηγορητηρίου, όμως οι ευθύνες των πολιτικών προσώπων στη βάρδια των οποίων έκατσε η στραβή είναι πολύ μεγαλύτερες.
Ετι περισσότερο τη στιγμή που εξακολουθούν να εμφανίζονται ως τιμητές των πάντων, να εγκαλούν πολιτικούς αντιπάλους για πράξεις και παραλείψεις με προμετωπίδα ένα «ηθικό πλεονέκτημα» που έχουν αγοράσει για τον εαυτό τους και το επιδεικνύουν προς πάσα κατεύθυνση ως συγχωροχάρτι για όσα έπραξαν και κυρίως δεν έπραξαν.
Οι καταθέσεις-κόλαφος. Η σκηνή όμως στη δίκη όπου μπήκε στην αίθουσα να καταθέσει η Βαρβάρα Βουκάκη, η γυναίκα που έχασε τον σύζυγό της και τον γιο της στην πυρκαγιά, ενώ η κόρη της έπεσε από τα βράχια για να μην καεί ζωντανή και σκοτώθηκε θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη πολλών. Οπως και τα λόγια της προς το δικαστήριο: «Βοηθήστε οι δολοφονίες των ανθρώπων μας στο Μάτι να είναι η τελευταία τραγωδία σε αυτήν τη χώρα».
Το ερώτημα βέβαια είναι αν όλα αυτά αγγίζουν αυτούς στους οποίους απευθύνονται και που κουνούν το δάχτυλο υποτιμώντας διαρκώς την κοινωνία.
Οργή για το επικοινωνιακό σόου
Στο σύνολό τους σχεδόν οι μάρτυρες και οι συγγενείς που μέχρι τώρα καταθέτουν αναφέρονται στο επικοινωνιακό σόου που δόθηκε το ίδιο βράδυ από την τότε κυβέρνηση, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα που μετέβη στο επιχειρησιακό κέντρο της Πυροσβεστικής στο Χαλάνδρι για μια δήθεν ενημέρωση και μια δήλωση στην κάμερα.
Γνωρίζοντας την ύπαρξη νεκρών, κάτι που πλέον δεν αμφισβητείται παρά μόνο από τα τρολ του Διαδικτύου και από τους μετέχοντες στην παράσταση που είχε στηθεί, έκαναν τους ανήξερους. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας δεν είπε λέξη για νεκρούς. Ούτε καν ρώτησε στο τραπέζι που έκατσε με τους αρμόδιους και με κυβερνητικά στελέχη, στενούς συνεργάτες του, όπως για παράδειγμα ο Παύλος Πολάκης.
Με τη φωτιά να έχει σβήσει και τους νεκρούς να κείτονται σε δρόμους, χωράφια και αυτοκίνητα, ο Αλέξης Τσίπρας ρωτούσε για την ώρα που θα πετούσαν τα πυροσβεστικά αεροσκάφη την επόμενη ημέρα, για το αν είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν μια φωτιά που πλέον είχε κάψει τα πάντα και είχε φτάσει στη θάλασσα εγκλωβίζοντας εκατοντάδες ανθρώπους, ηλικιωμένους, άνδρες γυναίκες και παιδιά.
