Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου
Δημοσκοπήσεις-κόλαφοι για τον ΣΥΡΙΖΑ διαδέχονται η μία μετά την άλλη. Ο κόσμος δεν θέλει να πάρει τη σάπια πολιτική πραμάτεια που προσφέρει η Κουμουνδούρου. Είναι προφανές πλέον ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινδυνεύει να χάσει στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, με διαφορά μεγαλύτερη από εκείνη του Ιουλίου 2019. Και είναι απορίας άξιον τι θα πει τότε η ηγεσία του κόμματος στον κόσμο των συνιστωσών που ζουν με το όνειρο ενός νέου γιουρουσιού στην εξουσία. Αλλά αυτό θα είναι δικό της πρόβλημα και σίγουρα όχι πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
Τα τελευταία τρία χρόνια βιώσαμε μια παγκόσμιας κλίμακας πανδημία. Ελήφθησαν μέτρα, η ελληνική κυβέρνηση παρέλαβε εμβόλια αμέσως μόλις αυτά διατέθηκαν και οργάνωσε μια άψογη από όλες τις πλευρές διαδικασία, μεριμνώντας για την άμυνα του πληθυσμού. Το ΕΣΥ, παρά την πίεση, άντεξε και αντέχει. Η μεταρρύθμιση προχωρά, η ψηφιοποίηση (τεχνοφασισμός κατά τον ΣΥΡΙΖΑ) επίσης, διευκολύνοντας πλέον αισθητά τους πολίτες. Ούτε κουβέντα να κοιτάξουν πίσω οι πολίτες. Για να δουν τι; Την κατάρρευση την περίοδο 2015 – 2019 των αστικών συγκοινωνιών και της ΔΕΗ; Το «βάλτωμα» στα μεγάλα δημόσια έργα; Τις συνεχείς σκευωρίες; Τα νταηλίκια των διαφόρων αψιών και γενικότερα την αισθητική υποβάθμιση του δημοσίου λόγου;
Σήμερα, το κόμμα-τράπερ της πολιτικής μας σκηνής απωθεί τους αστούς και τους αγρότες. Κούρασε πολύ με την εμπρηστική ρητορική του. Εχει εξελιχθεί σε ένα ιδεολογικοπολιτικό συνονθύλευμα που επενδύει σε προβλήματα, κρίσεις και εντάσεις. Αδυνατεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά, να προτείνει. Αυτοί που δέσμευσαν όλη τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα, έδωσαν τις ελληνικές τράπεζες σε ξένα συμφέροντα, άνοιξαν τα θαλάσσια σύνορα αφού μας είπαν ότι δεν υπάρχουν (αν και είναι σαφώς οροθετημένα, όπως διευκρινίζει το ΥΠΕΞ) και προκάλεσαν στο διάβα τους φοβερές καταστροφές ελέω της παροιμιώδους ανικανότητάς τους στη διαχείριση κρίσεων, σήμερα διεκδικούν εκ νέου την ψήφο των Ελλήνων.
Στον ΣΥΡΙΖΑ της πολιτικής με το «ταξικό πρόσημο» ψεύδονται συνεχώς. Πορεύονται έχοντας κατά νου τη ρήση του Λένιν ότι «η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή». Για κακή τους τύχη όμως, στην εποχή του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η αλήθεια δεν κρύβεται.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
