Την υποστήριξή τους προς τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, όχι ως κομματικό αρχηγό, αλλά διότι ως πρωθυπουργός της χώρας αποφάσισε να χαιρετίσει το Διεθνές Συνέδριο για το Έγκλημα της Γενοκτονίας, εκφράζουν τα μέλη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Στη σχετική δήλωση προέβη ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος Γιώργος Βαρυθυμιάδης, κατά την ολοκλήρωση του διήμερου διεθνούς συνεδρίου και λαμβάνοντας υπόψη την απαράδεκτη και προκλητική ανακοίνωση της Αγκυρας, όπως σημείωσε.
Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος προσυπογράφει πλήρως την ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του ΥΠΕΞ Αλέξανδρου Γεννηματά, ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε ότι “η ύβρις είναι η επιλογή εκείνου που δεν μπορεί να αποδεχθεί την Ιστορία του”. . Ο κ. Βαρυθυμιάδης ανάγνωσε την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών στο κοινό του συνεδρίου κατά το κλείσιμο των εργασιών του και τόνισε ότι η ποντιακή κοινότητα θα συνεχίσει τον αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας, μέχρι αυτό να συμβεί.
Εγνωσμένοι κύρους γενοκτονολόγοι
Το διήμερο Διεθνές Συνέδριο για το Έγκλημα της Γενοκτονίας διοργανώθηκε από τριμελή επιστημονική επιτροπή, με τη συμμετοχή των πλέον εξεχόντων επιστημόνων στο θέμα της Γενοκτονίας διεθνώς. Εγνωσμένου κύρους γενοκτονολόγοι ανέδειξαν τις διαφορετικές πτυχές της γενοκτονίας, την ελληνική περίπτωση στο Πόντο και τη Μ. Ασία, τις περιπτώσεις γενοκτονιών κατά Αρμενίων, Συρο-Χαλδαίων, Ασσυρίων-Αραμαίων, Γιεζίντι. Συγχρόνως, συζητήθηκαν οι νομικές πτυχές του θέματος, τόσο όσον αφορά τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία, όσο και τη Συνθήκη της Λωζάνης που χαρακτηρίσθηκε από καθηγητές ξεπερασμένη. Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο αυτοεξόριστος καθηγητής πανεπιστημίου Cengiz Aktar: “Οποιαδήποτε δυνατότητα τιμωρητικής δικαιοσύνης για την Τουρκία θάφτηκε με τη Συνθήκη της Λωζάνης. Διότι μπορεί να όρισε νέα σύνορα, αλλά έδωσε και πράσινο φως στην ατιμωρησία. Όλα τα εγκλήματα που οδήγησαν στη δημιουργία τουρκικού κράτους, παραγράφηκαν”. Την άποψη αυτή συνυπέγραψε και ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και τέως ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ Alfred Maurice De Zayas, που τόνισε ότι “η Συνθήκη της Λωζάνης είναι ένα σφάλμα. Είναι αναχρονιστική και εντελώς ασύμβατη με το σύγχρονο διεθνές Δίκαιο”.
Δυο ομιλητές (οι Tamer Cilingir και Νίκος Μιχαηλίδης) επικεντρώθηκαν στο παρελθόν και το παρόν του ιδιαίτερου κόσμου της Τραπεζούντας – όπου, όπως σημείωσε η Tessa Hofmann σε αναγνώριση DNA μεταξύ 2.000 κατοίκων της Τραπεζούντας, μόλις κατά 12% και σε έναν πολίτη βρέθηκε αίμα από Τουρκομογγόλους-. Ιδιαίτερος ήταν ο προβληματισμός για τον τρόπο ανάδειξης του θέματος της Γενοκτονίας και εν γένει των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στη διεθνή κοινή γνώμη, ώστε να δημιουργηθούν αντανακλαστικά εγρήγορσης στην ανθρώπινη κοινωνία (Steven Jacobs, Israel Charny). Συγχρόνως, αναπτύχθηκε προβληματισμός για τους τρόπους, με τους οποίους θα μπορούσε να τεθεί υπό αίρεση η κυνική αδιαφορία των ισχυρών κρατών, όταν διεξάγονται γενοκτονίες μπροστά στα μάτια τους, στο βωμό της real politik (Samuel Totten).
Γενικές διαπιστώσεις του συνεδρίου
Γενική διαπίστωση του συνεδρίου είναι η απουσία παγκόσμιων μηχανισμών για την καταπολέμηση των γενοκτονιών και η αδήριτη ανάγκη να υπάρχει τιμωρία των υπευθύνων των γενοκτονιών. Μάλιστα, όπως σημειώθηκε επανειλημμένως από μια σειρά ομιλητών, όταν οι υπεύθυνοι των γενοκτονιών δεν αναγνωρίζουν το έγκλημα και δεν προβαίνουν τουλάχιστον σε δημόσια συγγνώμη για το έγκλημα, ενσωματώνουν σαν αποδεκτές αυτές τις πρακτικές ακραίας βίας και τις φρικαλεότητες.
Τυπική περίπτωση, όπως σημειώθηκε από το σύνολο σχεδόν των ομιλητών είναι η Τουρκία, η οποία έχει διαπράξει σειρά γενοκτονιών προκειμένου να υπάρξει ως νέο κράτος μετά την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και στη συνέχεια διαχρονικά συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο. Τελευταίο επεισόδιο στη διαχρονική πορεία ακραίας βίας συνιστά η Συρία και πλέον χαρακτηριστική στο παρελθόν είναι η εισβολή στην Κύπρο. Όπως τονίσθηκε από τους ομιλητές, ειδικά στην περίπτωση της Τουρκίας η δημόσια αναγνώριση των γενοκτονιών που έχει διαπράξει σχετίζεται άμεσα με τον εκδημοκρατισμό της, αλλά και την θετική αλλαγή στην κοινωνική της κουλτούρα. Διότι, όπως χαρακτηριστικά είπε ο αυτοεξόριστος καθηγητής Cengiz Aktar: “Εάν δεν τιμωρούμε τους θύτες του παρελθόντος, η διαδικασία συνεχίζεται με παραβάσεις του Νόμου και η κοινωνία μαθαίνει να χωνεύει τις παράνομες πράξεις, οι οποίες καθίστανται κοινός τόπος”.
