Ο Στέφανος Κασσελάκης, το παιδί της διπλανής πόρτας, το παιδί της ξενιτιάς, ο άνθρωπός μας, ο Στέφανος της Ελλάδας, και ο θέλω να με αποκαλούν Στέφανο, έδειξε πάλι τισημαίνει αλαζονεία. Τι σημαίνει να πιστεύει κανείς πως ξαφνικά όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του. Κυρίως έδειξε και απέδειξε πως το προσωπείο που έχει βάλει για να καλύψει πραγματικά στοιχεία του χαρακτήρα του γκρεμίζεται όταν χάνει την ψυχραιμία του.
«Θέλω να με αποκαλείς πρόεδρο» είπε απευθυνόμενος στον Χρήστο Σπίρτζη που συνέχισε και από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής τη σκληρή κριτική κατά του Στέφανου Κασσελάκη.Ναι, ο αδιαμεσολάβητος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκνευρίστηκε. Δεν είναι η πρώτη φορά ειδικά με τον Χρήστο Σπίρτζη. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να τον… μαζέψει.
Όμως το να δηλώνει παντού πόσο… απλός είσαι και να πετάγεσαι την ώρα που μιλά ο άλλος για να του πεις ότι θέλω να με αποκαλείς πρόεδρο επειδή σε είπε «Στέφανο» λέει πολλά. Μάλλον ο Στέφανος Κασσελάκης πιστεύει πως με την προσφώνηση αυτή αλλάζει το status του. Ότι είναι κάτι παραπάνω από τους άλλους. Ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Ίσως πάλι επηρεασμένος από τη χώρα στην οποία μεγάλωσε να εκτιμά ότι ο πρόεδρος ενός κόμματος είναι κάτι σαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ που έχει τη δυνατότητα να απονέμει ακόμη και χάρες. Μόνο που αυτή η χώρα είναι γεμάτη… προέδρους. Αν κάποιος βγει στον δρόμο και φωνάξει «πρόεδρε» θα γυρίσουν οι μισοί, μπορεί και παραπάνω.
Αυτό το… ξέσπασμα του Στέφανου λέει πολλά. Όπως και τα προηγούμενα σε συνεντεύξεις που δεν του άρεσαν οι ερωτήσεις με αποτέλεσμα να κλείνει τα μικρόφωνα ή να φεύγει από τα στούντιο. Το σίγουρο είναι πως το προσωπείο που επιχείρησε να χτίσει έχει πέσει.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να γνωρίζει κάτι ακόμη. Δεν είναι η θέση που προσδίδει κύρος σε αυτόν που την έχει. Είναι ο κάτοχος της θέσης που δίνει κύρος σε αυτήν…
