Μετά την Διεθνή Διάσκεψη για την Λιβύη που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι – την πρώτη που κατέληξε σε ένα σοβαρό Κείμενο Συμπερασμάτων και την πρώτη χωρίς την συμμετοχή της Τουρκίας – ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του έχουν κυριολεκτικά ξεσπαθώσει προκειμένου να διαφημίσουν την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην Διάσκεψη που είχε συγκαλέσει το 2018 στο Παλέρμο ο Ιταλός τότε πρωθυπουργός Τζιουζέππε Κόντε.
Έχουν βγει, λοιπόν, σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα για να μας πουν ότι στο Παλέρμο ο κ. Τσίπρας ήταν παρών – και επομένως δεν ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έλαβε μέρος σε διάσκεψη για την Λιβύη.
Τι σημαίνει, όμως, «λαμβάνω μέρος»; Σημαίνει απλά ότι δίνω το παρών ή σημαίνει ότι παρεμβαίνω και καθοδηγώ;
Μπορούν να μας αναφέρουν όλοι όσοι αγανακτούν ποια ακριβώς ήταν η παρέμβαση του κ. Τσίπρα στο Παλέρμο;
Η πραγματικότητα είναι η ακόλουθη:
Πράγματι, στις 13 Νοεμβρίου 2018 πραγματοποιήθηκε η συγκεκριμένη Διάσκεψη στο Παλέρμο.
Κατά την αναχώρηση του κ. Τσίπρα για το Παλέρμο οι κυβερνητικές πηγές μας είχαν τότε ζαλίσει το κεφάλι για αυτά στα οποία… αναμενόταν να δώσει έμφαση: «Η διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της Λιβύης με αντιμετώπιση της διεθνούς τρομοκρατίας, η κατοχύρωση σταθερών θεσμών με προάσπιση του κράτους δικαίου και η οικονομική ανάπτυξη της χώρας, αποτελούν προτεραιότητες για την Ελλάδα για την οποία εργάζεται και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ανάγκη για συνεργασία με τις χώρες της περιοχής, όπως η Αίγυπτος, στο πλαίσιο μιας νέας πολυεπίπεδης ευρωπαϊκής πολιτικής για τη Μεσόγειο που αφορά στην ασφάλεια, στην μετανάστευση, στην οικονομία και στην ενέργεια».
Και συνέχιζαν τότε οι «πηγές»:
«Παράλληλα, θα σταθεί (σ.σ. ο Τσίπρας) στην ανάγκη αντιμετώπισης των γενεσιουργών αιτίων της μετανάστευσης μέσω της αποτελεσματικότερης συνεργασίας με χώρες της Αφρικής και της Ασίας, κάτι το οποίο θα έχει θετικές επιπτώσεις στην ασφάλεια της Μεσογείου και της Ε.Ε. συνολικά».
Και επίσης:
«Παράλληλα, ο πρωθυπουργός αναμένεται να αναφερθεί στην ανάγκη να καθιερωθούν στη Λιβύη (σε συνεργασία με ΕΕ και UNHCR) αποτελεσματικές δομές διαχείρισης των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών και να αυξηθούν οι θέσεις επανεγκατάστασης από την Λιβύη στην Ευρώπη».
Με την διαφορά πως όταν η Διάσκεψη ολοκληρώθηκε – με πενιχρά αποτελέσματα – δεν βγήκε η παραμικρή ανακοίνωση για το αν τα είπε όλα αυτά ή αν είπε τέλος πάντων κάτι ο κ. Τσίπρας.
Δεν υπήρξε καμιά ανακοίνωση, δεν δόθηκε στην δημοσιότητα καμιά ομιλία του κ. Τσίπρα. Και το κυριότερο: Στις επανειλημμένες ερωτήσεις μας αν μίλησε και τι είπε, δεν δόθηκε ποτέ καμιά απάντηση. Συνάγουμε, λοιπόν, ότι στη Διάσκεψη ο κ. Τσίπρας ήταν βουβό πρόσωπο.
Και μάλιστα όταν λίγο νωρίτερα, στις 24 Οκτωβρίου 2018, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ είχε επισκεφθεί τη Λιβύη, είχε παρουσιάσει μια σειρά χάρτες και είχε καταγγείλει την Ελλάδα ότι… έχει υφαρπάξει 39.000 τ.χλμ από την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης, ότι το Καστελόριζο δεν έχει δικαιώματα στη θαλάσσια περιοχή του, ότι οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου δεν τέμνονται και ότι η Ελλάδα επιδιώκει να περιορίσει την τουρκική υφαλοκρηπίδα σε μόλις 41.000 τ.χλμ, ενώ Ελλάδα και Κύπρος διεκδικούν υφαλοκρηπίδα 104.000 τ.χλμ σε βάρος Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης. Ήταν αυτός ο προάγγελος των μετέπειτα εξελίξεων που οδήγησαν στο παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Επομένως, ο κ. Τσίπρας όφειλε όχι μόνο να τα γνωρίζει όλα αυτά, αλλά και να τα καταγγείλει στο Παλέρμο. Ήταν μια μοναδική ευκαιρία.
Και όχι μόνο αυτό. Στην Διάσκεψη στο Παλέρμο, η Τουρκία είχε εκπροσωπηθεί από τον αντιπρόεδρο Φουάτ Οκτάι, ο οποίος είχε αποχωρήσει οργισμένος. Γιατί; Μα επειδή δεν είχε προσκληθεί σε μια άτυπη συνάντηση που είχε πραγματοποιηθεί στο περιθώριο της Διάσκεψης, ανάμεσα στους παράγοντες της λιβυκής κρίσης (Σάρατζ και Χαφτάρ), τον Γάλλο υπουργό των Εξωτερικών Λεντριάν, τον Ρώσο πρωθυπουργό Μεντβέντεφ, τους πρωθυπουργούς Τυνησίας και Αλγερίας, τον απεσταλμένο του ΟΗΕ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ.
Φυσικά, ούτε ο κ. Τσίπρας είχε προσκληθεί…
Όσο για τα Συμπεράσματα εκείνης της Διάσκεψης, δεν ήταν παρά ένα πρωτοφανές ευχολόγιο με διάφορες γραφειοκρατικές αναφορές. Στις 10 Δεκεμβρίου 2018, αυτά τα άνευρα «Συμπεράσματα» εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Αντίθετα, στο Παρίσι για πρώτη φορά υπήρξαν ουσιαστικά και λεπτομερή Συμπεράσματα, για πρώτη φορά έγινε αναφορά σε χρονικό ορίζοντα για την απομάκρυνση των ξένων δυνάμεων που βρίσκονται στη Λιβύη με στρατεύματα και μισθοφόρους, ενώ υπάρχει σαφής αναφορά στην επιχείρηση IRINI και στο έργο που έχει επιτελέσει στην επιτήρηση του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη.
Όσον αφορά στην ελληνική παρουσία, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα, ο κ. Μητσοτάκης παρενέβη, μίλησε, ζήτησε την αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, αναφέρθηκε στο θέμα της ΑΟΖ και στην ανάγκη επανέναρξης των συζητήσεων με μία πραγματικά αντιπροσωπευτική κυβέρνηση της Λιβύης, που θα συγκροτηθεί με βάση την ελεύθερη βούληση του λιβυκού λαού και θα σέβεται τους κανόνες το Διεθνούς Δικαίου.
Με λίγα λόγια, στο Παρίσι η Ελλάδα ήταν πραγματικά παρούσα και όχι μια απλή διακοσμητική παρουσία. Και αυτή είναι η ουσία. Όλα τα άλλα είναι μάχες εντυπώσεων για τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να… θυμηθεί κάτι ανάλογο από το Παλέρμο; Μπορούν να δώσουν στην δημοσιότητα τι είχε πει τότε ο κ. Τσίπρας;
Διαφορετικά, απλά πάμε από το «πρώτη φορά αριστερά» στο… «πρώτη φορά στο Παλέρμο!
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
