Πρόκειται για παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες, τα οποία ο στρατιωτικός ιερέας αρνήθηκε να κοινωνήσει με την αιτιολογία ότι «δεν καταλαβαίνουν» και γι’ αυτό «μπορεί να το φτύσουν»…
Συνέβη στις στρατιωτικές κατασκηνώσεις του Κέντρου Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας Λεπτοκαρυάς. Πρωταγωνιστές είναι έξι παιδιά από την παρακείμενη κατασκήνωση «Νηρηίδες» του υπουργείου Εργασίας που τα τελευταία χρόνια έχει παραχωρηθεί στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Όπως διηγούνται και καταγγέλλουν οκτώ συνοδοί (τα στοιχεία τους στη διάθεση των αρμοδίων) το περιστατικό έγινε την Κυριακή 28 Ιουλίου έπειτα από απόφαση «στο πλαίσιο ένταξης των παιδιών και κοινωνικοποίησης, να πάμε να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία της υπαίθριας εκκλησίας που βρίσκεται μέσα στα ΚΑΑΥ Λεπτοκαρυάς.
Την ώρα της Θείας Κοινωνίας παραχωρήσαμε προτεραιότητα στους εκκλησιαζόμενους για να μην τους φέρουμε σε δύσκολη θέση και όταν επιτέλους ήρθε η ώρα να κοινωνήσουν τα παιδιά μας, ο παπάς αρνήθηκε να τα κοινωνήσει με τη δικαιολογία ότι δεν αντιλαμβάνονται».
Στη συνέχεια, όπως λένε, «φτάνοντας εξοργισμένοι στην κατασκήνωση, παραθέσαμε στην πρόεδρο του ΚΚΠΠΚΠ τα γεγονότα και χωρίς να χάσει χρόνο πήγε στον διοικητή της μονάδας των ΚΑΑΥ για να διευθετήσει το θέμα. Το ζήτημα πήρε μεγάλη έκταση, φτάνοντας μέχρι και τον ταξίαρχο, ο οποίος και επισκέφθηκε την κατασκήνωσή μας με σκοπό να μας γνωρίσει και να ζητήσει συγγνώμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά του παπά. Το κείμενο αυτό είναι μια προσπάθεια αφύπνισης της συνείδησης και ενσυναίσθησης της κοινωνίας απέναντι στα άτομα με αναπηρία που αποτελούν τον αδύναμο κρίκο της».
Η πρόεδρος του ΚΚΠΠΚΠ, Συλβάνα Καρασαββίδου, επιβεβαιώνει με δηλώσεις της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τα καταγγελλόμενα, τονίζοντας ότι, «παρά την παρέμβαση του ταξίαρχου που είπε ότι θα γίνει αναφορά γι’ αυτό στον υπουργό Αμυνας, ο ιερέας παρέπεμψε στον δεσπότη (τον μητροπολίτη Κίτρους Πλαταμώνος Γεώργιο, στον οποίο όμως θα φτάσει και η καταγγελία του Κέντρου), ενώ ακόμη και μετά την παρέμβαση του στρατηγού ο ιερέας δεν μεταπείστηκε».
Οπως τονίζει η κ. Καρασαββίδου, «πρώτη φορά ζω κάτι τέτοιο, το σοκ είναι μεγάλο και μόνο η συγγνώμη των ανώτερων αξιωματικών μάς έκανε να νιώσουμε ότι η προσπάθειά μας δεν πάει χαμένη, αφού στην αρχή η απογοήτευση ήταν τόσο μεγάλη για τον μηδενισμό της προσπάθειας μας γι’ αυτά τα παιδιά».
