Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε την ενασχόλησή της με την πολιτική, συγκέντρωσε τα βλέμματα όλων επάνω της έως ότου… σκόνταψε στο Μάτι.
Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΠΑΚΗΣ
Η Ρένα Δούρου γεννήθηκε λίγους μόλις μήνες προτού βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες η εξαιρετική ταινία «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» με πρωταγωνιστές τους κορυφαίους Σον Κόνερι και Μάικλ Κέιν.
Και ίσως είναι η… θηλυκή εκδοχή του λοχία Ντάνιελ Ντάνι Ντράβοτ, ο οποίος έφτασε ένα βήμα από το να περάσει στο πάνθεον των βασιλέων ενός κράτους κάπου στην Ασία. Γιατί η Ρένα, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε την ενασχόλησή της με την πολιτική, συγκέντρωσε τα βλέμματα όλων επάνω της όχι μόνο γιατί ήταν –και παραμένει– μια εντυπωσιακή γυναίκα, αλλά και γιατί έδωσε την εντύπωση ότι είχε μυαλό-ξυράφι και μεθοδικό τρόπο δουλειάς. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι το 2014, αλλά και στον πρώτο καιρό της εκλογής της ως περιφερειάρχου Αττικής, πολλοί τη θεωρούσαν διάδοχο του Αλέξη Τσίπρα όταν θα έφτανε το πλήρωμα του χρόνου. Μάλιστα πριν από το ’14 το όνομά της συζητιόταν ευρέως στην περίπτωση που τα ηνία του κόμματος αναλάμβανε ένα ηγετικό δίδυμο.
Η «στραβή»
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Ρένα Δούρου είναι άνθρωπος της δουλειάς. Ποτέ δεν τη φοβήθηκε και ποτέ δεν έκανε πίσω. Σε σημείο μάλιστα να θυσιάζει ακόμη και την προσωπική ζωή της. Και ενώ όλα την οδηγούσαν στον… θρόνο, η «στραβή» της τραγωδίας στο Μάτι έφερε τα πάνω κάτω. Το γεγονός ότι σήμερα βρίσκεται στο εδώλιο των κατηγορουμένων αποτελεί μια δοκιμασία για την ίδια αφού δείχνει να μην κατανόησε ποτέ πώς συνέβη ό,τι συνέβη. Οποια κι αν είναι η ετυμηγορία, τα όσα συνέβησαν από το απόγευμα της 23ης Ιουλίου 2018 έως και το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας θα την κυνηγούν για πάντα.
Τα δάκρυα και το πικρό ποτήρι
Εκείνο ακριβώς το 24ωρο ήταν το κομβικό σημείο για το πολιτικό μέλλον της. Στην εκδήλωση κατά την οποία ανακοινώθηκε η εκ νέου υποψηφιότητά της για τις περιφερειακές εκλογές του 2019, η κα Δούρου έκλαψε. Πολλοί είπαν ότι συγκινήθηκε από τα καλά λόγια του τότε πρωθυπουργού και τα χειροκροτήματα των παρόντων ΣΥΡΙΖΑίων. Υπήρξαν όμως και ορισμένοι που, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα της, κατανόησαν ότι τα δάκρυά της οφείλονταν στο γεγονός ότι έπρεπε να πιει ολόκληρο το πικρό ποτήρι που της επεφύλαξε η «στραβή». Δεν είναι τυχαία όσα κυκλοφορούν και σύμφωνα με τα οποία ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας της έκανε σαφές ότι θα πάει μέχρι τέλους, δηλαδή μέχρι την ήττα.
Πληγωμένος εγωισμός
Οπως συμβαίνει με όλες τις τραγωδίες, η ζωή συνεχίζεται, όμως τα σημάδια μένουν. Και η ζωή της Ρένας Δούρου συνεχίστηκε και μετά την ήττα του 2019. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τηρούσε σιγήν ιχθύος με την ελπίδα ότι η ζωή που προχωρούσε θα έσβηνε το άσχημο παρελθόν. Στην πολιτική όμως τίποτε δεν ξεχνιέται, κυρίως από τους αντιπάλους. Η πρώην περιφερειάρχης έχει έναν χαρακτήρα που δεν συγχωρεί λάθη ούτε στην ίδια ούτε στους συνεργάτες της. Κάποιοι τη θεωρούν εγωίστρια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όταν έχασε την πρωτιά από την Εφη Αχτσιόγλου, στην εσωκομματική διαδικασία για την ανάδειξη των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο του 2022, πικαρίστηκε πολύ. Επρεπε να περάσουν πάνω από έξι μήνες για να δείξει ότι το ξεπερνάει και να δημοσιεύσει και τη φωτογραφία όπου φαίνεται χαμογελαστή να αγκαλιάζει την… πρώτη Εφη.
Επόμενος στόχος
Τώρα πλέον η γυναίκα που θα γινόταν βασίλισσα έχει βάλει σκοπό την πρωτιά στον Δυτικό Τομέα της Αθήνας όπου θα κατέλθει ως υποψήφια βουλευτής (βουλεύτρια κατά ΣΥΡΙΖΑ). Μακριά από τις… στάχτες του παρελθόντος, εκεί στο Περιστέρι, το Χαϊδάρι, το Ιλιον, στην Πετρούπολη και στις άλλες περιοχές θεωρεί ότι μπορεί να αναβαπτιστεί και να ξεκινήσει μια νέα ανοδική πορεία. Η οποία θα είναι βέβαια πολύ μακρύτερη από την πρώτη.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της Ρένας Δούρου είναι, αναμφισβήτητα, η σκηνική παρουσία της και το χάρισμα της επικοινωνίας. Το γλυκό χαμόγελό της είναι δυνατόν να αποκοιμίσει τους αντιπάλους της και σίγουρα αποτελεί εγγύηση για την προσέγγιση των μαζών. Οποτε κι αν διεξαχθούν οι εκλογές, το σίγουρο είναι ότι θα δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα. Ομως δεν θα περάσει ούτε στιγμή που να μη βρίσκεται στο στόχαστρο κυρίως άσπονδων συντρόφων της, οι οποίοι δεν συγχωρούν ότι θέλησε να διαβεί τον Ρουβίκωνα της δικής τους αριστεροσύνης χωρίς να το δικαιούται.
