Η απόπειρα ορισμένων να επιβάλλουν διά της βίας τις «προοδευτικές» απόψεις τους ή τις «ανησυχίες» τους στην ελεύθερη και κατανοητική Δύση, απλά δυσκολεύει τη ζωή πολλών. Από τα διάφορα «Occupy», περάσαμε πλέον στην «προκλητική ομάδα για το κλίμα» όπως έχει αποκαλέσει τη βρετανική οργάνωση Extinction Rebellion η ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα «New York Times». Αυτή πρωτοστατεί σε μια γκάμα ενεργειών που δημιουργούν προβλήματα στις συγκοινωνίες και στις μεταφορές. Για να «προβληματιστούμε» προφανώς εμείς οι υπόλοιποι, που «δεν θα έπρεπε να», εκείνο και το άλλο. Ολοκληρωτική λογική, αλλά και επικοινωνία από εκπτωτικό κατάστημα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό.
Στις αρχές του καλοκαιριού, ακτιβιστές κόλλησαν εαυτούς με ένα μείγμα κόλλας και άμμου σε διαδρόμους απογείωσης και προσγείωσης ευρωπαϊκών αερολιμένων, προκαλώντας προβλήματα. Στις 2 Ιουνίου, ομάδα ακτιβιστών που ζητούσε «λιγότερες πτήσεις, όχι περισσότερες», απέκλεισε τις πύλες του αεροδρομίου Φάρνμπορο στις παρυφές του Λονδίνου, όπου ελλιμενίζονται ιδιωτικά αεροσκάφη. Κάποιοι δέθηκαν εκεί με βαρέλια μπροστά στις πύλες, μην τους ξεφύγει κάνας πλούσιος που ήρθε να πετάξει με το Learjet του. Αυτό «μυρίζει» εδώ, μεταξύ μας, «ταξική» στόχευση. Άλλοι ακτιβιστές, στελέχη της οικολογικής οργάνωσης Last Generation, κόλλησαν εαυτούς σε διάδρομο στο Αεροδρόμιο Κολωνίας-Βόννης (CGN), με αποτέλεσμα 31 πτήσεις να ακυρωθούν και έξι να εκτραπούν. Η προαναφερόμενη γκρούπα μπλοκάρει συχνά πυκνά δρόμους στη Γερμανία και έρχεται σε αντιπαράθεση με εξαγριωμένους οδηγούς.
Σύμφωνα με τη βρετανική «Guardian», «στην Αυστρία, ακτιβιστές καθυστέρησαν μια πτήση αρνούμενοι να καθίσουν πριν την απογείωση, ενώ άλλοι έριξαν πορτοκαλί χρώμα στον τερματικό σταθμό του αεροδρομίου της Βιέννης. Στην Ελβετία, απέκλεισαν τους δρόμους που οδηγούσαν στα αεροδρόμια της Ζυρίχης και της Γενεύης. Στη Ζυρίχη στις 24 Ιουλίου, ομάδα τριών οικολόγων ακτιβιστών της ομάδας Act Now! που αποτελεί συγκοινωνούν δοχείο με την οργάνωση Extinction Rebellion (που Βρετανοί δημοσιογράφοι αποκαλούν «ομάδα πολιτικής ανυπακοής»), απέκλεισε το δρόμο προς το αεροδρόμιο της πόλης. Την ίδια μέρα στο Ελσίνκι εννέα άτομα μπλόκαραν τις πύλες ασφαλείας στο αεροδρόμιο Βάνταα. Προβλήματα από τη δράση ακτιβιστών οικολόγων σημειώθηκαν και στο Όσλο, όπου τρία άτομα πέρασαν φράκτες και έκατσαν δίπλα στο διάδρομο απογείωσης. Στη Βρετανία, δέκα ακτιβιστές της οργάνωσης Just Stop Oil συνελήφθησαν πριν προκαλέσουν το χάος στο αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου.
Εδώ έπεσαν βαριές «καμπάνες» από τη Δικαιοσύνη (φυλάκιση τεσσάρων ως πέντε ετών), με τον δικαστή να λέει ότι οι «παραδειγματικές ποινές» ήταν απαραίτητες, καθότι οι ακτιβιστές ενήργησαν σαν ο νόμος να μην είχε σημασία. Ελάτε που έχει όμως, ακόμα και στη γενικά πολύ «ανεκτική» Δύση. Στη Βαρκελώνη οι αρχές ασφαλείας απέτρεψαν την τελευταία στιγμή πέντε ακτιβιστές που ετοιμάζονταν να δημιουργήσουν θέματα στο Αεροδρόμιο El Prat και επέβαλαν πρόστιμα. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, όμως, πολύ μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας ταξιδιωτών ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα. Επίσης, η οικονομική ζημία ήταν μεγάλη. Ο συντονισμός των ακτιβιστικών οικολογικών οργανώσεων δεν κρύβεται. Τι έχουμε εδώ λοιπόν, μια νέα Διεθνή, αυτήν τη φορά των αριστεριστών οικολόγων, με αφορμή την κλιματική κρίση;
«Αναλαμβάνουμε δράση σε όλον τον κόσμο για να απαιτήσουμε το τέλος του πετρελαίου έως το 2030», ανακοίνωσε με περισσό στόμφο η πλατφόρμα Oil Kills, που διακηρύσσει ότι «είμαστε μια διεθνής εξέγερση για τον τερματισμό των ορυκτών καυσίμων». Στις 16 Αυγούστου, όμως, αντιμέτωπη με τις συνέπειες (βλ. φυλακίσεις στη Βρετανία) του εξτρεμισμού της, ανακοίνωσε το τέλος των διεθνών δράσεων: «500 απλοί άνθρωποι, 31 αεροδρόμια, 22 ομάδες, 144 συλλήψεις, 14 άνθρωποι στη φυλακή – όλα για την υποστήριξη ενός αιτήματος. Μια συμφωνία για τα ορυκτά καύσιμα για τον τερματισμό του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα έως το 2030». Γιατί το ζητούν αυτό και προσπαθούν να το επιβάλουν; Διότι έτσι θέλουν. Να αλλάξουμε τρόπο ζωής, να υιοθετήσουμε αυτόν που θέλουν εκείνοι, να τρέχουμε όλοι σε λιβάδια σαν χίπηδες, με μαργαρίτες στα αυτιά και να λέμε όλη ώρα «make love not war». Οι σπηλιές στα Μάταλα θα μας περιμένουν.
Είχαν προηγηθεί εκκλήσεις της πλατφόρμας Oil Kills για δωρεές, ώστε να καλυφθούν τα νομικά έξοδα των υπό κράτηση στελεχών της οργάνωσης. Το λες και αναδίπλωση. Αλλά, στις 21 Σεπτεμβρίου, ακτιβιστές της Extinction Rebellion και της Stop Croisieres απέκλεισαν το λιμάνι της Μασσαλίας, διαμαρτυρόμενοι για τη ρύπανση που προκαλείται από τα κρουαζιερόπλοια. Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθούν προβλήματα στον ελλιμενισμό και στον απόπλου των πλοίων για αρκετές ώρες. Ακολούθησε η προβεβλημένη Σουηδή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ, η οποία στις 5 Οκτωβρίου μπλόκαρε με ομάδα κεντρική αρτηρία στις Βρυξέλλες, «καλώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση να τερματίσει τις επιδοτήσεις για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο», σύμφωνα με το «politico».
Γιατί; Διότι της επιτρέπουν προφανώς να παρακωλύει τις συγκοινωνίες, έστω και αν η επιλογή της μη εργάσιμης ημέρας έγινε προφανώς για να αποφευχθούν η αντιπαράθεση με εξαγριωμένους οδηγούς και η δημιουργία χάους που θα επέβαλε αστυνομική παρέμβαση, συλλήψεις και άσκηση διώξεων. «Συμβολικά» πράγματα λοιπόν. Εδώ και μερικά χρόνια οικολόγοι ακτιβιστές και διάφοροι άλλοι έχουν στοχοποιήσει –πλην της υπομονής μας– και την Τέχνη. Στην προσπάθειά τους να σοκάρουν το κοινό και να σύρουν –ανεπιτυχώς– τον δημόσιο διάλογο εκεί που θέλουν, δηλαδή στο «γιατί» των αλόγιστων πράξεών τους, εισβάλλουν και σε μουσεία και προσπαθούν να προκαλέσουν φθορές σε έργα Τέχνης τα οποία το ευρύ κοινό λατρεύει. Πολλοί συνάνθρωποί μας γαληνεύουν περνώντας ώρες μπροστά στον αγαπημένο τους πίνακα. Κάθε πράξη εναντίον έργων Τέχνης που αποτελούν πυρσούς στα σκοτάδια του σύγχρονου κόσμου, αποτελεί βεβήλωση και επίθεση στον άνθρωπο.
Πρόσφατα η βρετανική Δικαιοσύνη επέβαλε ποινές φυλάκισης 27 και 20 μηνών φυλάκισης σε δύο νεαρές ακτιβίστριες, μέλη της οικολογικής ομάδας Just Stop Oil, οι οποίες μπήκαν στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον Οκτώβριο του 2022 και έριξαν τοματόσουπα πάνω στον πίνακα του Βίνσεντ βαν Γκογκ, «Ηλιοτρόπια» (1888). «Εσείς οι δύο απλά δεν είχατε το δικαίωμα να κάνετε ό,τι κάνατε στα Ηλιοτρόπια και η αλαζονεία σας που σκέφτεστε διαφορετικά αξίζει την πιο έντονη καταδίκη», ήταν τα λόγια του Άγγλου δικαστή. Και τους είπε ότι έφτασαν πολύ κοντά στο να καταστρέψουν τον «ανεκτίμητο θησαυρό», τον οποίο προστάτευσε ο υαλοπίνακας έμπροσθέν του. Αλαζονεία, αυτή είναι εδώ η λέξη «κλειδί».
Ο δικαστής είπε επίσης ότι υποχρεώνεται από τον κώδικα να λάβει υπόψη όχι μόνο τη ζημιά που προκάλεσε το αδίκημα, αλλά και τη ζημιά που θα μπορούσε να είχε προκαλέσει. Και τόνισε απευθυνόμενος στις κατηγορούμενες ότι «η προσβολή σας είναι τόσο σοβαρή που μόνο οι ποινές στερητική της ελευθερίας είναι κατάλληλες». Οι προαναφερόμενες ποινές θα εκτιθούν. Ακολούθησε νέα ακτιβιστική ενέργεια της κακιάς ώρας, πάλι στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Ζευγάρι νεαρών, μέλη της οργάνωσης Youth Demand, κάλυψε πριν από λίγες ημέρες τον πίνακα «Μητρότητα» (La Maternité - 1901) του Πάμπλο Πικάσο με τη φωτογραφία με τη φωτογραφία μιας Παλαιστίνιας με το παιδί της. Επίσης, έριξαν ένα κόκκινο υγρό στο πάτωμα προκαλώντας αναθυμιάσεις στην αίθουσα όπου εκτίθεται ο καταπληκτικός αυτός πίνακας. Φυσικά συνελήφθησαν, ενώ όπως ανακοινώθηκε, ο πίνακας δεν υπέστη ζημίες.
Άγνωστο ποιος συμβουλεύει τους ακτιβιστές να λειτουργούν έτσι. Δεν το λες επικοινωνία αυτό, αλλά επίδειξη μηδενιστικών ενστίκτων και πρωτογονισμού. Οι προαναφερόμενες πράξεις μόνο αποτροπιασμό δημιουργούν, αλλά και μεγάλο εκνευρισμό στους πολίτες, που δεν τους αρέσουν οι επιθέσεις κατά της ομορφιάς (διότι μεταξύ μας περί αυτού πρόκειται), όπως αυτή εκφράζεται από την Τέχνη. Όχι μόνο δεν εξυπηρετούν σε τίποτα οι βίαιες και καταστροφικές ενέργειες και η προφανής απέχθεια για την Τέχνη και την υψηλή αισθητική που εκφράζουν οι διάφοροι ριζοσπάστες ή εικονοκλάστες, αλλά αντίθετα, βάζουν όλο τον κόσμο απέναντί τους αλλά και απέναντι σε ό,τι αυτοί εκφράζουν.
Πόσο πιο ακραίες θα γίνονται οι διάφορες μορφές διαμαρτυρίας στον δυτικό κόσμο; Οι προφάσεις είναι πολλές. Κάποιοι εκμεταλλεύονται το καθεστώς ελευθερίας και εικονοκλαστικά βυσσοδομούν, ασεβούν, βεβηλώνουν και μας ταλαιπωρούν όλους. Ενίοτε, οι ακτιβιστές ή διαμαρτυρόμενοι για το ένα ή το άλλο, έχουν κάποια στήριξη από μερίδα της κοινωνίας, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Έχουμε φτάσει στο σημείο όμως, που για να τραβήξουν την προσοχή του κοινού κυρίως για θέματα που άπτονται της προστασίας του περιβάλλοντος, καταφεύγουν σε ανήκουστες και χυδαίες ακρότητες. Όλο αυτό αναμειγνύεται αγοραίο μηδενισμό, αναρχισμό και αριστερισμό, την κατά Λένιν παιδική ασθένεια του κομμουνισμού. Και στοχεύει στην ομορφιά, στην αισθητική, που οι νεομπολσεβίκοι αντιλαμβάνονται ως έννοια καθ’ όλα «μπουρζουά».
Το πού το πάνε όλοι αυτοί, είναι προφανές. «Η κρατική καταπίεση δεν θα σταματήσει τον ακτιβισμό για το κλίμα, αλλά θα διασφαλίσει ότι η κλιματική κατάρρευση θα οδηγήσει σε επανάσταση», διαβάζουμε στο «the ecologist». «Επανάσταση» λοιπόν. Το έριξαν το παρασύνθημα οι άνθρωποι της «προόδου». Ας τους πει κάποιος ότι το ονειρεύθηκαν και άλλοι πριν από αυτό και όταν το πέτυχαν σε κάποιες περιπτώσεις, μετά δεν ήξεραν τι να το κάνουν. Και έγινε μηχανή του κιμά για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων.
