Οι μέχρι… προχθές υποστηρικτές του Αλέξη Τσίπρα και μέχρι χθες του Στέφανου Κασσελάκη, εμφανίζονται –μετά τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ– να επενδύουν στο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη για το «αντίπαλο δέος» στον ΚυριάκοΜητσοτάκη. Παράλληλα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδομήσουν τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ που για μια ακόμη φορά γυρίζει το πολιτικό παιχνίδι.
Αν κάποιος κάτσει και παρατηρήσει τη στροφή που έχουν κάνει μέσα ενημέρωσης, ειδικά στο Διαδίκτυο, θα διαπιστώσει ότι ξαφνικά ο Νίκος Ανδρουλάκης έγινε κάποιος… άλλος. Ότι δεν είναι το ίδιο πρόσωπο που τα ίδια μέσα ενημέρωσης κατηγορούσαν στο παρελθόν για τις «ούτε, ούτε» αναφορές και τη μη συνεργασία του με τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να δημιουργηθεί ο… θρύλος της Κεντροαριστεράς.
Ότι δεν είναι καν το ίδιο πρόσωπο που μπροστά στον… σαρωτικό και… επικοινωνιακό Στέφανο Κασσελάκη ήταν ένας «θυμωμένος» και αντιδημοφιλής πολιτικός αρχηγός που, σύμφωνα πάντα με τους νεόκοπους υποστηρικτές του, αδυνατούσε να τον φτάσει και να τον αντιμετωπίσει στην αρένα της… Κεντροαριστεράς, που ακόμη κάποιοι την αναζητούν.
Αίφνης, μετά την επανεκλογή του στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, επιχειρούν να τον εμφανίσουν ως τον πολιτικό που θα κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και θα γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός. Τι και αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πλέον πτωτικές τάσεις στο ΠΑΣΟΚ. Τι και αν παρά το… σπρώξιμο δεν έχει καταφέρει να πιάσει το 20% την ώρα που η Αριστερά έχει διαλυθεί σε χίλια κομμάτια. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι τώρα –για την ώρα μιλάμε πάντα– το νέο τους πουλέν.
Την ανάγκη φιλοτιμία κάνουν κάποιοι βέβαια στην περίπτωση αυτή. Βλέπουν ότι η άλλη τους… επένδυση προς τα άκρα δεξιά δεν… τραβάει. Ότι ακόμη και η διαγραφή Σαμαρά δεν οδήγησε σε ρήγμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, αντιθέτως θα έλεγε κανείς συσπείρωσε τον μηχανισμό. Βλέπουν ότι τα κόμματα δεξιά της ΝΔ πιάνουν ταβάνι και πλέον το ένα απειλεί το άλλο και όχι την κυβερνώσα παράταξη και σπεύδουν να στηρίξουν τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ.
Βλέπουν όμως και κάτι ακόμη. Ότι δεν τραβάει. Ότι ακολουθεί τα βήματα των Τσίπρα, Κασσελάκη στη χάραξη μιας πολιτικής χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Χωρίς καμία πρόταση που να οδηγεί σε μια εναλλακτική λύση. Και βλέπουν ότι το ρίχνει στην καταστροφολογία και τον άκοπο λαϊκισμό, που πλέον για τους πολίτες, την πλειοψηφία να λέμε το σωστό, δεν έχει αντίκρισμα.
Έτσι την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης στρώνει τον δρόμο για την Ελλάδα του 2027, διατηρώντας τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή στην αντίπερα όχθη –όχι απαραίτητα την πολιτική– κάποιοι τραβούν τα μαλλιά τους και ήδη αναρωτιούνται τι μπορεί να γίνει μετά αφού δεν προτίθενται να σταματήσουν την προσπάθεια αποδόμησης του πρωθυπουργού ο οποίος δεν τους κάνει τα… χατίρια.
Υγ.: Το αστείο πάντως με τους «εκλεκτούς» είναι ότι μονίμως διαμαρτύρονται πως τα μέσα ενημέρωσης δεν τους… παίζουν. Και το κάνουν αυτό καθημερινά μέσα από τα μέσα ενημέρωσης…
