Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος, είτε του αρέσει είτε όχι, είτε τον βαρύνουν πολλά είτε όχι, ο δήμαρχος Βόλου, ο Αχιλλέας Μπέος, τα είπε όλα με μια φράση απευθυνόμενος στους πολίτες που κινήθηκαν με τα αυτοκίνητα εν μέσω μιας απίστευτης κακοκαιρίας και μιας βροχής που δεν έχει ξανακαταγραφεί: «Πού πάτε, ρε άνθρωποι;»
Αυτή η φράση έχει ειπωθεί πολλές φορές από πολλούς με παραλλαγές. Η πολιτεία τη χρησιμοποιεί ως προειδοποίηση προτρέποντας σε περιορισμό των μετακινήσεων όταν υπάρχουν έντονα φαινόμενα. Απευθύνεται σε όλους όσοι εκτιμούν πως δεν θα δυσκολευτούν στο ν΄ αντιμετωπίσουν μια πλημμύρα, μια ακραίου τύπου χιονόπτωση, ακόμη και μια καταστροφική πυρκαγιά.
Συνήθως εξ αυτών μετράμε και τους νεκρούς. Αυτούς που δεν ανταποκρίνονται ούτε στο 112 και λειτουργούν με το δικό τους σκεπτικό. Ορισμένοι έχουν την αντίληψη πως δεν θα συμβεί κάτι στους ίδιους όταν περνούν για παράδειγμα από χειμάρρους, όταν τρέχουν με 200 ή όταν περνούν με κόκκινο τα φανάρια.
Τα έκτακτα ακραία καιρικά φαινόμενα τείνουν να γίνουν… τακτικά. Το ίδιο και οι αντικοινωνικές συμπεριφορές όμως. Σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Διακινδυνεύουν ζωές, τις δικές τους και των άλλων, και επιβαρύνουν περαιτέρω έναν ήδη κουρασμένο κρατικό μηχανισμό.
Μετατρέπουν δε την ατομική ευθύνη σε φαινόμενο για… παρακολούθηση και έρευνα. Εκτός αν θεωρούν ότι έτσι αντιστέκονται στο κράτος. Οπότε, πάσο.
Πάντως μετά τις προειδοποιήσεις, τα μηνύματα και τα δεκάδες ρεπορτάζ που ασχολήθηκαν με τον… Ντάνιελ, όπως ονομάστηκε αυτή η κακοκαιρία, το ερώτημα παραμένει: «Πού πάτε, ρε άνθρωποι;»
