Η παροιμία με τον μελαψό κύριο που όσο κι αν τον πλένεις χαλάς το σαπούνι σου, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στον ΣΥΡΙΖΑ που, παρά τις διακηρύξεις για ένα «άλλο κόμμα» που θα ήταν μετά την εσωκομματική διαδικασία, αυτό παραμένει πιο λαϊκίστικο, πιο μίζερο, πιο τοξικό. Το είδαμε και με την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, που ενώ μιλά θετικά όλη η υφήλιος, στην Κουμουνδούρου ακολούθησαν την πεπατημένη. Εχασαν την ευκαιρία να δείξουν ότι έγιναν κάτι άλλο… Εστω κι αν αυτό δεν γίνεται, αφού το μόνο που μπορούν να παράγουν είναι πολιτικό καυσαέριο.
Ο ΠΑΣΟΚογενής ΣΥΡΙΖΑ του Ραγκούση, της Τζάκρη, της Μαριλίζας, του Μωραΐτη, εξακολουθεί να λέει «όχι σε όλα», εξακολουθεί να πάσχει από πολιτικό στραβισμό και ουσιαστικά να εκφράζει την ίδια ενόχληση που εκφράζουν οι Τούρκοι για την αναγνώριση του Ελληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ του 3%, των Σκουρλέτη, Φίλη και των ημιπιτσιρικάδων του Βούτση εκτίμησε ότι το Κογκρέσο χειροκρότησε τον Μητσοτάκη επειδή τους… διασκέδασε. Πόσο Σκουρλέτης μπορεί να είσαι για να πιστεύεις κάτι τέτοιο; Πόσο λαϊκιστής; Πόσο πολιτικό στραβισμό διαθέτεις; Πόσο εμφυλιοπολεμικό λόγο μπορείς να εκφράζεις και να διχάζεις; Και πόσο μπορεί η Αριστερά να εντάσσει τα εθνικά ζητήματα στην απέλπιδα προσπάθειά της να δημιουργήσει παντοιοτρόπως… νεοοργισμένους και… νεοαγανακτισμένους για να ρίξει την κυβέρνηση; Πόσο πια η Αριστερά θα επιτίθεται χυδαία στην πολιτική σταθερότητα και θα υπονομεύει τη χώρα;
Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Η χώρα όντως χρειάζεται την επανάστασή της. Μόνο που αυτήν οφείλει να την κάνει πράξη η αστική-φιλελεύθερη κοινωνία και θα αφορά το σύστημα των επιλογών της. Η μωρία των μορίων οδηγεί στο παρελθόν. Δηλαδή στη στασιμότητα, στο τέλμα, στη μιζέρια, στην εσωστρέφεια. Αυτά τρέφουν την Αριστερά της βαθιάς συντήρησης και των ιδεοληψιών του προπερασμένου αιώνα. Με μεταχειρισμένα πρόσωπα που ενίοτε αλλάζουν στέγη για να φρεσκάρονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φοβικός μπροστά στην αληθειοφοβία, κατά πώς χαρακτήριζε ο Παλαμάς τον φόβο της αλήθειας. Οχι μόνο επειδή συστηματικά επιδίδεται σε ψέματα και διαστρέβλωση της αλήθειας, αλλά επειδή κυρίως «τρέμει» το απόλυτο ξεγύμνωμα της πολιτικής ανεπάρκειάς του. Ξέρουν οι σύντροφοι ότι η αλήθεια κυκλοφορεί και λάμπει, η ανακρίβεια και το ψέμα ιππεύει το τίποτα, με αναλύσεις τσιπουράδικων…
από την έντυπη έκδοση
