Η ανάγκη το ΑΠΕ να εκσυγχρονιστεί και να περάσει στην ψηφιακή εποχή είναι δεδομένη. Άλλωστε, η τελευταία αναβάθμιση του τεχνολογικού του εξοπλισμού έγινε το… 2005. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η προγραμματική σύμβαση που υπογράφηκε με την Κοινωνία της Πληροφορίας για τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό του ΑΠΕ. Πρόκειται για έργο ύψους 10 εκατ. ευρώ που δίνει την ευκαιρία στο ΑΠΕ να γίνει ένα πρακτορείο ειδήσεων σύγχρονο και εφάμιλλο τεχνολογικά με αυτά του εξωτερικού.
Η υλοποίηση της συμφωνίας ωστόσο προϋποθέτει μια σύγχρονη εταιρική δομή. Ένα οργανόγραμμα λειτουργικό και όχι προϊόν εξυπηρετήσεων και εσωτερικών διευθετήσεων. Προϋποθέτει επίσης καταρτισμένο προσωπικό που μπορεί ν’ ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ψηφιακής εποχής, όπως π.χ. ένας εμπορικός διευθυντής με καλή γνώση της αγοράς ή ένας τεχνικός σύμβουλος για την ψηφιοποίηση.
Στο ΑΠΕ όμως εξακολουθεί να επικρατεί φόβος απέναντι σε κάθε τι καινούργιο και ιδιοκτησιακή αντίληψη από μερίδα εργαζομένων του – και όχι μόνο. Η οποία… ενώνει ετερόκλητους πόλους και οδηγεί σε υπόγειες πολιτικές και συνδικαλιστικές διαδρομές. Ίσως με αυτούς τους όρους να εξηγείται η έντονη αντίδραση συγκεκριμένων κύκλων στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ, στην οποία η διοίκηση δεν έκανε τίποτα άλλο από το να παρουσιάσει το σχέδιο για το νέο οργανόγραμμα που υπηρετεί όσα αναφέρθηκαν παραπάνω.
Ο πρόεδρος του ΑΠΕ εγκαλείται από τη συγκεκριμένη ομάδα για φωτογραφικές διατάξεις και μεθοδεύσεις προκειμένου το Πρακτορείο να γίνει – όπως λένε – εργαλείο κυβερνητικής (επί ΣΥΡΙΖΑ- Καμμένου τι ήταν) προπαγάνδας. Ο ίδιος ωστόσο το αρνείται και απαντά ότι οι μεθοδεύσεις αυτές ανήκουν σ’ αυτούς που άφησαν ως κληρονομιά την κατάσταση που σήμερα αντιμετωπίζει και «ψαλιδίζει» την παρεμβατικότητα του ΑΠΕ ως μέσου πρωτογενούς πληροφόρησης για τα υπόλοιπα Μέσα Ενημέρωσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έπρεπε άραγε να ενημερώσει τα μέλη του ΔΣ ή τις δημοσιογραφικές ενώσεις και τους εργαζομένους για τις αλλαγές στο οργανόγραμμα; Ενδεχομένως θα μπορούσε. Ο φόβος της διαρροής ωστόσο των συγκεκριμένων αλλαγών προκειμένου να «καούν» επέβαλε το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Και εν πάση περιπτώσει, το οργανόγραμμα και η επιλογή προϊσταμένων συνιστά άσκηση του διευθυντικού του δικαιώματος, διότι τον έλεγχο (πρέπει να) έχει η εκάστοτε διοίκηση και όχι τα διάφορα «καπετανάτα» εντός του Πρακτορείου. Η περίπτωση δηλαδή του ΑΠΕ θυμίζει μάλλον αυτό που είχε πει εύστοχα ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;»…
