Φοβόμουν πολύ αυτές τι μέρες, όπως όλες τις μέρες με τόση ζέστη. Και, να, που το κακό έγινε. Οι φίλοι γύρω μου κάηκαν κι εγώ, κυριολεκτικά από θαύμα, παρέμεινα άθικτο και απολύτως απεγνωσμένο, μέσα στο ζόφο του θανάτου.
Ξέραμε όλα μας ότι οι συνθήκες για μια δασική πυρκαγιά ήταν πέρα για πέρα ευνοϊκές. Το ξέρατε κι εσείς οι άνθρωποι, οι τυχεροί που ζείτε δίπλα μας, αυτοί που μας επισκέπτεστε, αλλά και όσοι δεν θα μας γνωρίσετε από κοντά, αλλά μας νιώθετε στην ατμόσφαιρα, μας «λούζεστε» με αχτίδες υγείας.
Όπως ξέρετε, αλλά δεν το έχετε χωνέψει, ότι πεθαίνουμε. Παγκόσμια απειλούμαστε από ξηρασία, ασθένειες, παράσιτα και πυρκαγιές καθώς οι μέσες θερμοκρασίες αυξάνονται. Ξέρετε πως η κλιματική αλλαγή επιταχύνει τη θνησιμότητά μας και ωθεί τα δάση του κόσμου να είναι πιο νεαρά και πιο χαμηλά. Πως η συνολική δασική έκταση έχει μειωθεί κατά 12% εξαιτίας σας, ενώ η αναλογία των μεγάλης ηλικίας δέντρων (άνω των 140 ετών) εκτιμάται ότι έχει πέσει από 89% σε 66% την περίοδο 1900-2020.
Και, ναι, υπάρχουν δέντρα που χρειάζονται πραγματικά φωτιά για να βλαστήσουν και να δημιουργήσουν μελλοντικά δάση, ωστόσο οι πυρκαγιές που κάποτε ήταν ο σωτήρας μας γίνονται τώρα πολύ συχνές και έντονες.
Ξέρετε ακόμη ότι φταίτε, κι ας απειλείστε κι εσείς μαζί μας. Αλλά αυτή τη στιγμή, λυπάμαι, η θλίψη δεν μου επιτρέπει να ασχοληθώ με την αλαζονεία σας και τις συνέπειές της στη ζωή σας.
Η σκέψη μου είναι στους φίλους μου, στο κενό που υπάρχει γύρω μου.
Σε θυμήθηκα, καλέ μου Φίλιο, να μου εξιστορείς πόσο μοναχικό δέντρο ήσουν. Όχι γιατί το ήθελες, άλλωστε, όπως έλεγες, ο αέρας σε έσπρωξε σε μια σχισμή του εδάφους, σε ένα λιβάδι, όπου και φύτρωσες.
Θυμάμαι ότι «Το δέντρο που το λέγανε Φίλιο» των Ιβάν Γκάντσεφ και Ντιμίτερ Ινκιόφ, εσύ τυχερέ με φίλε, κατάφερες κι έκανες πολλούς φίλους, δίνοντας απλόχερα τη σκιά σου, τον κορμό σου, τις ρίζες σου, τα κλαδιά σου, τη φυλλωσιά σου σε ζώα που έψαχναν προστασία. Έγινες ένα ευτυχισμένο δέντρο ξεχνώντας μια για πάντα τα λίγα χρόνια που ήσουν μοναχικός και θλιμμένος.
Θυμάμαι, ακόμη, ότι εξηγούσες στα μικρά παιδιά πώς μπορούμε να καταλάβουμε το όνομα ενός δέντρου. Αρκεί, να σταθούμε κάτω από αυτό την ώρα που φυσάει. «Ολάκερο το δάσος τραγουδά όταν φυσά ο άνεμος. Το ξέρατε αυτό;», τα ρωτούσες.
Μόνο που πια δεν τραγουδά ολάκερο το δάσος όταν φυσά, όπως ήσουν σίγουρος, αλλά καρδιοχτυπά μη συναπαντηθεί με τις στάχτες.
Ένα δέντρο
