«Εκείνο που πρέπει, ως λαός και ως έθνος, να κρατήσουμε για πάντα από την πλούσια πολιτική παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι, πριν απ΄ όλα ότι τα μεγάλα και τα σημαντικά τα επιτύχαμε υπό όρους αρραγούς ενότητας, ενώ οι διχασμοί επέφεραν τραγωδίες, οι οποίες μας κόστισαν ακόμη και τμήματα του εθνικού μας κορμού», επισήμανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την ομιλία του στην τελετή αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην πλατεία Διοικητηρίου της Ξάνθης.
«Επιπλέον, εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι ο πολιτικός μπορεί να προσφέρει στον τόπο του και ν’ αφήσει το ιστορικό του αποτύπωμα μόνον όταν έχει ως αποκλειστικό γνώμονα το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον, δίχως να επιδιώκει την πολιτική του επιβίωση, υποκύπτοντας στις σειρήνες του λαϊκισμού και στον ευτελή υπολογισμό του πολιτικού κόστους», συμπλήρωσε.
«Αποτίουμε σήμερα εδώ, στην Ξάνθη, στην ελληνική Θράκη, τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον μεγάλο Μακεδόνα ηγέτη και πολιτικό Κωνσταντίνο Καραμανλή», είπε ο κ. Παυλόπουλος. Μίλησε για τον ηγέτη, «ο οποίος, με το κορυφαίο ήθος του, την απαράμιλλη οξυδέρκειά του και το εμβληματικό πολιτικό του ανάστημα επιτέλεσε, στο ακέραιο, μια διπλή εθνική, κυριολεκτικώς, αποστολή: Πρώτον, έβγαλε την χώρα και τον λαό μας από την υπανάπτυξη και την ανέχεια, ανοίγοντας τον δρόμο της ανάπτυξης -οικονομικής και όχι μόνο- ο οποίος, εν τέλει, οδήγησε και στην είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεύτερον, υπερασπίσθηκε τα εθνικά μας θέματα και τα εθνικά μας δίκαια με σθένος, έτσι ώστε ακόμη και σήμερα ν’ αντλούμε πολλαπλά και πολύτιμα διδάγματα από την δική του πολιτική».
Για τον σπουδαίο άνδρα, τον Μακεδόνα, τον εθνάρχη, τον θεμελιωτή της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, μίλησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος, τονίζοντας την ανάγκη να «πάρουμε τη σκυτάλη του για μια καλύτερη, δυναμικότερη και ευτυχέστερη Ελλάδα».
Τα αποκαλυπτήρια έκαναν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος “Κωνσταντίνος Καραμανλής”, Αχιλλέας Καραμανλής. Παρόντες στην τελετή ήταν οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς, ο Πέτρος Μολυβιάτης (πρώην υπουργός και στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή), ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, οι υπουργοί Κ. Χατζηδάκης, Α. Γεωργιάδης, Ν. Παναγιωτόπουλος, Β. Κικίλιας, Γ. Κουμουτσάκος, Κ. Καραμανλής, βουλευτές, περιφερειάρχες, δήμαρχοι κ.α.
Η ομιλία Πικραμένου στα αποκαλυπτήρια
“Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Τα εγκαίνια ανδριάντων και οι τελετές μνήμης σπουδαίων ανδρών, έχουν αξία γιατί μας δίνουν την αφορμή να αναστοχαστούμε την πορεία και την προσφορά τους.
Έτσι και σήμερα, εδώ συγκεντρωμένοι, κάτω από τον λιτό και δωρικό ανδριάντα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, καλούμεθα να θυμηθούμε για τις μεγάλες παρακαταθήκες του. Και να συνειδητοποιήσουμε για μια ακόμη φορά, ότι ο Μακεδόνας Εθνάρχης συνέλαβε, δημιούργησε, περιφρούρησε θεσμικά και μας «παρέδωσε» τον μακροβιότερο ειρηνικό πολιτικό βίο της Ελλάδος από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους! 45 ολόκληρα χρόνια, σχεδόν μισός αιώνας! Και έθεσε πιστεύω τις σταθερές βάσεις για πολλά ακόμα χρόνια.
Ίσως όμως και να ήταν ακόμα μεγαλύτερη αυτή η περίοδος, αν από το 1963 είχε εισακουσθεί και η χώρα είχε προχωρήσει στην αναθεώρηση του πρώτου μεταπολεμικού Συντάγματος, εκείνου του 1952.
Ο Καραμανλής συνέδεε πάντα την ανάπτυξη της χώρας με μία ουσιαστική συνταγματική μεταρρύθμιση, μία «βαθεία τομή» στους θεσμούς, ώστε να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των νέων καιρών.
Κι αυτή η «βαθεία τομή» ήταν η θεμελιώδης στρατηγική, αλλά και η διαχρονική επιλογή του στην κατοχύρωση των θεσμών. Ενός πολιτικά πεφωτισμένου ηγέτη που δεν έπαυε να τονίζει ότι χωρίς την αναθεώρηση ήταν αδύνατη η συνέχιση της προόδου της χώρας.
Ο Καραμανλής όμως, δεν εισακούστηκε τότε. Μπορεί βέβαια, και το πολιτικό σύστημα να μην ήταν ώριμο να αξιοποιήσει την πολιτική του σοφία. Και δυστυχώς, η χώρα, σταδιακά, περιήλθε σε περιδίνηση, σε μια πρωτοφανή πολιτειακή, πολιτική και κοινωνική κρίση που επέφερε την δικτατορία και κορυφώθηκε δυστυχώς με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το ΄74.
Στις απαρχές της Μεταπολίτευσης, βασική αρχή του Καραμανλή και του Κ. Τσάτσου, προέδρου της Επιτροπής Συντάγματος κατά την Συνταγματική Μεταρρύθμιση του 1975, ήταν η θέση τους ότι το Σύνταγμα όφειλε να εγγυάται την ισορροπία στη δημόσια ζωή, να θεσπίζει θεσμούς μονίμους, μη επηρεαζομένους από πρόσωπα, και να είναι προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα. Σκοπός ήταν – και τελικώς επετεύχθη- ένα «Σύνταγμα Ελληνικό», ένα Σύνταγμα φιλελεύθερο, προσαρμοσμένο στα ειδικά δεδομένα της χώρας, με σαφές άνοιγμα προς το κοινωνικό κράτος.
Το Σύνταγμα του 1975 αντιμετώπισε αποτελεσματικά το συνολικό πρόβλημα της κρίσης των θεσμών που βασάνιζε την πολιτική ζωή. Ενταφίασε τον εθνικό διχασμό και εδραίωσε τη Δημοκρατία. Εξασφάλισε στη χώρα ένα ισχυρό κράτος ως εργαλείο για τη μεταρρύθμιση και την ανάπτυξη. Περιέλαβε ευρύτατη δέσμη δικαιωμάτων που συνέβαλαν στον κοινωνικό εκσυγχρονισμό. Και διευκόλυνε ασφαλώς, την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, εξασφαλίζοντας ομαλό κοινοβουλευτικό βίο, πρωτόγνωρο για την ιστορία του τόπου.
Κυρίες και Κύριοι,
Σήμερα βρισκόμαστε εδώ, κάτω από τον ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και αποτίουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής, κάνοντας τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα σε μια σπουδαία πολιτική φυσιογνωμία. Τον θεμελιωτή της Ελληνικής Δημοκρατίας και τον ηγέτη που εξασφάλισε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Ταυτόχρονα όμως, μας δίνεται η ευκαιρία να προβληματιστούμε για το πώς θα αντιδρούσε ο εθνάρχης στις σύγχρονες προκλήσεις.
Πως θα διόρθωνε τα λάθη με τις παρεμβάσεις του.
Πως θα γιάτρευε τις πληγές που άνοιξαν στο σώμα της κοινωνίας μας τα χρόνια της κρίσης.
Και θα κατέφευγε σε μια νέα, σύγχρονη και ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος σύμφωνα με τις επιταγές των καιρών που ζούμε
Σε μία ουσιαστική αναθεώρηση:
Για την προστασία του περιβάλλοντος από την κλιματική αλλαγή.
Την ενίσχυση της ιδιωτικής οικονομίας.
Την απελευθέρωση και την θωράκιση της Παιδείας.
Την διασφάλιση του κοινωνικού κράτους.
Κι ας μην λησμονούμε ότι Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε βαθιά μέσα του την έννοια της πολιτικής δικαιοσύνης και της συναίνεσης, απαραίτητες προϋποθέσεις για την κοινωνική γαλήνη και την εθνική συνοχή.
Γιατί γνώριζε από τότε – και τώρα αποδεικνύεται – την λειτουργική αλήθεια αυτού του αξιώματος. Ότι χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς κοινωνικό κράτος που βοηθάει τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής δεν υπάρχει ούτε ελευθερία ούτε πραγματική δημοκρατία.
Δεν υπάρχει επίσης πραγματική ευημερία, όταν επιτρέπουμε την αλόγιστη χρήση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη μας, όταν καταστρέφουμε καθημερινά, αγνοώντας την αξία του μέτρου, το κοινό σπίτι όλης της ανθρωπότητας, την Φύση.
Και δεν υπάρχει τέλος, προσωπική ελευθερία όταν περιορίζουμε και συνθλίβουμε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης του ατόμου, αναιρώντας την μοναδικότητα της ανθρώπινης αξίας μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Ας πάρουμε τη σκυτάλη της εθνικής του προσφοράς και ας προσπαθήσουμε, όλοι μαζί, για μια καλύτερη, δυναμικότερη και ευτυχέστερη Ελλάδα.
Ας είναι Αιωνία η Μνήμη του.
Σας ευχαριστώ.”
