Η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ελβετία έχουν ξεκινήσει μια σειρά δράσεων προκειμένου να κάνουν τη ζωή των παιδιών μέσα στις πόλεις καλύτερη και πιο ασφαλή. Στη Βιέννη, δρόμοι οι οποίοι οδηγούν σε σχολεία κλείνουν κατά τις ώρες προσέλευσης και αναχώρησης, ώστε τα παιδιά να μπορούν να πηγαίνουν στα μαθήματά τους με τα πόδια ή το ποδήλατο. Στη Γάνδη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ολόκληρες γειτονιές γίνονται πεζόδρομοι. Οι οικογένειες κοινωνικοποιούνται και τα παιδιά μπορούν να παίξουν κάτω από το σπίτι τους, χωρίς τον φόβο κάποιου τροχαίου ατυχήματος. Στη Ζυρίχη, οι χαμηλές ταχύτητες εντός των κατοικημένων περιοχών είναι κανόνας και έτσι το 70% των παιδιών κυκλοφορεί χωρίς τη συνοδεία κηδεμόνων, στους δρόμους ήπιας κυκλοφορίας.
Ο ΟΗΕ μέσω της έκτης διοργάνωσης της Παγκόσμιας Εβδομάδας Οδηγικής Ασφάλειας (17-23 Μαΐου) προωθεί την καθιέρωση των 30 χιλιομέτρων ως ανώτατο όριο στις κατοικημένες περιοχές. Η πρόταση βρίσκει σύμφωνους πολλούς γονείς, αλλά και ειδικούς στα θέματα των συγκοινωνιών. «Είναι πράγματα που τα έχουμε μελετήσει για διάφορες περιπτώσεις» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συγκοινωνιολόγος- πολεοδόμος Κοσμάς Αναγνωστόπουλος και συμπληρώνει: «Στη Λάρισα υπάρχει βούληση και υλοποιούν διάφορα μέτρα πεζοδρομήσεων, ποδηλατοδρόμων και έτσι έχουν καταφέρει να βγάλουν τα παιδιά στο δρόμο με τα ποδήλατα τους». «Επίσης, η Ηγουμενίτσα, το Ηράκλειο, η Καρδίτσα, το Ρέθυμνο και τα Τρίκαλα έχουν κάνει πολύ ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις», συμπληρώνει ο ειδικός που ίδρυσε και διευθύνει το Δίκτυο Civinet στο οποίο συμμετέχουν εκατόν είκοσι δήμοι και έξι περιφέρειες για θέματα βιώσιμης κινητικότητας.
Ανάμεσα στις προτάσεις του Δικτύου, το οποίο λειτουργεί υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι να υιοθετηθεί η προσέγγιση της «Πόλης των 15 λεπτών». Αυτό σημαίνει μια πόλη στην οποία μέσα σε ένα τέταρτο μπορείς να φτάσεις σε όλους τους καθημερινούς προορισμούς, με τα πόδια ή το ποδήλατο. Προκειμένου να αρχίσει να υλοποιείται ένας τέτοιος στόχος θα πρέπει να τεθούν προτεραιότητες και αρχικά να αλλάξουν τα όρια σε δρόμους που οδηγούν σε σχολεία, πάρκα, δημοτικά κτίρια και στάσεις λεωφορείων. Στα σημεία δηλαδή που ο πολίτης πηγαίνει καθημερινά, συνήθως, χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητο. «Στην καθημερινή ζωή είμαστε με τα παιδιά και κάνουμε τα πάντα μαζί γιατί δεν υπάρχει ασφάλεια στο δημόσιο χώρο, στις μετακινήσεις, στις μεταφορές για να μπορεί να μετακινείται ένα παιδί. Ούτε στην τάξη της ΣΤ’ δημοτικού» τονίζει ο Κ. Αναγνωστόπουλος.
Παράλληλα. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης Κυκλοφοριακής Αγωγής προτείνει να θεσμοθετηθεί ένα «δίπλωμα οδήγησης» για παιδιά 10 ετών και άνω. Η εκπαίδευση θα περιλαμβάνει ασφαλείς τρόπους μετακίνησης με τα πόδια, το ποδήλατο ή το πατίνι. Ταυτόχρονα, οι ειδικοί αξιολογούν ως χρήσιμη τη δημιουργία καμπάνιας από τον ΟΑΣΑ και το Αττικό Μετρό που θα ενημερώνει τους εφήβους ότι η μετακίνηση με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εκτός από φθηνότερη είναι και ασφαλέστερη. Επιπλέον, κρίνεται απαραίτητη η εκστρατεία αποθάρρυνσης των νέων για τη χρήση μηχανοκίνητων δίκυκλων οχημάτων.
Σε όλη τη χώρα εκπονούνται 162 Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, τα λεγόμενα ΣΒΑΚ που στόχο έχουν από την προστασία του περιβάλλοντος μέχρι την ασφάλεια στις αστικές οδούς. Τον «δρόμο» για μεγαλύτερη ασφάλεια στην άσφαλτο έχει δείξει η Σουηδία από τη δεκαετία του 1990 με το πρόγραμμα «Όραμα Μηδέν», το οποίο υιοθέτησαν όλες οι Σκανδιναβικές χώρες για μηδενικά τροχαία ατυχήματα και τραυματισμούς. Είναι ενδεικτικό ότι πέρσι η Νορβηγία δεν είχε ούτε έναν θάνατο παιδιού από τροχαίο. «Στις χώρες που έχουν προοδεύσει, το αλκοόλ βαθμιαία κατέβηκε στα 0,2 γραμμάρια ανά λίτρο όταν στη χώρα μας είναι στα 0,5» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα, Γιώργος Κουβίδης και συμπληρώνει: «Ουσιαστικά υπάρχει μηδενική ανοχή και μια προτροπή στον κόσμο για να μην πίνει όταν οδηγεί». Ο απώτερος στόχος των μελετών και των παρεμβάσεων στα οδικά δίκτυα είναι το «Όραμα Μηδέν» σύντομα να γίνει πράξη και στην Ελλάδα.
