Παρατηρώ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και πραγματικά αναρωτιέμαι εάν ζουν σε ένα πράσινο συννεφάκι ή ισχύει γι’ αυτούς το τραγούδι του αείμνηστου Παντελή Παντελίδη, που είχε τον τίτλο «όνειρο... ζω, μη με ξυπνάτε». Διότι ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω εάν το πιστεύουν πραγματικά ότι έσυραν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη... γραμμή τους για τις τράπεζες και όχι μόνο, ή όχι. Διότι εάν το λέει ο κ. Ανδρουλάκης και οι λοιποί για να πουν κάτι, το καταλαβαίνω, διότι πρέπει να διαμορφώσει ένα αφήγημα και το ΠΑΣΟΚ.
Στην πραγματικότητα ο κ. Ανδρουλάκης είναι αυτός που έγινε ακόλουθος της πολιτικής Μητσοτάκη. Τώρα εάν θέλει να ζει το όνειρό του και να μην τον ξυπνήσει κανείς είναι δικαίωμά του, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βγει στην πραγματική ζωή. Και αυτή δείχνει ότι ακόμη και στη χειρότερη στιγμή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, δεν... τραβάει ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα του. Ακόμη και στις δημοσκοπήσεις για τις οποίες πανηγυρίζουν στη Χαριλάου Τρικούπη, δεν δείχνουν ότι το κόμμα είναι έτοιμο να κατακτήσει την κορυφή. Με το ζόρι ανεβαίνει και ασθμαίνοντας.
Διότι την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ μπορώ να την καταλάβω. Οπως και τη στασιμότητα της κυβέρνησης. Το ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ανατέλλει, όπως περιμένουν στη Χαριλάου Τρικούπη, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Διότι υποτίθεται ότι έκλεισε τα μέτωπα στο εσωτερικό του, με την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά διαπιστώνω ότι πολύ... λάδι και τηγανίτα τίποτα. Και αυτό είναι το πρόβλημα του Κινήματος. Οτι δεν βγάζει πολιτικό στίγμα και δεν αφήνει η ηγεσία του κανένα αποτύπωμα στην κοινωνία. Αυτό είναι το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και εάν δεν βρει αφήγημα, θα παραμείνει καρικατούρα ενός δικομματισμού που για την ώρα καταγράφεται και είναι καχεκτικός.
Το πρόβλημα του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι μόνο τα ποσοστά που παραμένουν χαμηλά, άντε να φτάνουν σε αυτά του ΣΥΡΙΖΑ πριν τη διάλυση λόγω Κασσελάκη και λοιπών. Το ΠΑΣΟΚ, εάν δεν είχε πτώση η ΝΔ στα εκλογικά της ποσοστά, θα έδειχνε ότι απλά δεν τραβάει. Και ότι ο «βασιλιάς-Ηλιος» είναι απλά γυμνός...
