Ντράπηκε και η χυδαιότητα με τους τόνους χυδαιότητας που άφησαν και αφήνουν πίσω τους μια σειρά από γνωστά και μη εξαιρετέα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Γράφει ο Αλέξανδρος Παπασταθόπουλος
Η κατασκευή εχθρών ήταν (έκπαλαι) του… συρμού στον χώρο της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για κάποιους δε –πέριξ και εκτός του κόμματος– μπορεί να είναι και «επικερδής απασχόληση».
Σύμφωνα με έρευνες, όταν κάποιος στοχοποιηθεί ως «εχθρός», τότε οι πολίτες στέκονται μόνο στα αρνητικά στοιχεία του… στιγματισμένου.
Η στρατηγική αυτή ωστόσο έχει πιθανότητες επιτυχίας για τους «εκτελεστές» μόνο όταν σε μια κοινωνία υπάρχουν χαοτικές συνθήκες, ανυπόφορη φτώχεια, οργή και κραυγαλέα αδικία. Τέτοιες συνθήκες η σύγχρονη Ελλάδα βίωσε την εποχή των μνημονίων. Και τότε μαζί με τα ξερά αφενός κάηκαν και τα χλωρά, αφετέρου οι κατασκευαστές εχθρών γνώρισαν μεγάλες πιένες.
Μπροστάρηδες σε αυτήν την εκστρατεία μίσους και χολής ήταν εξέχοντα στελέχη της Αριστεράς, τα οποία μέχρι και λαϊκά δικαστήρια έστηναν στις πλατείες της οργής. Με «εργαλεία» τους περίφημους «αγανακτισμένους» της πάνω και της κάτω πλατείας συνέθεσαν ένα τοξικό νέφος που ακόμη και σήμερα επικρέμαται στον ουρανό της Δημοκρατίας.
Ροζ περιπέτειες
Η συνέχεια είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα: το 2015 η ριζοσπαστική Αριστερά, που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα τρόμαζε τον ντουνιά και τις αγορές με το επαναστατικό και φιλολαϊκό πρόγραμμά της, κερδίζει τις εκλογές και συμπράττει με το καρα-δεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ και σχηματίζουν αυθωρεί και παραχρήμα την κυβέρνηση του… βουνού.
Η χώρα έχει μπει ήδη σε περιπέτειες. Το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η Ελλάδα βρίσκεται μια ανάσα από την καθολική χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ. Στο και πέντε ο Τσίπρας κάνει την ιστορική κωλοτούμπα και μετά την περιβόητη διαπραγμάτευση των 17 ωρών υπογράφει με κλειστά μάτια το 3ο σκληρό και αχρείαστο μνημόνιο. Στο… ελλαδιστάν το πασάρει ως «συνθηκολόγηση» και ζητάει μια δεύτερη ευκαιρία από τους οπαδούς του, την οποία και παίρνει τον Σεπτέμβριο του 2015.
Η ήττα του όμως έχει ήδη σφραγιστεί από τη νύχτα που τσαλαπάτησε το δημοψήφισμα και από την ημέρα που ο mister «θα σκίσω όλα τα μνημόνια» υπέγραψε –εν αγνοία του λαού– το δικό του μνημόνιο.
Στο επιτελείο του κάποιοι το έχουν καταλάβει αυτό και σκέφτονται σχέδια ανάσχεσης. Αμ’ έπος, αμ’ έργον αποφασίζουν δύο πράγματα: πρώτον, να κατασκευάσουν «εσωτερικούς εχθρούς» και δεύτερον –απαραίτητη προϋπόθεση για να νικήσουν τους «εχθρούς»– να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας και δη της Δικαιοσύνης.
Εν αρχή… σκευωρία
Υστερα από λίγους μήνες έρχονται και τα πρώτα αποτελέσματα της… στρατηγικής τους. Η σκευωρία της Novartis είναι γεγονός. Στη συνέχεια σερβίρεται η σκευωρία στην κοινωνία ως το άλας της γης, από την «πιο ηθική και έντιμη κυβέρνηση», όπως πολλάκις έχει δηλώσει ο Αλ. Τσίπρας. Θα χρειαστεί να περάσουν αρκετοί μήνες για να αποδειχθεί ότι όλο αυτό ήταν μια καλοστημένη σκευωρία, αλλά όπως όλες οι σκευωρίες έτσι κι αυτή κάποια στιγμή, διά της λυδίας πέτρης της Δικαιοσύνης, κατέρρευσε για να λάμψει η αλήθεια.
Τα χρόνια πέρασαν, η «πιο ηθική και έντιμη κυβέρνηση» τιμωρείται βαριά από τους πολίτες, ο κυρίαρχος ελληνικός λαός αποφασίζει με την ψήφο του να εμπιστευτεί την τύχη της χώρας στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ και μάλιστα με αυτοδυναμία.
Το εκλογικό βατερλό δεν τους γίνεται μάθημα. Για πολλούς μήνες λουφάζουν γλείφοντας τις πληγές από τη στρατηγική ήττα τους. Ολα αυτά θα λάβουν τέλος όταν βλέπουν ως «ευκαιρία» την πανδημία και αποφασίζουν να χτυπήσουν την κυβέρνηση με απίθανα σενάρια συνωμοσίας και μπόλικα fake news. Ο λαός όμως δεν «τσιμπάει» και γυρίζει ακόμη μια φορά την πλάτη στην τοξικότητα που κουβαλά το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Και οι υποκλοπές
Οι μουστερήδες δεν το βάζουν κάτω και επανέρχονται με τις φωτιές και τους χιονιάδες που «έφερε» στη χώρα η κυβέρνηση της ΝΔ. Οταν αντιλαμβάνονται ότι ούτε αυτό το παραμύθι έχει δράκο, αποφασίζουν να παίξουν το τελευταίο χαρτί τους: τις υποκλοπές – παίρνοντας ως αφορμή τη νόμιμη επισύνδεση στο τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ. Από κείνη την ημέρα ξεφεύγουν εντελώς.
Ντράπηκε και η ντροπή με τα σενάρια συνωμοσίας που προσπαθούν να «φυτέψουν» στην κοινωνία.
Ντράπηκε και η χυδαιότητα με τους τόνους χυδαιότητας που άφησαν και αφήνουν πίσω τους μια σειρά από γνωστά και μη εξαιρετέα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ντράπηκε και η τοξικότητα με τα νέφη τοξικότητας που κατασκευάζουν καθημερινά.
Ντράπηκε και η λάσπη με τις καραβιές λάσπης που αδειάζουν, εν ριπή οφθαλμού, στην πολιτική ζωή του τόπου.
Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι πλανώνται πλάνην οικτράν, όσοι νομίζουν ότι μπορεί η χώρα, με «λαϊκά δικαστήρια», ψεκασμένες predatoθεωρίες, λίστες από τον… τηλεφωνικό κατάλογο και σκευωρίες α λα Novartis, να ξαναγυρίσει στις εποχές των «ψεκασμένων» και των «αγανακτισμένων».
Συμπέρασμα: λαγός τη φτέρην (βλ. εκλογές) έσειε, κακό της κεφαλής του…
