Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Για σκεφτείτε: Ραγκούσης και Ξενογιαννακοπούλου, δύο από τα νέα πουλέν του Αλέξη Τσίπρα, έχουν διατελέσει και έμπιστοι του μοιραίου Γιώργου Παπανδρέου. Γραμματείς του ΠαΣοΚ! Θα πει κάποιος ότι και οι δυο μαζί –ακόμη κι αν προστεθεί δίπλα τους ο Σπίρτζης και άλλοι του βυτιοφόρου– διαθέτουν τόσο ειδικό πολιτικό βάρος όσο η αοιδός/οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, με το πνευματικό πόνημα «Χαμηλά πιο χαμηλά». Από την άλλη πλευρά, στην Κεντροαριστερά ο Ανδρουλάκης επιχειρεί να επανεκκινήσει το δικό του μαγαζί. Στο οποίο έχει βιτρίνα τον Γιώργο Παπανδρέου, οι φίλοι του οποίου είναι στον ΣΥΡΙΖΑ! Υπαρκτός σουρεαλισμός!
Οπως υπαρκτός σουρεαλισμός είναι και το γεγονός ότι ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν παρακαλάνε γονυπετείς τον Ανδρουλάκη να δηλώσει ότι θα τους βάλει πλάτη για τη δεύτερη φορά Αριστερά (που θα είναι αλλιώς, όπως λένε), την ίδια ώρα να βγαίνει ο εξ απορρήτων του Αλέξη Τσίπρα (και του Τσέρνομπιλ) και να χαρακτηρίζει τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ… «χρήσιμο ηλίθιο»! Σε άλλο του άρθρο μάλιστα, δημιουργώντας συνειρμούς με τη γνωστή νεοελληνική λέξη, είχε βάλει τίτλο «Ανδρουλακίες…»!
Κεντροαριστερού σουρεαλισμού συνέχεια. Γνωστό μέσο (site), που υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε τον Ανδρουλάκη «νεόγερο» που ουσιαστικά στηρίζει τον… φονικό καπιταλισμό του καιρού μας (sic), τον οποίο ίδρυσε το παλιό ΠαΣοΚ. Που, εν τω μεταξύ, έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ…
Κι άλλο: ο Ανδρουλάκης ανέφερε ότι το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που αποθέωσε τον πολακισμό δεν ήταν συνέδριο προοδευτικού κόμματος και ο Πολάκης πήρε το όπλο του. «Ακου, Νίκο Ανδρουλάκη! (Γιατί μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μοίρα… Ακόμα βλέπεις τον ίσκιο –που σου φιλοτέχνησαν τα πάσης φύσεως διαπλεκόμενα συμφέροντα, που σε θέλουν για δεκανίκι του πολιτικά «τελειωμένου» Μητσοτάκη– και νομίζεις ότι είναι το μπόι σου!». Δηλαδή, περίπου τα ίδια που είπε ο γνωστός Θανάσης του Τσέρνομπιλ…
Στην Κουμουνδούρου, με τη γνωστή τους αμετροέπεια και θράσος, δεν κατανοούν ότι στην κοινωνία δεν αρέσουν επειδή κυβέρνησαν και τελικά ζυγισθέντες ευρέθησαν ελλιπείς. Απαιτούν από τους άλλους να γίνονται ουρές της πολιτικής τους ανοησίας και ουτοπίας. Κι όταν αυτό δεν γίνεται, τους καθιστούν… εχθρούς.
Παραφράζοντας την κινηματογραφική ατάκα του μέγιστου Ηλιόπουλου μπορούμε να πούμε ότι εκεί στην Κεντροαριστερά είναι μια ευχάριστη ατμόσφαιρα…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
