Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου
Ο κόσμος στην Ευρώπη ακούει με προσοχή την Κεντροδεξιά. Το ρεύμα είναι ευδιάκριτο. Στη Γαλλία η Κεντροδεξιά ανασυντάσσεται, μετά τα θετικά για εκείνη αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Η Αριστερά πήρε έδρες μεν, αλλά δεν έχει καμία ομοιογένεια ως σχήμα και στην ουσία αποτελεί –στη συγκεκριμένη κομματική της έκφραση– μια άθροιση μειοψηφιών. Ο δε ηγέτης της Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος δεν θα είναι στη Βουλή και δεν θα γίνει πρωθυπουργός όπως επεδίωκε, έχει μιλήσει με πάρα πολύ άσχημα λόγια τον Αλέξη Τσίπρα.
Στα καθ’ ημάς, είναι προφανές ότι τα όσα λέγονται από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός πραγματικότητας και δεν ελκύουν, ενώ υποκριτικά η Κουμουνδούρου παρακάμπτει τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Ακούμε λοιπόν από αυτούς ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις επί ΝΔ παλεύουν με τον τραπεζικό αποκλεισμό! Κι όμως, ειπώθηκε και αυτό από τα στελέχη του κόμματος που έκλεισαν τις τράπεζες! Που μας είπαν επίσης με αφορμή την ημέρα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη δέσμη ρεαλιστικών και κοστολογημένων προτάσεων». Να υποθέσουμε τόσο κοστολογημένων όσο κι εκείνες που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και λένε επίσης οι ΣΥΡΙΖΑίοι ότι «το νέο μας πρόγραμμα αποκαθιστά τα μεσαία στρώματα και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα». Μα πώς θα γίνει αυτό, όταν το μαρξιστικό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο εχθρεύεται βαθύτατα το επιχειρείν και τα μεσαία στρώματα, είχε, έχει και θα έχει αναδιανεμητικές λογικές στη φορολογία; Σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται; Και πώς είναι δυνατόν να επισημαίνουν την ανάγκη για «ισχυρή κοινωνική συνοχή», όταν οι ίδιοι την υπονομεύουν ποικιλοτρόπως, διασπείροντας το ταξικό μίσος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα αριστεριστικό. Ως εκ τούτου, δεν επιθυμεί και αδυνατεί να επιλύσει προβλήματα, «ιδεολογικοποιεί» τα πάντα και όταν αναζητεί λύσεις, το κάνει εκτός θεσμικού πλαισίου. Τα όσα τραυματικά για την πατρίδα μας έγιναν στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του Ιουλίου του ιδίου έτους, είναι πολύ χαρακτηριστικά του τυχοδιωκτισμού με τον οποίο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσεγγίζει τα πάντα. Οπως όμως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, οι Ελληνες πολίτες θυμούνται και δεν σκοπεύουν να παίξουν στην κάλπη με τη φωτιά.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
