Η δημοκρατική αντίληψη του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του –τουλάχιστον των περισσότερων εξ αυτών και πάντως των κολλητών του- αποτυπώνεται σε μία συγκεκριμένη δυσανεξία του: Δεν αντέχει τις απόψεις που εκφράζει η κοινή γνώμη γι’ αυτόν και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
του Όθωνα Καραγιάννη
Τι εννοούμε: Εδώ και χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανέχεται τις δημοσκοπήσεις έχοντας εξελιχθεί στον πιο ένθερμο πολέμιό τους. Και ως γνωστόν οι έρευνες αυτές απλώς αποτυπώνουν τις γνώμες των πολιτών για τα πολιτικά μας πράγματα και τους πολιτικούς. Και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικώς τον έχουν μονίμως στο περιθώριο πρωτίστως σε σχέση με τον πρωθυπουργό αλλά πλέον οι γνώμες αυτές τον τοποθετούν και πίσω από τον νεοεκλεγέντα στο ΚΙΝΑΛ Ανδρουλάκη. Σε δημοτικότητα έχει καταντήσει να συναγωνίζεται τον Δημήτρη Κουτσούμπα, τον εκφραστή στην χώρα μας του πλέον αναχρονιστικού κομμουνισμού, δηλαδή της ιδεολογίας που έχει εκλείψει από την Ευρώπη. Ίσως μάλιστα να έχουν καταλάβει πλέον ότι από την ίδια φύτρα της εξίσωσης των ανθρώπων προς τα κάτω, προέρχεται και ο ίδιος.
Γιατί όμως λέμε ότι ο κ. Τσίπρας εδώ και χρόνια έχει δυσανεξία με τις δημοσκοπήσεις; Διότι όταν ήταν στην κυβέρνηση οι πολίτες είχαν αρχίσει να αξιολογούν τους κυβερνητικούς του ερασιτεχνισμούς που έπλητταν την κοινωνία. Και συνεχώς τον απέρριπταν. Θυμίζουμε μάλιστα ότι ο κ. Τσίπρας είχε ετοιμάσει και νομοσχέδιο το οποίο θα προέβλεπε μεταξύ άλλων και τη σύσταση «ανεξάρτητης αρχής» – ανεξάρτητη αρχή σαν κι αυτές που είχε στο μυαλό του ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή με φανατικά δικούς του ανθρώπους- που θα αξιολογούσε τα αποτελέσματα των ερευνών. Και που προφανώς θα τα διαμόρφωνε κατά πως θα συνέφερε το κόμμα της Κουμουνδούρου.
Ο κ. Τσίπρας ζει με το άγχος ότι θα χάσει ακόμη και την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και εν πάση περιπτώσει, αν δεν την χάσει από το ανερχόμενο ΚΙΝΑΛ, εν πάση περιπτώσει θα πρόκειται για μία αξιωματική αντιπολίτευση αδύναμη και αναξιόπιστη.
Διότι τα χαμηλά της ποσοστά αυτό θα αντιπροσωπεύουν. Την έλλειψη εμπιστοσύνης προς ένα πολιτικό και το κόμμα του που γέμισε την κοινωνία ψεύδη αρχικώς και στη συνέχεια επειδή αυτά που υποσχόταν δεν μπορούσε να τα πραγματοποιήσει αναγκάστηκε να την αποδεκατίσει για ένα πρόσθετο λόγο: Είχε φοβίσει την Ευρώπη και τους δανειστές που έβλεπαν έναν αλλοπρόσαλλο πολιτικό και τον επίεζαν για δημοσιονομική πειθαρχία στην οποία αυτός υπάκουε ασμένως, προκειμένου να μην πέσει εξ αιτίας του η χώρα στα βράχια και χάσει ο ίδιος το μέλι της εξουσίας!
Συμπέρασμα: Ο Αλέξης Τσίπρας απεχθάνεται να βλέπει το φως της δημοσιότητας η αρνητική γι΄αυτόν και τους κομμουνιστές τους γλυκού νερού γνώμη των πολιτών. Είναι ένας στρουθοκαμηλισμός βεβαίως που σίγουρα δεν αυξάνει τα ποσοστά του.
