Στην ιστορία με τη «γιαγιά» από το Ίλιον (όπου με τα σημερινά δεδομένα μόνο «γιαγιά» δεν μπορείς να πεις μια γυναίκα που διανύει την εξηκοστή δεκαετία της ζωής της), δεν υπάρχει «Γιάννης Αγιάννης», «Ιαβέρης» και φυσικά δεν βρισκόμαστε στη Τουλόν του 1815. Αντιθέτως είμαστε στην Ελλάδα του 2022 και το μόνο που συνδέει τις δύο ιστορίες είναι οι αθλιότητα με την οποία κάποιοι άθλιοι επιχειρούν να σπεκουλάρουν.
Κατ’ αρχήν έχουμε μια περίπτωση ενός ανθρώπου που βρέθηκε σε δύσκολη θέση και αντέδρασε κατά παρέκκλιση του νόμου. Προφανώς αυτός ο άνθρωπος δεν πήγε να διαπράξει ληστεία και συνεπώς δεν είχε σχεδιάσει να κλέψει 40 ευρώ από το LIDL της περιοχής. Βρέθηκε σε μια στιγμή αδυναμίας, θόλωσε και προσπάθησε να κρύψει αυτά που κανονικά όφειλε να πληρώσει στο ταμείο. Δεν θα υπήρχε κανένα θέμα εφόσον ο προϊστάμενος του καταστήματος είχε τη δέουσα ενσυναίσθηση.
Μέχρι εκεί. Από εκεί και μετά αρχίζει η αθλιότητα και η εκμετάλλευση, πολλώ δε μάλλον ο διασυρμός ενός ανθρώπου τόσο από εκείνους που έσπευσαν να δηλώσουν «φιλάνθρωποι» όσοι και από τους άλλους που με αφορμή το περιστατικό επιχειρούν να το «ιδεολογικοποιήσουν». Στην προκειμένη περίπτωση η συγκινησιακή φόρτιση που προσέδωσαν τα ΜΜΕ στο περιστατικό ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά μιας αριστεράς που έχει μείνει στον 18ο αιώνα.
Και όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις ανέλαβε δράση ο… «πολιτιστικός» βραχίωνάς της που εκφράζεται μέσα από τη συλλογικότητα του Ρουβίκωνα, ώστε να δώσει ένα μάθημα… «ανθρωπιάς» δια της γνωστής μεθόδου στο κατάστημα που συνέβη το περιστατικό. Συγχρόνως κάποια Μέσα που εκφράζουν ακραίες λαϊκίστικες θέσεις, καλούν τους καταναλωτές να μποϊκοτάρουν τα LIDL! Παράνοια ή μήπως η αρχή μιας νέας γενιάς «αγανακτισμένων»;
Διότι, αν παρατηρήσει κανείς τις αντιδράσεις, είναι προφανές ότι κάποιοι ετοιμάζονται να ανακατασκευάσουν το αφήγημα της «φτωχοποίησης» ώστε να το προσθέσουν στο καλάθι του αντιπολιτευτικού σούπερ μάρκετ. Μόνο που αυτή την ιστορία δεν την γράφει ο Βίκτωρ Ουγκώ. Την γράφουν, ή μάλλον την ψεκάζουν με σπρέι, οι άθλιοι μιας άθλιας παρέας που μέσα από τέτοια περιστατικά επιζητούν να καταδείξουν την… χρησιμότητα των ιδεών τους και κυρίως των πρακτικών τους.
Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Η απάντηση μετά από δύο αιώνες είναι ότι το πρώτο δεν αναιρεί το δεύτερο.
Easy Writer
