Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης σπέρνει θύελλες με κάθε ευκαιρία και για κάθε περίπτωση με κοινή συνισταμένη τη θεωρία της κατάλυσης της δημοκρατίας από την κυβέρνηση.
Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου
Την Παρασκευή ο Αλέξης Τσίπρας κήρυξε «ανένδοτο» από το βήμα της Βουλής περιγράφοντας μια Ελλάδα που ζει κάτω από ένα καθεστώς… χούντας και κατάλυσης των… δημοκρατικών θεσμών. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κυνηγά ανεμόμυλους πατώντας πάνω σε μια εμφυλιοπολεμική ρητορική και κάνοντας την πλειοψηφία των πολιτών να διερωτάται αν κατοικούν σε άλλη χώρα από αυτήν που περιγράφει. Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης κηρύττει ανένδοτους με κάθε ευκαιρία και για κάθε περίπτωση με κοινή συνισταμένη τη θεωρία της κατάλυσης της δημοκρατίας από τη σημερινή εκλεγμένη κυβέρνηση.
Η αρχή έγινε τον Ιούλιο του 2020, έναν χρόνο μετά την εκλογή της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τότε από το βήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του κήρυττε τον δικό του… ανένδοτο, την ώρα που το πρώτο κύμα της πανδημίας έκανε την εμφάνισή του, κατηγορώντας την κυβέρνηση και πάλι με αναφορές σε «σκοτεινούς χρόνους» και κατάλυση της δημοκρατίας».
«Ο τελευταίος ήταν ένας σκοτεινός χρόνος. Για τη δημοκρατία, για την κοινωνία, για την οικονομία, για τους ανθρώπους που μοχθούν καθημερινά, για τη μεσαία τάξη, για τη νεολαία», είχε πει προσθέτοντας ότι «καμιά επίκληση της πανδημίας, καμιά προπαγάνδα, καμιά επιχείρηση λάσπης δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας κάνει να δεχτούμε ως κανονικότητα την επιδρομή της κυβέρνησης Μητσοτάκη». Και καλούσε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι «παρόντες και παρούσες και στον δρόμο, στις κοινωνικές κινητοποιήσεις, παντού όπου οι πολίτες αντιστέκονται, διεκδικούν, διαδηλώνουν».
Εχθρός της κανονικότητας
Ανένδοτο είχε κηρύξει και για τα θέματα της Παιδείας, τις αλλαγές, την ίδρυση και λειτουργία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ταυτιζόμενος με όλους όσοι τάσσονται κατά της κανονικότητας αναφορικά με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και την ομαλότητα ως προς τη φοιτητική μαθησιακή ζωή σε αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε (και υιοθετεί) πλήρως αυτούς που καταλαμβάνουν χώρους ιδρυμάτων κλείνοντας το μάτι σε όλους όσοι προκαλούν εντάσεις φτάνοντας στο σημείο να κατηγορεί την κυβέρνηση ακόμη και για την υπόθεση παύσης της κατάληψης του Ββιολογικού στο ΑΠΘ ύστερα από 34 ολόκληρα χρόνια.
Οι βουλευτές του βρέθηκαν ακόμη και σε κινητοποιήσεις κατά της προσπάθειας της ΕΛΑΣ να αποτρέψει καταλήψεις, οι ίδιοι εμφανίστηκαν να χαρακτηρίζουν… στέκια φοιτητών τούς υπό κατάληψη χώρους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Το 2021 ο Αλέξης Τσίπρας κήρυξε ακόμη έναν ανένδοτο. Αυτήν τη φορά για τα εργασιακά. Και πάλι με πρόταγμα την «κατάλυση της Δημοκρατίας» από το «καθεστώς Μητσοτάκη» κραδαίνοντας το λάβαρο της αντίστασης εναντίον της κυβέρνησης με την επίκληση των… αγώνων της Αριστεράς. Επικαλούμενος το… Σικάγο του 1886 επιχείρησε να εμφανιστεί ως αναβαπτισμένος (μετά τη διακυβέρνηση της χώρας και τα γνωστά αποτελέσματα) ηγέτης της Αριστεράς και να δημιουργήσει και τότε ένα αντιδεξιό μέτωπο. Μιλώντας για τη «μητέρα των μαχών» (το έχει πράξει για όλες τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη) βρέθηκε σε πορείες και κάλεσε τους πολίτες να αντισταθούν στο… καθεστώς επικαλούμενος και πάλι θέματα δημοκρατίας.
Δεν σταμάτησε ο Αλέξης Τσίπρας να θέτει θέματα δημοκρατίας. Και να κατηγορεί τα Μέσα Ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους, που ο ίδιος και το κόμμα του επιχείρησαν να ελέγξουν μέσω των διαδικασιών που αφορούν τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών και τον πόλεμο κατά όσων επέκριναν την κυβέρνησή του με τη γνωστή τακτική των προγραφών (που σήμερα επανέρχεται μέσα από λίστες που στελέχη του διακινούν στο Διαδίκτυο).
Το σόου της Παρασκευής
Την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή επανήλθε έχοντας, αυτήν τη φορά, τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη, που του έδωσαν τη δυνατότητα να εμφανιστεί ως εκπρόσωπός τους. Οπως δήλωσε για τον ΣΥΡΙΖΑ «και πιστεύω τη μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον ανένδοτο θεσμικό αγώνα» προκειμένου να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου (το οποίο σημειωτέον είχε επικαλεστεί και για την περίπτωση του Κουφοντίνα της17Ν όταν κατηγορούσε την κυβέρνηση για την απεργία πείνας που πραγματοποιούσε) για «να χυθεί άπλετο φως στο παρασκήνιο της εκτροπής» αλλά και «να αποκατασταθεί η δημοκρατική ομαλότητα».
Δεν σταμάτησε εκεί, στο σύνολό της η ομιλία είχε βασική αρχή τον ανένδοτο εναντίον μιας «χούντας» που ο ίδιος και τα στελέχη του βλέπουν, εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των πολιτών που ναι μεν επικρίνει τα όσα έλαβαν χώρα με την υπόθεση των υποκλοπών δεν παραβλέπει όμως ένα γεγονός: ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο μόνος ίσως πρωθυπουργός που δείχνει να αναγνωρίζει τα λάθη που γίνονται. Κυρίως δε να επιχειρεί να τα διορθώσει κατά τη διάρκεια μιας διακυβέρνησης που αντιμετώπισε κρίσεις παγκοσμίου βεληνεκούς και όχι μόνο, αν προστεθεί η προκλητικότητα Ερντογάν, ο υβριδικός πόλεμος στον Εβρο και η σημερινή προσπάθεια του καθεστώτος της γείτονος να εγείρει θέματα γεωπολιτικά και εντάσεων.
Ανέλαβε ο ίδιος το πολιτικό κόστος που θα προκύψει από την προσπάθεια να οδηγηθεί η χώρα σε ασφαλές λιμάνι (όχι ένα από αυτά που αναζητούσε ο Αλέξης Τσίπρας το πρώτο εξάμηνο του 2015 προκειμένου να βρει… ρούβλια ή δραχμές). Και αυτό οι πολίτες τού το πιστώνουν και σήμερα…
