Φαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει βαλθεί να επαληθεύσει μια πολιτική εκτίμηση που εξέφραζε συχνά ο Ε. Βενιζέλος σε ανύποπτο πολιτικό χρόνο. Ότι δηλαδή, όσο η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα, προχωράει τον δρόμο της Ανάπτυξης, εισέρχεται σε φάση σεβασμού των θεσμών, τότε θα αίρεται και η βάση που επέτρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ να αναπτύσσεται ή να κρατάει σημαντικές δυνάμεις.
Του Ζαχαρία Ζούπη*
Ότι όσο μένουν πίσω ως χαρακτηριστικά ενός προβληματικού παρελθόντος ο λαϊκισμός, η ψευδολογία, ο διχαστικός πολιτικός λόγος, τόσο θα αφαιρείται οξυγόνο από αυτό το ιδιόμορφο λαϊκίστικο αριστερόστροφο κόμμα. Αυτό έρχονται να επαληθεύσουν όλες μα όλες οι έρευνες κοινής γνώμης από τον Σεπτέμβριο και μετά.
Την στιγμή που ο Κ. Μητσοτάκης βελτιώνει την εικόνα του και αυξάνει την αποδοχή του όσο περνάει ο χρόνος από τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μειώνει την εκλογική του επίδοση, η συσπείρωσή του δεν ξεπερνάει το 70% , μένει όλο και πιο πίσω από την Ν.Δ που σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της MARC η διαφορά υπέρ της ξεπερνά το 18%, ενώ πάνω από το 50% ζητάει από αυτόν πιο δημιουργική αντιπολίτευση και ο ένας στους τέσσερις του ζητάει πιο ήρεμη αντιπολίτευση.
Είναι περίεργα αυτά τα ευρήματα; Όχι, αφού από την μια η Κυβέρνηση έχει πείσει ότι έχει σχέδιο και ότι είναι φερέγγυα. Γι αυτό και είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος με την Πολιτική της, πάνω από το 80% θεωρεί ότι η Κυβέρνηση θα υλοποιήσει όσα έλεγε, όσα λέει. Πρόκειται για εύρημα πολύ σοβαρό, αφού συνδέεται με την αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας. Όχι αφού από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε στρατηγικό, πολιτικό, ιδεολογικό κενό, δεν έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα από τις τρεις βαριές ήττες που δέχτηκε και τα στελέχη του ερμηνεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα στις Εθνικές Εκλογές, ως αποτέλεσμα της παραπλάνησης του λαού! Όχι αφού από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να κάνει αντιπολίτευση θυμίζοντας τις χειρότερες στιγμές του λαϊκισμού, τυχοδιωκτισμού, διχαστικού πνεύματός του, που τροφοδότησαν μαζί και με τις αντιλαϊκές πολιτικές του ένα μαζικό ρεύμα «ΦΥΓΕΤΕ» που έβαλε την σφραγίδα του σε τρεις εκλογικές μάχες και ακόμα συντηρεί την δύναμή του.
Ο Αλέξης Τσίπρας και συλλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατανοούν, ότι η εκλογική ήττα του δεν ήταν απλά ένα εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά η έκφραση ενός ρεύματος που ζητούσε και ζητάει κανονικότητα, ανάπτυξη, λειτουργία των θεσμών, βελτίωση της ποιότητας ζωής, ηρεμία. Ότι η κοινωνία μετά από δέκα χρόνια στα οποία ακούστηκαν τα πιο απίθανα πράγματα, μετά από δέκα χρόνια κρίσης και μνημονιακών πολιτικών, επαναστατικών ρητορικών, κουράστηκε και θέλει σοβαρότητα, σταθερότητα, αποτελέσματα που θα προχωρούν την χώρα και την ζωή του μέσου νοικοκυριού. Ουσιαστικά η ήττα του Ιουλίου ήταν βαθύτερη ήττα με στρατηγικά χαρακτηριστικά.
Τι κάνει αυτούς τους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ; Ακριβώς τα αντίθετα απ΄ότι αναζητεί η κοινωνία. Ακόμα και ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του δείχνουν να μην συμφωνούν με τον τρόπο αντιπολίτευσης, βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει σε ένα πολιτικό λόγο της περιόδου 2011-2015. Δεν είναι επομένως περίεργα τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Περίεργη είναι πια η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί στο νέο πολιτικό περιβάλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονεί. Με την στάση του απέναντι στην λειτουργία της Προανακριτικής για τον κ. Παπαγγελόπουλο ωθεί πολίτες να διαισθάνονται ότι κάτι θέλει να καλύψει. Ποιος να πιστέψει ότι αν αντικαταστήσει τον Πολάκη και τον Τζανακόπουλο με δύο άλλα άξια στελέχη του, θα έχανε κάτι; Ποιος να πιστέψει τα περί χουντοεπιτροπής του κ. Γ. Ραγκούση ή τα περί φασιστών της κυρίας « ψήφισα και τα τρία Μνημόνια ,αλλά είμαι αριστερή» κ. Τζάκρη; Με την στάση του απέναντι στο Μεταναστευτικό- Προσφυγικό εκτίθεται, αφού την ίδια ώρα που ο Α. Τσίπρας μιλούσε για τον κεντροαριστερό λογογράφο του Κ. Μητσοτάκη αποδεχόμενος το προοδευτικό περιεχόμενο της ομιλίας του Πρωθυπουργού για το θέμα στην Βουλή, προσπαθεί να δείξει ότι εφαρμόζεται ακροδεξιά πολιτική! Επιπλέον ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και θα είναι στην ιστορική μνήμη η Κυβέρνηση που ίδρυσε το κάτεργο της Μόριας; Η συμφωνία των Πρεσπών εκθέτει την προηγούμενη Κυβέρνηση αφού η εφαρμογή της συναρτούταν από την ενταξιακή πορεία της γείτονος χώρας, κάτι που δεν μπορούσε να υπάρχει σε μια διακρατική Συμφωνία. Ωστόσο και η όλη περιγραφή της Κυβέρνησης ως Κυβέρνησης ακροδεξιάς, νεοφιλελεύθερης κ.λ.π προσκρούει στην πραγματικότητα, όταν ο μέσος Έλληνας βλέπει μείωση του ΕΝΦΙΑ, Φόρων και άλλα που δεν έχουν ουδεμία σχέση με τις περιγραφές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ζαλισμένος, αμήχανος και αδύναμος να υπερβεί τρόπους σκέψης και παρέμβασης, οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε συρρίκνωση. Αν δε δεν είχε το δώρο με το όνομα «αδυναμία ΚΙΝΑΛ» θα βρισκόταν σύντομα μπροστά σε τραγικά για αυτόν φαινόμενα.
Σε Δημοκρατία όμως ζούμε. Ο καθένας αποφασίζει ελεύθερα πως θα πορευτεί και στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός…
- Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Πολιτικός Αναλυτής – Υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL
