«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;». Όταν αναρωτιόταν ο ποιητής δεν είχε στο μυαλό του τον σοσιαλισμό, είχε προλάβει όμως να επεξεργαστεί στο μυαλό του το δίλημμα που είχε θέσει η φιλόσοφος Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ασφαλώς δεν είχε φανταστεί ότι η απάντηση θα βρισκόταν σε μια εξέδρα γηπέδου πολεμικών τεχνών. Είχε, όμως, εικάσει ότι «οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».
Του Χάρη Παυλίδη
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως προϊόν της κρίσης στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ήταν «μια κάποια λύσις» στο πρόβλημα. Μετά ήρθε η kolotoumba (διεθνής πλέον πολιτικός όρος) να καταδείξει ότι το πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρ’ όλα αυτά, ίσως γιατί ο τράχηλος του Έλληνα μπορεί να υπομένει τις θυσίες όταν ο θύτης είναι αριστερός, σκέφθηκε ότι «οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις» και τους ξαναψήφισε.
Για την ιστορία η «Kolotoumba» δεν είναι ο πρώτος όρος της ελληνικής πολιτικής που διεθνοποιείται. Η πασοκοποίηση ή αλλιώς pasokification χρησιμοποιείται ευρέως προκειμένου να ορίσει κατάρρευση ενός σοσιαλιστικού κόμματος και την ταυτόχρονη άνοδο του λαϊκισμού της αριστεράς και της δεξιάς. Αυτά για την ιστορία ώστε να γίνουν κατανοητές οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ και η σχέση του με τις… πολεμικές τέχνες, το σοσιαλισμό και τη βαρβαρότητα.
Επί του προκειμένου το δίλημμα που αντέταξε ο Αλέξης Τσίπρας σ’ αυτό του Κυριάκου Μητσοτάκη, «πρόοδος ή συντήρηση», είναι «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Στην αρένα του Τάε Κβον Ντο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε ως «κάποια λύση» υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι οι Έλληνες θα πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στον σοσιαλισμό και τη βαρβαρότητα.
Και η απάντηση ήρθε από την εξέδρα, όταν οι «προοδευτικοί» σύντροφοι- σύνεδροι υποδέχθηκαν με έντονες αποδοκιμασίες (πολακισμούς) τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Ο σοσιαλισμός της πλατείας δεν αντέδρασε στην βαρβαρότητα της εξέδρας. Ο Αλέξης Τσίπρας παρέμεινε απαθής αντί να σηκωθεί και να υπερασπιστεί το δικαίωμα του Ευκλείδη Τσακαλώτου στη διαφωνία.
Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε την απάντηση στο ερώτημα που έθεσε την πρώτη ημέρα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, από όλους αυτούς τους ανθρώπους- συντρόφους «που ήσαν μια κάποια λύσις». Η εξέδρα ψήφισε δια βοής μια κάλπη, με ένα συμπλεκτικό σύνδεσμο αντί ενός διαζευκτικού: Σοσιαλισμός και βαρβαρότητα.
Θα έχει ενδιαφέρον, όταν φθάσει η ώρα των εκλογών, πως θα απαντήσουν οι Έλληνες στο συλλογισμό του συγγραφέα Παύλου Μάτεσι: «Αχ, αυτές οι αριστερές κυβερνήσεις, τι αγενείς αναμνήσεις!».
