Tη γεμάτη αντιφάσεις σχέση του σύγχρονου Ανθρώπου με την Τεχνολογία και τα επιτεύγματά της, ανέλυσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος παρουσιάζοντας το βιβλίο του «Από την Βιομηχανική Επανάσταση στην Τεχνολογική Επανάσταση – Στον Αστερισμό ενός αβέβαιου μέλλοντος» κατά την τελετή λήξης των εργασιών του 5ου Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου στη Σύρο.
Ο κ. Παυλόπουλος επισήμανε ότι ο σύγχρονος ‘Ανθρωπος δεν καταφέρνει πάντα να συνθέσει, με την απαιτούμενη επιστημονικώς αντικειμενικότητα και επάρκεια, τα δεδομένα του όλου οικοδομήματος της Τεχνολογίας και χαρακτήρισε «κλασικό -και άκρως αντιπροσωπευτικό- παράδειγμα ενός τέτοιου, ελλιπούς επιστημονικώς, εγχειρήματος την σχεδόν καθολικώς παραδεδεγμένη, θεώρηση περί των, δήθεν, τεσσάρων «Βιομηχανικών Επαναστάσεων».
Όπως εξήγησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η θεώρηση αυτή αποδέχεται ότι βιώνουμε σήμερα την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, ενώ παράλληλα φαίνεται να πιστεύει πως η 1η και η 2η Βιομηχανική Επανάσταση, οι οποίες προέκυψαν από την είσοδο της «μηχανής» στην παραγωγή, προκειμένου να την διευκολύνουν και, στην συνέχεια, να την γιγαντώσουν, βρίσκονται σ’ ευθεία γραμμή με την λεγόμενη 3η και 4η Βιομηχανική Επανάσταση. «Ήτοι με μια πραγματική «Επανάσταση», οικονομική και όχι μόνο, η οποία στην αρχή συντελέστηκε με την εμφάνιση της Πληροφορικής και εξελίσσεται μέσω της «σύζευξής» της με την Τεχνητή Νοημοσύνη» πρόσθεσε.
Υποστήριξε, επίσης, ότι είναι παραπάνω από προφανές ότι αυτές οι «Επαναστάσεις» -οι αποκαλούμενες 3η και 4η- εμφανίζουν μεγάλες διαφορές σε σχέση με τις δύο προηγούμενες. Ειδικότερα, έκανε λόγο για διαφορές καθαρώς ποιοτικές, οι οποίες οφείλονται ιδίως στο ότι η Πληροφορική και η Τεχνητή Νοημοσύνη, ως ανθρώπινα δημιουργήματα, αφενός ουδεμία, σχεδόν, ομοιότητα εμφανίζουν, οικονομικώς και τεχνολογικώς, με την «μηχανή» της 1ης και 2ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Και, αφετέρου, βαίνουν πολύ πέραν της αμιγώς οικονομικής δραστηριότητας, καλύπτοντας το σύνολο της ανθρώπινης καθημερινότητας και δράσης, ως την πιο ανεπαίσθητη πτυχή της.
«Εξ ου και, κατ’ επιστημονική ακριβολογία, στην εποχή της Πληροφορικής βιώνουμε πλέον την συγκλονιστική εμπειρία μιας άλλης «Επανάστασης», της Τεχνολογικής, η οποία μετά την, κατά τ’ ανωτέρω, πρόσφατη σχετικώς, «σύζευξη» της Πληροφορικής με την Τεχνητή Νοημοσύνη, βρίσκεται στην 2η φάση της. Συνεπώς, μετά την 1η και 2η Βιομηχανική Επανάσταση, μπήκαμε στην εποχή της 1ης Τεχνολογικής Επανάστασης, ενώ σήμερα διανύουμε την πρώτη περίοδο της 2ης Τεχνολογικής Επανάστασης» υπογράμμισε.
Ωστόσο, υποστήριξε ότι οι ίδιες ως άνω αντιφάσεις, οι εκφάνσεις τους και οι αιτίες τους εξηγούν το πώς και γιατί ο σύγχρονος ‘Ανθρωπος δεν καταφέρνει πάντοτε να «ισορροπήσει», κατά την στάθμιση των επιπτώσεων της τεχνολογικής προόδου και ειδικότερα κατά την στάθμιση των θετικών και των αρνητικών της πλευρών.
Αναφερόμενος στα θετικά της Τεχνολογίας επισήμανε ότι αποτελεί ένα από τα «ευγενέστερα» επιτεύγματα του Πνεύματος και πρόσθεσε ότι χάρη στις εφαρμογές της, η ζωή του Ανθρώπου έχει αλλάξει και βελτιωθεί σε τέτοιον βαθμό, ώστε κάθε σύγκριση με το παρελθόν να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, αφού το αντίστοιχο επιστημονικό «χάσμα» είναι σχεδόν αδύνατο να υπερβαθεί.
Παρατήρησε, ωστόσο, ότι αυτή η θετική όψη της τεχνολογικής προόδου δεν μπορεί να κρύψει τις «σκοτεινές» πλευρές της, υπό την έννοια ότι δημιουργούν παρενέργειες, που δεν οφείλονται τόσο στην «φυσιογνωμία» της Τεχνολογίας, κατά την επιστημονική της καταγωγή και προοπτική, όσο στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο ‘Ανθρωπος προσεγγίζει και χρησιμοποιεί την Τεχνολογία, είτε υπερτιμώντας τα αποτελέσματά της είτε υποτιμώντας την «δοσολογία» εμπλοκής της στην καθημερινή ζωή.
Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε σε δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα το πρώτο αναφορικά με την χρήση του Διαδικτύου και το δεύτερο σχετικά με την «τεχνολογική ανεργία». Υπογραμμίζοντας, ότι δεν είναι η τεχνολογική υφή του Διαδικτύου που οδηγεί, στον «ευτελισμό» της Γνώσης και της Επιστήμης, αλλά ο πρόχειρος έως απλουστευτικός τρόπος, με τον οποίο ο σύγχρονος ‘Ανθρωπος μπαίνει στον κόσμο του Διαδικτύου και ζει μέσα σε αυτόν και το δεύτερο σχετικά με την «τεχνολογική ανεργία».
Σχετικά με την «τεχνολογική ανεργία» υπογράμμισε ότι η τεχνολογική πρόοδος προκαλεί σημαντική απώλεια θέσεων εργασίας σε πολλούς τομείς απασχόλησης, οι οποίοι μας είναι εξαιρετικά οικείοι από το παρελθόν και ταυτόχρονα διαμορφώνει ένα βαρύ κλίμα αβεβαιότητας και περιθωριοποίησης των μελών κάθε κοινωνικού συνόλου, τα οποία είναι τα θύματα της κοινωνικής και οικονομικής αλλαγής.
Κλείνοντας, την ομιλία του υποστήριξε ότι τίποτα δεν μας εμποδίζει να χρησιμοποιήσουμε τα νέα μέσα της Τεχνολογικής προόδου, έτσι ώστε οι θέσεις εργασίας που χάνονται ν’ αντικατασταθούν, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, με νέες. «Έτσι ώστε ο καθένας, σύμφωνα με τις συμφυείς και αλληλοσυμπληρούμενες αρχές της Ισότητας και της Αριστείας, να προσφέρει αυτό που του αναλογεί στο κοινωνικό σύνολο, στο οποίο ανήκει, και να υπερασπίζεται, αξιοπρεπώς και κατά τον προορισμό του, την αξία του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του» συμπλήρωσε και κατέληξε υπενθυμίζοντας ότι «οι θεσμικές και πολιτικές αντηρίδες της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχουν τις αντίστοιχες «αντοχές», ώστε να υπερασπισθούν τον ‘Ανθρωπο ακόμη και έναντι των ενδεχόμενων παρεκβάσεων της Τεχνολογίας, και όχι μόνο» κατέληξε ο κ. Παυλόπουλος.
