Πρώτα τα γεγονότα: το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ένοχο (13-0) για παράβαση καθήκοντος τον πρώην υπουργό Νίκο Παππά για την υπόθεση του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών, ο οποίος στηρίχθηκε σε αντισυνταγματικό νομικό πλαίσιο, επιβάλλοντας μάλιστα την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή για το αδίκημα αυτό. Ο δε Παππάς αποτελεί τον παλαιότερο και στενότερο συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα, ήδη από όταν ανέλαβε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τούτο, η απόφαση είναι κόλαφος προσωπικά για τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς ο Παππάς εμπνεύστηκε, οργάνωσε, συντόνισε και κατηύθυνε μία επιχείρηση ελέγχου και χειραγώγησης της ενημέρωσης, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία προπαγανδιστικού μηχανισμού για την εγκατάσταση καθεστώτος, σε πλήρη γνώση του τότε πρωθυπουργού. Παρεμπιπτόντως δε, η καταδίκη Παππά είναι η απόλυτη δικαίωση του πορίσματος της πλειοψηφίας στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής.
Αμέσως μετά την ομόφωνη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ στράφηκε εναντίον της Δικαιοσύνης υποστηρίζοντας ότι η απόφαση είναι αντίθετη από τη λογική και την αλήθεια. Μη αποδεχόμενος τη θεμελιώδη διάκριση των εξουσιών, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί τον σκληρό πυρήνα του συντάγματος και του πολιτεύματος.
Οσα υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ καταλήγουν στο εξής: Δεν υπάρχει νομιμότητα, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι καλές και δίκαιες μόνο όταν συμφωνούμε με αυτές, αλλιώς αναλαμβάνει ο λαός. Πρόκειται για απόψεις που αν παρέπεμπαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, θα ήταν για γέλια.
Το πλέον επικίνδυνο είναι ότι στο τέλος της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύονται απειλές εναντίον της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, αφού καλούν τον λαό να επιβάλλει δικαιοσύνη στην απονομή της δικαιοσύνης! Αυτή και μόνο η αποστροφή αποδεικνύει ότι ο «πολακισμός» έχει διαβρώσει και εμποτίσει όλον τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν πρόκειται περί μεμονωμένου φαινομένου.
Γι’ αυτό προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η προσχηματική σπουδή να τεθεί ο Πολάκης εκτός εκλογικής μάχης.
Τοξικότητα με το κιλό
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, η ομόφωνη καταδικαστική απόφαση του Νίκου Παππά από το Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση των υπουργικών καθηκόντων του, ήταν μία απόφαση «αντίθετη από την αλήθεια». Η επιλογή των λέξεων δεν είναι τυχαία. Και τούτο διότι το ζητούμενο δεν είναι τα πραγματικά περιστατικά, αλλά ό,τι εξυπηρετεί στρατηγικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αρα, η αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να είναι κάτι δυσάρεστο για το κόμμα. Εχω γράψει εκατοντάδες φορές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παράγει πολιτική, αλλά παιδαριώδη δογματικά διλήμματα του τύπου ή συμφωνείς μαζί μας και είσαι με το σωστό ή διαφωνείς και είσαι με το λάθος.
Δεν έχει σημασία τι λέμε, δεν έχει σημασία τι ισχύει, σημασία έχει να συμφωνήσεις, διαφορετικά τόσο το χειρότερο θα είναι για σένα. Εγκλωβισμένο σε αυτήν την εγγενή και εγωιστική ιδεοληψία, το κόμμα της Κουμουνδούρου παράγει τοξικότητα και διχασμό με το κιλό, αδιαφορώντας για την πολιτική – και πολύ περισσότερο για τη χώρα.
Οι άβολες αλήθειες
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει τις πιο βολικές και να παραμερίσει τις πιο άβολες. Αλλωστε είναι θέμα οπτικής και νοηματοδότησης των λέξεων, όπως έλεγε και ο Αυστριακός φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν (φωτό αριστερά). Αυτό όμως που δεν επιδέχεται παρερμηνείας είναι η απόλυτη αλήθεια των αριθμών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι ο Νίκος Παππάς καταδικάστηκε επειδή «έβαλε 250 εκατ. ευρώ στο δημόσιο ταμείο τα οποία πήρε από τους καναλάρχες». Η αλήθεια των αριθμών είναι άλλη: ο δεύτερος διαγωνισμός τον Ιούλιο του 2017 έδωσε έξι άδειες με σταθερό τίμημα 35 εκατ. ευρώ εκάστη, ήτοι 210 εκατ. ευρώ έσοδα, εισπρακτέα σε 10 ισόποσες ετήσιες δόσεις.
Τον Νοέμβριο του 2017, ο Παππάς εισάγει τροπολογία με την οποία μειώνεται ο φόρος διαφήμισης που καταβάλλουν τα κανάλια από 20% στο 5%, απώλεια για το δημόσιο ταμείο 20 εκατ. ευρώ ετησίως. Με μια απλή σύγκριση βλέπουμε αυτό που ο λαός λέει «μία η άλλη».
Διπλή πρόκληση
Με μία ακόμα προβλέψιμη ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Παύλος Πολάκης προαναγγέλλει ότι εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία πρέπει «να καθαρίσει από αυτούς» για να είναι αλλιώς η επόμενη φορά. Οι «αυτοί» παρουσιάζονται με φωτογραφίες και ονοματεπώνυμα και είναι δημοσιογράφοι, δικαστικοί, τραπεζίτες και ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί.
Ο Παύλος Πολάκης προκαλεί για δύο λόγους: πρώτον, γιατί πιστεύει ότι όντως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει ένα καθεστώς διώξεων αντιφρονούντων και, δεύτερον, διότι απευθύνεται σε ένα πολύ μεγάλο και ετερόκλητο κομμάτι ψηφοφόρων του κόμματος της Κουμουνδούρου το οποίο αποτελείται από νοσταλγούς της χούντας, από Βαλκάνιους τραμπικούς βαρύμαγκες και από ντεμέκ αριστερούς ημιαμόρφωτους που πιστεύουν ότι «τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση».
Πετάνε χαρταετό!
Ωστόσο, το ζητούμενο δεν είναι η ανάρτηση του Παύλου Πολάκη. Ετσι κι αλλιώς, μέρα παρά μέρα, τα ίδια λιγουρεύεται, τα ίδια αναπαράγει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το ζητούμενο είναι η αντίδραση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ανέχεται τον Παύλο Πολάκη εδώ και δέκα χρόνια, αλλά ξαφνικά θίχτηκε τώρα και προαναγγέλλει «μέσω κύκλων» έξοδο του αψύ Κρητικού βουλευτή από τα εκλογικά ψηφοδέλτια στη σημερινή συνεδρίαση των αρμοδίων οργάνων του κόμματος.
Διότι από την Κυριακή τα όργανα ήταν απασχολημένα με το να πετάνε… χαρταετό και δεν πρόκαμαν. Οπότε το έθεσαν θέμα την πρώτη εργάσιμη μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Κάτι είναι κι αυτό… Υποπτεύομαι βέβαια ότι όλο αυτό είναι απλώς μια συμφωνημένη κίνηση μήπως και σώσουν ό,τι σώζεται από την επερχόμενη συντριβή στις εθνικές κάλπες.
