Ένα ιδιαιτέρως διαφωτιστικό άρθρο που υπογράφει ο Φεντερίκο Τζουλιάνι στην ιταλική εφημερίδα Il Giornale, αποκαλύπτει τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της Μόσχας και τα πρόσωπα που τον συγκροτούν. Προφανώς ο ιθύνων νους είναι ο Πρόεδρος Πούτιν που δίνει και τις κατευθύνσεις για την sui generis ερμηνεία της εισβολής στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με το άρθρο, στο πρώτο επίπεδο του προπαγανδιστικού μηχανισμού τοποθετούνται τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι εντός και εκτός Ρωσίας που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ξεκινώντας από τις τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές της ρωσικής τηλεόρασης, τους ιστότοπους και τις εφημερίδες, που στοχεύουν να πείσουν τους Ρώσους για τη κακά της Δύσης και τα λάθη της Ουκρανίας, μέχρι ορισμένα δυτικά ΜΜΕ που με πρόσχημα την ειρήνη βάζουν στην ίδια ζυγαριά τον εισβολέα με το θύμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα δημοσιογράφου- προπαγανδιστή, που είναι κοντά στον Πούτιν, είναι ο Βλαντιμίρ Σόλοβεφ, ο οποίος υποστήριξε για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στη Μπούτσα ότι, είχαν οργανωθεί από ξένες υπηρεσίες πληροφοριών!
Εκπρόσωποι και αξιωματούχοι
Το δεύτερο επίπεδο προπαγάνδας του μηχανισμού Πούτιν συγκροτείται από από πολιτικά πρόσωπα διαφόρων βαθμίδων και κατηγοριών αρχής γενομένης από τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, θεσμική ντουντούκα του Ρώσου Προέδρου. Ακολουθεί η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, η οποία διακρίνεται για τις επιθετικές δηλώσεις κατά των ΗΠΑ και τις απειλές που κατά καιρούς εκτοξεύει έναντι της Φινλανδίας και της Σουηδίας, στην περίπτωση που οι δύο αυτές χώρες ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Σχεδόν στο ίδιο επίπεδο βρίσκουμε τους κορυφαίους διπλωματικούς εκπροσώπους, όπως ο Ρώσος πρεσβευτής στον ΟΗΕ, Vasily Nebenzya , ο οποίος απέρριψε τις κατηγορίες που διατυπώθηκαν κατά του ρωσικού στρατού, λέγοντας ότι οι δολοφονίες αμάχων οφείλονται σε Ουκρανούς «Ναζί». Ένας από τους σκληρούς της παρέας των προπαγανδιστών του Πούτιν, είναι ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Μόσχας, που συμμετείχε σε συνομιλίες με τον Ουκρανό ομόλογό του, ο Βλαντιμίρ Μεντίνσκι. Πρώην
Υπουργός Πολιτισμού στη Ρωσία από τον Μάιο του 2012 έως τον Ιανουάριο του 2020, με το παρατσούκλι «Ρώσος Γκέμπελς».
Πολιτικοί και ιδεολόγοι
Στο τρίτο και τελευταίο επίπεδο- πολύ κοντά με τον Πούτιν – βρίσκεται ο υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ , και ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο πρώην πρόεδρος και παλιός δελφίνος του Πούτιν. Πάνω από αυτή την πυραμίδα βρίσκουμε διάφορους διανοούμενους -άλλους νεκρούς, άλλους ακόμα ζωντανούς και καλά- που, μέσω των γεωπολιτικών τους θεωριών και των ιστορικών αναλύσεών τους, φαίνεται ότι παρείχαν στον επικεφαλής του Κρεμλίνου το κατάλληλο ιδεολογικό περίβλημα για να τολμήσει τη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία.
Από τον Σεργκέι Ουβάροφ , Υπουργό Παιδείας του Τσάρου Νικολάου που το 1883 διατύπωσε τη «Ρωσική Αυτοκρατορική Τριάδα» (Ορθοδοξία, Αυτοκρατορία και Έθνος: pravoslaviye, samoderzhaviye και narodnost) που σήμερα βασιλεύει στο Κρεμλίνο, μέχρι τον φιλόσοφο Iván Iván I και θεωρητικούς όπως ο Aleksandr Dugin (και οι δύο κληρονόμοι του πανσλαβισμού του 19ου αιώνα που υπερασπίστηκε την «πνευματική ενότητα» των σλαβικών λαών), μέχρι θρησκευτικό φιλόσοφο Nikolay Berdyaev και τον σοβιετικό εθνολόγο Lev Gumilev, ο κατάλογος είναι προφανώς πολύ μακρύς. Αλλά, για να πάρετε μια πρώτη ιδέα για τη ρωσική προπαγάνδα, αυτά τα ονόματα είναι αρκετά για να έχετε μια καλή εικόνα της κατάστασης.
