Έχουν ανάψει φωτιές στην κούρσα για την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ. Πράγματι υπάρχει σοβαρό πολιτικό ενδιαφέρον στην κοινωνία. Και οι μετρήσεις έγραψαν 11%.
Τα σχόλια των δημοσκόπων δίνουν και παίρνουν. Αναμφίβολα επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Το εκλογικό σώμα φαίνεται ρευστό. Οι αναλύσεις και οι προβλέψεις για τα αποτελέσματα της κάλπης, ανάβουν νέες αντιπαραθέσεις. Κεντρικό ζητούμενο το εύρος του εκλογικού σώματος και οι συνεργασίες.
Και βέβαια τα προτάγματα και το πολιτικό στίγμα του κάθε υποψηφίου τα ηγετικά τους προσόντα, οι θέσεις τους θα προσδιορίσουν τόσο τις επιλογές, όσο και το εύρος της συμμετοχής των πολιτών στην κάλπη.
Με βάση τα παραπάνω που κυριαρχούν στον πολιτικό διάλογο μεταξύ των υποψηφίων εκεί που τρέχουμε, η Ενότητα και η Μαζικότητα αρχίζουν να συννεφιάζουν με τις “μπηχτές”. Για ένθεν κακείθεν να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Σχετικά με το εύρος του εκλογικού σώματος. Διατυπώνονται δύο βασικές αντιλήψεις. Η μία υποστηρίζει ότι πρέπει να διαφυλαχθεί, από τους «εχθρούς» και τα «συμφέροντα», το «καθαρόαιμο» εκλογικό σώμα ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΔΗΣΟ κ.ά.). Η άλλη υποστηρίζει ότι η κάλπη πρέπει να είναι ανοιχτή σε κάθε δημοκράτη. Σε κάθε πολίτη της δημοκρατικής παράταξης, που ενδεχόμενα κάποιοι από αυτούς μπορεί να ψήφισαν ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αν. Παπανδρέου δήλωνε ότι η μεγάλη παράταξη αγκαλιάζει όλο το δημοκρατικό κόσμο χωρίς εξαιρέσεις και ελέγχους προέλευσης.
Ενώ όλοι ομνύουν στην ανοιχτή κάλπη, για οργάνωση εκ βάθρων της παράταξης, άρχισαν τα όργανα. Ο Γιώργος καταγγέλλει συμφέροντα που επιδιώκουν να επηρεάσουν την εκλογή της νέας ηγεσίας.
Έμμεσα πλην σαφώς φωτογραφίζει τον «δεξιό» Λοβέρδο. Ο Νίκος ένθεν κακείθεν φωτογραφίζοντας Ανδρέα και Γιώργο ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει ψηφοφόροι, που ψήφισαν χθες Ν.Δ., να τους δεχθούμε στην κάλπη διότι θα ψηφίσουν τον Ανδρέα.
Καθώς επίσης ψηφοφόροι που προέρχονται από το ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσουν λέει τον Γιώργο. Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται. Αν βγει ο Ανδρέας πάμε Μητσοτάκη. Αν βγει ο Γιώργος πάμε ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντιλήψεις και οι φανατισμοί αυτοί δημιούργησαν «στρατεύματα» οπαδών. Φαίνεται ότι ο καθένας μετράει τα «κουκιά του» και όχι τις ανάγκες της παράταξης να μεγαλώσει, να φύγει από τον μικρόκοσμο της στασιμότητας.
Ο πολιτικός διάλογος, αντί να επικεντρώνεται στις πολιτικές θέσεις και τις ανάγκες της παράταξης, όσο τρέχουμε προς την κάλπη, παίρνει επίσης «διαγενεακά», συγκρουσιακά χαρακτηριστικά.
Από τη μια μεριά η νέα γενιά και από την άλλη τα «γερόντια». Η καλλιέργεια αυτής της πολιτικής αντιπαράθεσης εκ των πραγμάτων οδηγεί σε συγκρουσιακές καταστάσεις και ταυτόχρονα η αντίληψη αυτή ταιριάζει με τη ρήση «σκοτώνει τα άλογα όταν γεράσουν». Ταυτόχρονα απειλούν άμεσα την πολυπόθητη ενότητα, που αποτελεί sine qua non, για να μεγαλώσει η παράταξη. Καιρός να δούμε τι συμβαίνει και έξω από τα τείχη.
Πιστεύω ότι οι νέες ιδέες και αντιλήψεις που έχει ανάγκη η παράταξη δεν έχουν ηλικιακό χαρακτήρα. Η συντήρηση υπάρχει σε όλες τις γενιές. Η πολιτική ιστορία, μάς διδάσκει ότι πρέπει να γίνεται πάντρεμα μεταξύ της ορμής της νέας γενιάς με τη σοφία και την εμπειρία των ηλικιωμένων. «Καιρός Γνώθι», έλεγαν οι παλιοί σοφοί της πατρίδας μας. Γνώρισε καλά τα γεγονότα, τις συνθήκες και όσα συμβαίνουν γύρω του.
Και πριν αποφασίσει η κάλπη η εθνική και δώσει την εντολή ότι το ΠΑΣΟΚ θα γίνει σοβαρός και μεγάλος πολος εξουσίας ξεκίνησαν οι «μπηχτές» με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις. Θαρρείς και το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής δεν θα έχει όργανα για να πάρουν αποφάσεις, αλλά θα είναι «έρμαιο» του αρχηγού. Οι οριοθετήσεις του ΠΑΣΟΚ με τα άλλα κόμματα εκφράζονται από τις αρχές και τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας και του καταστατικού.
Με αυτά και άλλα, αν δεν αλλάξουν ρότα οι πρωτεργάτες – υποψήφιοι, καθώς τρέχουμε προς την κάλπη, ταιριάζει η ρήση «προσοχή μην σκοντάψουμε» και η ευκαιρία χαθεί ξανά.
Και οι πολίτες οριστικά μας γυρίσανε την πλάτη, αφού για να ψηφίσει ο οποιοσδήποτε πολίτης δημοκράτης πρέπει να ελεγχθεί για το ποιο κόμμα ψήφισε πριν.
Συμπέρασμα: Τα κλειστά κομματικά τείχη (αν και στην προκειμένη περίπτωση και αυτά είναι αραχνιασμένα και προ πολλού γκρεμισμένα) και ο «διαγενεακός» πόλεμος, βλάπτουν την ενότητα, τη μαζικότητα και βάζουν φραγμό στην προοπτική της παράταξης.
Και χωρίς περίσκεψη, αν δεν αλλάξουμε, η Ενότητα, η Μαζικότητα και η Προοπτική της παράταξης θα πάνε περίπατο. Μάλιστα πάνω που ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ άρχισε να φωτίζει την πολιτική ζωή του τόπου. Σε αυτό τον αγώνα πιστεύω πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όλοι είναι απαραίτητοι και δεν περισσεύει κανένας.
Οι σκέψεις αυτές βασανίζουν τον νου και την καρδιά μου και λέω στους πρωτεργάτες «σπεύδετε βραδέως» και να λέτε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς μισόλογα, υπονοούμενα και υποψίες.
