Από εκείνο το βράδυ του θλιβερού δημοψηφίσματος και της kolotoumbas Τσίπρα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, πιστός κομμουνιστής μα και κορυφαίος υπουργός της Πρώτης Φοράς Αριστερά, δεν κάνει άλλη δουλειά από το να «κλαίει» εδώ κι εκεί για τη ….μεγάλη –όπως νομίζει- χαμένη ευκαιρία του τόπου να βγει εκτός Ευρώπης.
του Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου
Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι έχουν όρεξη ή διάθεση ν’ ασχοληθούν με τον ιδεοληπτικό και παλαιολιθικό Παναγιώτη Λαφαζάνη και τις πολιτικές του ουτοπίες. Τότε που έτρεχε στο Κρεμλίνο για …βοήθεια και γελούσαν και τα πλακάκια με τις φαντασιώσεις εκείνων αλλά και των αμετανόητων κομμουνιστών που νόμιζαν ότι οι διάδοχοι του Στάλιν, του Μπρέζνιεφ ή του Αντρόποφ, είναι κομμουνιστές!
Όμως, ελάχιστοι είναι κι εκείνοι που δεν του αναγνωρίζουν ότι είναι τίμιος και συνεπής απέναντι σ’ εκείνα που πιστεύει.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε ή να ξεχνάμε ότι αν είχαν εφαρμοστεί αυτά που πρεσβεύει ο Λαφαζάνης η χώρα σήμερα θα βρισκόταν σε τραγική θέση! Χωρίς να θεωρούμε ότι κομίζει κάτι νέο στην πολιτική σκηνή, δεν μπορούμε να μην ακούμε όσα κατά καιρούς αναφέρει κι έχουν σχέση με το 2015 κι όσα συνέβησαν μόλις η κάλπη «έβγαλε» το «Όχι»!
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης λοιπόν, ετοιμάζει βιβλίο που θα έχει τίτλο «Η μεγάλη προδοσία» και όπως αναφέρουν όσοι γνωρίζουν ή όπως αναμένεται, θα περιγράφει μεταξύ άλλων και το πώς ο Αλέξης Τσίπρας «βραχυκύκλωσε» και «κορόιδεψε τους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως τον τότε υπηρεσιακό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Βαγγέλη Μεϊμαράκη!
Για όλα αυτά και πολλά άλλα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης , δημοσίευσε στον ιστότοπο iskra.gr ένα κείμενο-προπομπό του βιβλίου του. Όπου ουσιαστικά λέει ότι ο Τσίπρας είπε ψέματα ότι δεν προχωρήσει σε εκλογές κι ότι θα προχωρήσει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά τελικά έκανε εκλογές τον Σεπτέμβριο, αναβαθμίζοντας τη στενή σχέση του με την ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου.
Ούτε αυτό είναι νέο. Το ξέραμε. Ξέραμε ότι οι πολιτικοί αρχηγοί (κυρίως οι «αφελείς» Μεϊμαράκης και Γεννηματά) σύρθηκαν κι έπαιξαν το παιγνίδι Τσίπρα. Ξέραμε ότι ενώ ο Τσίπρας είχε χάσει την πλειοψηφία και στο κόμμα του και στη Βουλή, εκείνοι τον στήριξαν επειδή πίστεψαν τις υποσχέσεις του μπροστά στον Προκόπη Παυλόπουλο.
Τώρα όμως, αυτά που ξέραμε από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, γίνονται ή θα γίνουν γνωστά δια στόματος ενός υπουργού εξ εκείνων που κινούσαν τα νήματα εκείνης της κυβέρνησης. Κι εκείνου που ουσιαστικά διέκοψε τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για να βάλει τον Τσίπρα να μιλήσει με τον Πόυτιν, αναζητώντας στηρίγματα για τη φυγή από την Ευρώπη!
Διαβάσαμε λοιπόν, στο κείμενο Λαφαζάνη, ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε δεσμευτεί για «συγκυβέρνηση» με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου στις 14 Αυγούστου ’15 κι ότι ο τότε πρόεδρος της ΝΔ, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, είχε φτάσει στο σημείο να προτείνει για πρωθυπουργό σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας τον Γιάννη Δραγασάκη. Τελικά, όπως αναφέρει ο Λαφαζάνης, ο Αλέξης Τσίπρας, «σε συμπαιγνία» με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές-εξπρές με το γνωστό διχαστικό δίλημμα «ή μας τελειώνουν ή τους τελειώνουμε».
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στο κείμενό του στο iskra.gr επιχειρεί να αποκρούσει και την κατηγορία που του αποδίδεται. Ότι, δηλαδή, μπορούσε να αποτρέψει το τρίτο μνημόνιο αν είχε ανατρέψει τον Τσίπρα. Αναφέρει: : «Επειδή αυτή η άποψη δεν είναι μεμονωμένη αλλά εντύπωση πολλών πολιτών, θεωρώ χρέος μου να διευκρινίσω τα γεγονότα… » (…) Η κυβέρνηση, αντί να πέσει, είδε το Μνημόνιό της να συγκεντρώνει 222 βουλευτικές ψήφους, έναν αριθμό ρεκόρ, που δεν είχε συγκεντρώσει κανένα Μνημόνιο » Στη συνέχεια ο Αλ. Τσίπρας , μετά από αυτόν τον απρόσμενο “θρίαμβο”, “πούλησε” τα “συνεταιράκια” του και έσπευσε να παραιτηθεί, προκειμένου να προκηρύξει σε συμπαιγνία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, εκλογές σε χρόνο-εξπρές, παρά τις αντίθετες υποσχέσεις που είχε δώσει σε Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι για “συγκυβέρνηση”. »
Πράγματι, ο Α. Τσίπρας για να καθησυχάσει τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και να “κλειδώσει” την ψήφο τους στη Βουλή για το τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα ήταν το πρόγραμμά του της νέας περιόδου και περίπου διαφήμιζε ως “μάννα εξ ουρανού” για την Ελλάδα, είχε αποδεχθεί άτυπη συμφωνία μαζί τους πως θα προχωρούσαν σε συγκυβέρνηση, ενδεχομένως και με έναν άλλο πρωθυπουργό από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην πάνε τα κόμματά τους ως πρόβατα επί σφαγήν σε άμεσες εκλογές, έχοντας ψηφίσει το πρόγραμμα του “αντιπάλου” τους! » Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο ο Αλ. Τσίπρας δεν παραιτήθηκε άμεσα για να πάμε σε εκλογές, όπως θα «έπρεπε», μετά την οδυνηρή, μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, για το κόμμα του ψηφοφορία στη Βουλή, άσχετο αν την κέρδισε με τη “κτηνώδη” πλειοψηφία των 222 βουλευτών.» Αντίθετα, αμέσως σχεδόν μετά την ψηφοφορία στη Βουλή για το τρίτο μνημόνιο, το κυβερνητικό επιτελείο δήλωσε ότι θα καταθέσει στη Βουλή για συζήτηση και ψηφοφορία πρόταση εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση.» Ο Αλ. Τσίπρας δεν είχε κανένα άλλο λόγο να καταθέσει τέτοια πρόταση με κάτω από 120 βουλευτές στη διάθεσή του, αν δεν είχε τη συμφωνία παρασκηνίου από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, κυρίως βέβαια από τη ΝΔ, ότι θα έδιναν θετική ψήφο στη κυβέρνηση ή τουλάχιστον δεν θα την έριχναν.» Γι’ αυτό άλλωστε ο τότε αρχηγός της ΝΔ Ευ. Μεϊμαράκης είχε καταθέσει δημόσια πρόταση προς τον ΣΥΡΙΖΑ για να συγκυβερνήσουν, υποδεικνύοντας ως πρωθυπουργό τον Γιάννη Δραγασάκη.» Ο τελευταίος, βεβαίως, γνωρίζοντας προφανώς και τις δεύτερες σκέψεις του Αλ. Τσίπρα και της ομάδας του, για παράκαμψη της υποσχεθείσας πρότασης εμπιστοσύνης στη Βουλή προς τη κυβέρνηση με στόχο την άμεση προκήρυξη εκλογών, “αρνήθηκε” με χίλιες ευγένειες και όσο “πατάει η γάτα” την “τιμητική” πρόταση Μεϊμαράκη, με ένα τρόπο που περίπου σήμαινε αποδοχή της.» Πράγματι, ενώ ο Αλ. Τσίπρας είχε ατύπως συμφωνήσει στο παρασκήνιο για συγκυβέρνηση με τα άλλα κόμματα του κατεστημένου, αντελήφθη γρήγορα τη “παγίδα”. Πέταξε στο κάλαθο των αχρήστων την ανακοινωθείσα πρότασή του για ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, που ήταν όχημα διαμόρφωσης συναίνεσης και με διάγγελμά του παραίτησε την κυβέρνηση του για να προκηρυχθούν άμεσα εκλογές εξπρές στις 20 Σεπτέμβρη». Αυτά όλα μπορεί να συνηθίζονται στην πολιτική. Το πώς ένας πρόεδρος ενός κόμματος επιχειρεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, να ξεφορτωθεί ενοχλητικές φωνές στο ίδιο του το κόμμα και να παρατείνει την εξουσία του. Όμως σπανίως, αν όχι ποτέ, δεν έγιναν παίζοντας τις τύχες μιας ολόκληρης χώρας…
Ασφαλώς, η έκδοση του βιβλίου Λαφαζάνη κι η κυκλοφορία του θα έχουν σημαντικό ενδιαφέρον. Επαναλαμβάνουμε ότι δεν θα φέρουν κάτι νέο στη δημόσια συζήτηση, αλλά θα υπενθυμίσουν τα γεγονότα με τη δική του σκοπιά. Και θα βάλουν για μια ακόμη φορά στο κάδρο τον Προκόπη Παυλόπουλο και δη από την πλευρά της Αριστεράς, αφού μέχρι τώρα μόνο από τον φιλελεύθερο χώρο είχαν τεθεί επί τάπητος οι ευθύνες του. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει μιλήσει για …εθνική τραγωδία και ένα πολύ μεγάλο πραξικόπημα που έκτοτε είναι οιονεί πραξικόπημα. Ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει αρχιτέκτονες του πραξικοπήματος τον Αλέξη Τσίπρα και τον «δήθεν καραμανλικό» Προκόπη Παυλόπουλο «που ραδιούργησε και συνωμότησε ώστε να καταπνίξει τη λαϊκή βούληση. Και οι δύο θα πρέπει να γραφτούν με μαύρα γράμματα στη νεότερη ιστορία της χώρα ως κυνικοί πραξικοπηματίες» έχει πει (Άποψη 5-7-2018) κι έχει τονίσει ότι «θα καθίσουν κάποια στιγμή στο σκαμνί οι υπεύθυνοι για να λογοδοτήσουν»…
