Φεβρουάριος του 2024 και ο Παύλος Πολάκης είναι ο… τυχερός που κερδίζει το φλουρί στην κοπή της πίτας του προεδρείου του κόμματος. Μιας πίτας που είχε κληθεί να κόψει ο Στέφανος Κασσελάκης. Αγκαλιές, φιλιά και εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις που έξι μήνες μετά δείχνουν να αποτελούν παρελθόν.
Είναι όμως έτσι; Ο Στέφανος Κασσελάκης μάλλον έκανε την ψυχή «Πολάκη» πέτρα αποφεύγοντας να τοποθετηθεί δημοσίως όπως συνηθίζει. Άλλωστε διέγραψε ένα πρόσωπο το οποίο τον στήριξε κατ' επανάληψη και για το οποίο ο ίδιος έχει δηλώσει: «Ο Παύλος είναι δίπλα μου. Καλά κάνω και έχω ψυχή Πολάκη, είμαι τίμιος, μακάρι να είχατε και εσείς ψυχή Πολάκη».
Αυτή η φράση ενδεχομένως τον προβληματίζει αυτές τις ώρες. Παρ' όλα αυτά είναι η φράση που αποτυπώνει τι ακριβώς συνέβαινε και συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε ο πολακισμός δεν είναι κάτι που φεύγει εύκολα. Έχει περάσει στο dna της Κουμουνδούρου, αποτυπώνεται σε κάθε παρέμβαση, ανάρτηση και ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του όπου έδωσε πάλι ρέστα επιχειρώντας να ξαναγράψει και την ιστορία.
Η «ψυχή του Πολάκη» μπορεί να έχει ραγίσει κάπου μέσα του, αλλά δείχνει ότι δεν θα αλλάξει. Δεν μπορεί να κάνει και τίποτα άλλο παρά μόνο να ακολουθεί τον δρόμο του λαϊκισμού. Το πολύ πολύ αν παραμείνει… διαγραμμένος ο αψύς Κρητικός να φύγει ο πολακισμός και να δώσει τη θέση του στον… κασσελακισμό. Για όσα στελέχη παραμένουν από «ανάγκη» δύσκολο να αποσαφηνιστεί ποια είναι η διαφορά.
Σε κάθε περίπτωση, το… φλουρί δεν είναι πάντα τύχη. Ή μήπως όχι; Αν δει κάποιος τι υποστηρίζουν οι οπαδοί του, ειδικά αυτοί που τον καλούν να κάνει και κόμμα δικό του έχοντας την ίδια λογική με αυτόν τότε μπορεί το φλουρί να του έκατσε καλά.
Υγ.: Αλήθεια, όλοι αυτοί που τον υποστηρίζουν και που επιχειρούν να δολοφονήσουν εκ νέου τον χαρακτήρα της συνεργάτιδας του Αδώνιδος Γεωργιάδη καταλαβαίνουν τι κάνουν ή απλά ως τυφλωμένοι οπαδοί στηρίζουν τον κατά την άποψή τους «αρχηγό Παύλο»;
