Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Οταν πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι η Δικαιοσύνη παρέπεμψε τον Παπαγγελόπουλο στο Ειδικό Δικαστήριο για άλλες υποθέσεις αλλά όχι για την υπόθεση Novartis που –θεωρητικά– υπήρχαν σαφή στοιχεία, ομολογώ ότι ξενίστηκα. Οταν ο Λιγνάδης καταδικάστηκε σε 12 χρόνια, αλλά τελικά βρέθηκε εκτός φυλακής, πάλι ξενίστηκα. Μα δεν είμαι ούτε ειδικός ούτε δικαστής. Ούτε ήμουν στο δικαστήριο και στην ακροαματική διαδικασία.
Ναι, όλοι κρίνονται. Ναι, όλοι έχουν δικαίωμα να κρίνουν, να σχολιάσουν. Μα αυτό που συμβαίνει στα social media και στις εκφάνσεις της Αριστεράς υπερβαίνει κάθε προηγούμενο. Η κυρα-Παγώνα της Κάτω Παναγιάς χαλάει τον κόσμο στο FB επειδή αφέθηκε ελεύθερος ο Λιγνάδης και βρίζει τη… Μενδώνη. Και ο κυρ Ευλάμπιος της Πέρα Παναγιάς, με το αλάθητο του πάπα, γράφει ότι η κυβέρνηση αθώωσε τον βιαστή. Κάποιος Μπιμπίλας δε, πρόεδρος των ηθοποιών και ομοτράπεζος του Τσίπρα, μας είπε ανάμεσα σε άλλα σε μια γκροτέσκο ανακοίνωση ότι «η απελευθέρωση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι δεν ζούμε πια σε κράτος δικαίου». Προφανώς το έκανε με τις βαθιές νομικές του γνώσεις.
Η Αριστερά παίζει ανάρμοστα παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη. Για να πλήξει δήθεν την κυβέρνηση, λέει πάλι ψέματα και με απύθμενο λαϊκισμό δημιουργεί εντυπώσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Με την ανοχή μάλιστα της μεγάλης πλειοψηφίας του πνευματικού κόσμου και των ηθοποιών που έχουν παραδώσει τα ηνία του ΣΕΗ σε κάποιον Μπιμπίλα για να περπατά στα χνάρια του Σπύρου Πατρίκιου, του Κατράκη, της Υψηλάντη, της Καφαντάρη και πολλών άλλων.
Προσέξτε: Μίλησα για πρόσωπα που οι ιδεολογικές αναφορές τους είναι σχεδόν ίδιες με του νυν προέδρου. Μα πόση διαφορά σε ειδικό βάρος και εκτόπισμα. Ε;
Να φωνάξουμε λοιπόν ότι η χώρα δεν μπορεί να καταστεί τηλεοπτικό ή άλλο λαϊκό δικαστήριο. Ούτε αυτοί που σήμερα δείχνουν ευαίσθητοι (παλιά που όλοι αγκάλιαζαν τον Λιγνάδη ήταν… άλλο) και σηκώνουν πανό σε θέατρα και χώρους πολιτισμού είναι δικαστές. Ούτε μπορούν όλοι αυτοί να χαμηλώνουν στο ανάστημά τους τα πάντα. Ούτε μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να θεωρεί καλή ή κακή τη Δικαιοσύνη… à la carte ή να ταυτίζεται συνεχώς και να καθοδηγεί τον σοσιαλμιντιακό όχλο.
Σε τελική ανάλυση, η Δικαιοσύνη εφάρμοσε ό,τι ψήφισαν. Τελεία και παύλα.