Γράφαμε και προχθές, η Αριστερά ξεκίνησε νέο χαβά στημένη κάτω από τα λεφτόδεντρα, πλειοδοτούσα κι αλαλάζουσα. Μειώστε φόρους (που εν τω μεταξύ η ίδια έφτασε στα ύψη), μειώστε ΦΠΑ, το ένα το άλλο το παράλλο… Δέκα δίνει ο Μητσοτάκης; Εκατό λέει ο Τσίπρας παρέα με τον Ανδρουλάκη του ΣΥΡΙΖΑ light! Διακόσια λέει ο Βαρουφάκης, τριακόσια ο Κουτσούμπας! Τι κάνει η Αριστερά; Την κλασική καταστροφική της γραμμή. Διαλύει τα πάντα. Ξεσηκώνει με ανέφικτες υποσχέσεις τους πάντες. Μα δεν λέει ποτέ το πόθεν και το πώς!
Πού θα βρεθούν ρε σύντροφοι τόσα χρήματα για τόσες παροχές; Πάλι σε Καστελόριζα θέλετε να τρέχουμε; Δεν μάθατε τίποτα τόσα χρόνια που έτρεχαν Αχτσιόγλου και Τσακαλώτος στις σουίτες του Χίλτον με την τρόικα που μετονομάσατε σε …θεσμούς;
Αναρωτιέμαι πόσο πια θα πορεύεται με συνθήματα; Πόσο θα πορεύεται με προγράμματα τύπου Θεσσαλονίκης; Πόσο θα πολιτεύεται εκ του ασφαλούς με συνθήματα και καταγγελίες για… κυνισμό και …οικονομικό βιασμό και… νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη; Προτάσεις έχει η Αριστερά κι ο ΣΥΡΙΖΑ light; Προτάσεις που να είναι κοστολογημένες και δημοσιονομικά συμβατές;
Ξέρετε κάτι; Σκέφτομαι ότι η ανοησία του Δούκα προέκυψε σε μια ιδιαιτέρως σημαντική στιγμή και μας θύμισε πολλά. Και δη την ώρα που όλοι απαιτούν κρατικές παροχές, βοηθήματα κι επιδόματα. Την ώρα που κάποιοι –το βιολί βιολάκι- κάνουν μπλόκα με τα τρακτέρ και κλείνουν δρόμους. Κι όλους τους αγκαλιάζει η Αριστερά! Με …αγωνιστικές κινητοποιήσεις και υψωμένες γροθιές! Θέλουν –θέλουμε δηλαδή να ξαναμπούμε στις πολιτικές και στις νοοτροπίες Δούκα. Να γυρίσουμε στις περιοριστικές πολιτικές, στην ταλαιπωρία, στη μιζέρια, στην οικονομική ερήμωση.
Οι αγρότες απαιτούν. Οι μαγαζάτορες ζητάνε. Οι καταναλωτές ζητάνε. Όλοι με απλωμένο χέρι φωνάζουν δώσε κι εμένα μπάρμπα. Ταυτοχρόνως όλοι φωνάζουν να μειωθεί η εφορία, οι ασφαλιστικές εισφορές, για νέες επιστρεπτέες προκαταβολές και πάει λέγοντας. Πού στο διάβολο θα βρεθούν; Μπορεί να μας πουν ο Τσίπρας κι ο Ανδρουλάκης; Τόση ανευθυνότητα πια; Τόσος λαϊκισμός;
Ο Τσίπρας άφησε μια χώρα σε ύφεση κι η κοινωνία – σε συνδυασμό με όλα τα άλλα της «πρώτη φορά»- σιχτίριζε και σήμερα με 8% ανάπτυξη κάνει πάλι τα ίδια! Όσα χρήματα κι αν μοιράζονται, όσο κι αν μειώνεται ο ΕΝΦΙΑ ή άλλοι φόροι, τόσο περισσότερο φωνάζουν ότι αυτά είναι ψίχουλα. Την ίδια ώρα όλο και περισσότεροι οικονομικοί κολοσσοί εγκαθίστανται στη χώρα, ενώ η χώρα ανεβαίνει όλο και ψηλότερα τις επενδυτικές βαθμίδες των διεθνών οίκων αξιολόγησης. Δείγμα της εμπιστοσύνης τους στις πολιτικές της κυβέρνησης. Όμως η Αριστερά κρατά υψωμένη τη γροθιά της επανάστασης και του παραλογισμού. Μια φορά την εβδομάδα ο Τσίπρας μοιράζει καμιά δεκαριά δις ενώ ο Ανδρουλάκης κάτι λιγότερο για να δείχνει και υπεύθυνος… Τα λεφτόδεντρα να είναι καλά.
Ξέρετε και κάτι ακόμη; Όλο αυτό το παραλήρημα του «φέρτε» και «δώστε» δεν θα βγει σε καλό. Ναι ξαφνικά προέκυψε ακρίβεια εξ αιτίας της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης. Ναι, με την ακρίβεια πλήττονται κοινωνικά στρώματα.
Ε, εκεί είναι όλο το παιγνίδι. Ας δώσει σ’ αυτά ο Μητσοτάκης. Στοχευμένα και κυρίως υπεύθυνα για να μην ανατραπεί η δημοσιονομική σταθερότητα. Τα παιδιά μας κι όλοι δεν οφείλουν σε κανέναν για να ζήσουν στα 25 και 30 χρόνια τους όσα ζήσαμε εμείς εξ αιτίας της πολιτικής αφροσύνης…
