Να μιλήσουμε ανοικτά με αφορμή την εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας στο ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής», με την παρουσία τριών πρωθυπουργών! Δυο πρώην κι ενός νυν. Η εικόνα επικοινωνιακά ήταν άρτια. Δυο διαχρονικά «τζάκια» της παράταξης κι ένας «μεμονωμένος» πρωθυπουργός έδειξαν την εικόνα ενότητας και της πάγιας «υποταγής» στον εκάστοτε πρόεδρο. Δηλαδή μια σχεδόν διαχρονική πολιτική τακτική που έχει καταστεί dna αυτού του κόμματος. Ανεξαρτήτως διαφωνιών, υπόγειων ρευμάτων, συγκρούσεων ή και μικρών διασπάσεων. Πάντα, ήταν όλοι μαζί. Με πολλά σημειολογικά χαρακτηριστικά.
Να θυμηθούμε και να πούμε αλήθειες: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσκάλεσε στη Νέα Δημοκρατία τον Κεντρώο/φιλελεύθερο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ο οποίος στη συνέχεια στηρίχθηκε από τη βαθιά Δεξιά του Αβέρωφ για να γίνει πρόεδρός της και πρωθυπουργός. Ο Μητσοτάκης μάλιστα, ήταν εκείνος που έδωσε δεύτερη προεδρική θητεία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κι έπεσε από την κυβέρνηση από τη σκληρή Δεξιά που εκπροσωπούσε (ακόμη το κάνει) ο Σαμαράς. Όταν επανήλθε ο Σαμαράς στη Νέα Δημοκρατία, ο Μητσοτάκης προς τιμή του και χάριν της ένωσης όλων των πολιτικών δυνάμεων, δεν έθεσε κανενός είδους βέτο. Ενώ τον Σαμαρά διαδέχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά την μεγάλη του νίκη στις εσωκομματικές εκλογές. Παιγνίδια της ζωής!
Να πούμε κάτι ακόμη: Ποτέ οι όποιες αντιπαραθέσεις ξεπέρασαν τα όρια της πολιτικής ευπρέπειας. Ούτε έγιναν όσα συνέβησαν σε άλλα κόμματα. Ούτε διαγράφησαν αρχηγοί, όπως έγιναν με τον Σημίτη ή τον Αλαβάνο. Κι όσες μικρές διασπάσεις έγιναν, έγιναν από τον χώρο της Δεξιάς! Είτε με τον Σαμαρά, είτε με τον Καρατζαφέρη, είτε με τον Καμμένο…
Η σημειολογία λοιπόν της εκδήλωσης στο ίδρυμα του «Κωνσταντίνου Καραμανλή» ήταν χαρακτηριστική κι απολύτως αναμενόμενη. Ήταν εκεί όλοι, ακόμη κι ο γηραιός Γιάννης Βαρβιτσιώτης, ενωμένοι κάτω από τους παρανομαστές που τους συνδέουν.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι όντως στη Νέα Δημοκρατία χορεύουν συστηματικά οι αντιπαλότητες ανάμεσα σε «τζάκια» και βαρονίες. Άλλοτε έχουν μικρό ιδεολογικό πρόσημο άλλοτε μόνο προσωπικό. Άλλοτε υπάρχουν ερωτήματα του τύπου «γιατί προς το Κέντρο κι όχι προς τα Δεξιά;», άλλοτε «γιατί ο τάδε κι όχι ο δείνα;».
Όμως, δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι οσάκις η Νέα Δημοκρατία κυβέρνησε την Ελλάδα, το έπραξε όταν μετακινήθηκε προς το Κέντρο και προσέλκυσε τους Κεντρογενείς/φιλελεύθερους ψηφοφόρους. Αυτό συνέβη ακόμη και στην περίοδο του Κώστα Καραμανλή που στοχεύθηκε και κατακτήθηκε ο Μεσαίος χώρος!
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, οι σημερινές υπόκωφες γκρίνιες δεν έχουν καμιά ουσιαστική βάση. Πολύ περισσότερο όταν οι κυβερνητικές θέσεις κι ο Μητσοτάκης εισχωρούν στο 80% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ αλλά και σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτό αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Πότε άλλοτε συνέβη αυτό; Κι αυτό είναι επίτευγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Άρα, μπροστά στο όλο, μικρή σημασία έχει αν είναι υπουργός ο Χρυσοχοΐδης ή ο … Μπογδάνος. Πολύ περισσότερο όταν κάποιοι καλλιεργούν συνθήκες για να ξυπνήσουν οι όποιοι … Καμμένοι!
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δημιούργησε ένα τεράστιο πολυσυλλεκτικό κόμμα. Ένα κόμμα που «χώνεψε» την Εθνική παράταξη από την οποία ουσιαστικά γεννήθηκε η Λαϊκή Δεξιά, αλλά ταυτοχρόνως χωρούσε την πεφωτισμένη Δεξιά του Γεωργίου Ράλλη αλλά και το φιλελεύθερο Κέντρο. Αυτό έγινε θέσφατο. Κι η παράταξη αυτή έλαβε όλες τις μεγάλες και κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα.
Πρέπει να πούμε κι αυτό. Μ’ αυτή την πολιτική κουλτούρα, η Νέα Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο Κεντροδεξιό κόμμα της Ευρώπης. Ένα γεγονός για το οποίο πρέπει να είναι υπερήφανοι κι ο Κώστας Καραμανλής κι ο Αντώνης Σαμαράς κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με τις ισορροπίες τους, τις διαφωνίες τους, τους συμβιβασμούς τους, τα βέτο τους, ακόμη και με τα εμπρός-πίσω.
Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά. Ειδικά αναλογιζόμενοι ότι δεν είναι δύσκολο οι… δεξιοί να γίνουν αδέξιοι! Έχει συμβεί πολλάκις… Με καταστροφικά αποτελέσματα.
Η εικόνα λοιπόν της πρόσφατης εκδήλωσης, δεν είναι απλώς εικόνα μόνο επικοινωνιακής στόχευσης. Είναι κάτι πολύ περισσότερο… Πολύ περισσότερο σε μια εποχή που αναμένεται εκτίναξη του ελατηρίου της ανάπτυξης στη χώρα και η κυβέρνηση παράγει έργο σε πολλούς τομείς, προς όφελος της κοινωνίας. Την ίδια ώρα που με έλλογο πατριωτισμό θωρακίζει αμυντικά την Ελλάδα και υπερασπίζεται τα σύνορα της…
