Όταν στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης έκανε το λογοπαίγνιο με τη γαλοπούλα που δεν βιάζεται να έρθουν τα Χριστούγεννα, απεικονίζοντας την κατάσταση που βρίσκονται ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ, ουδείς πίστευε ότι στο επόμενο διάστημα ο αντίπαλός του θα κάνει τόσο μεγάλα και μαζεμένα λάθη. Όπως η επανάληψη της άκρατης υποσχεσιολογίας του πάλαι ποτέ προγράμματος της Θεσσαλονίκης αλλά και η οριστική απώλεια του χώρου που δίνει τις νίκες στις εκλογές. Όπως είναι ο Κεντρώος χώρος, εξ αιτίας της στάσης του στην ελληνογαλλική συμφωνία αλλά και σε πολλά άλλα. Ο χώρος αυτός ούτως ή άλλως είχε απεγκλωβιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2019, αλλά ο Τσίπρας ευελπιστούσε ότι θα τον επαναφέρει…
Στον Αλέξη Τσίπρα δεν βγαίνει τίποτα. Βλέπετε έχει πει τόσα ψέματα, έχει κοροϊδέψει τόσο πολύ την ελληνική κοινωνία, έχει πει για «άσπρο» και «μαύρο», έχει τόσο μεγάλη διαφορά επιπέδου με τον αντίπαλό του, που ότι κι αν υποστηρίξει εξαϋλώνεται σε δευτερόλεπτα. Δεν καρπούται καν την όποια φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης.
Δεν του βγήκε το σκληρό ροκ στους δρόμους και στα social media, δεν του βγήκαν οι πολακισμοί, οι … ομπρέλες, οι… προοδευτικές διακυβερνήσεις και τώρα θα γυρίσει το βιολί και θα ξεκινήσει νέο κυνήγι μαγισσών. Θα ξεκινήσει τη σκανδαλολογία! Παντού θα βλέπει σκάνδαλα. Για την ακρίβεια θα βλέπει παντού… ακροδεξιά και… σκάνδαλα! Αφού δεν μπορεί να καταθέσει προγραμματικές θέσεις και προτάσεις, αφού η κοινωνία τον εμπιστεύεται λιγότερο κι από τον «Κανένα» στις δημοσκοπήσεις, θα ρίξει πάλι δηλητήριο στην πολιτική ζωή και γαία πυρί μιχθήτω!
Τα δεδομένα λοιπόν «λένε» ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί παρά να διακατέχεται από το σύνδρομο της γαλοπούλας. Μπορεί αυτή τη στιγμή στο κόμμα του κάποιοι να σκέφτονται για την επόμενη ημέρα την Αχτσιόγλου ή τον Σακελλαρίδη ή τον Φίλη ή άλλους, αλλά αυτή τη στιγμή δεν τον αμφισβητεί κανένας αφού όλοι αποδέχονται και παραδέχονται ότι πήγε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στο Μέγαρο Μαξίμου, έστω και με τις πατερίτσες του σκληρής-ψεκασμένης Δεξιάς. Τι θα γίνει όμως μετά από νέα ήττα; Που θα είναι η πέμπτη συνεχής;
Γι αυτό λέμε ότι δεν βγαίνει τίποτα στον Αλέξη Τσίπρα. Σημεία ανάκαμψης δεν φαίνονται, ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα δεν υπάρχει, το κόμμα αποτελεί έναν αχταρμά απόψεων και δηλώσεων ενώ παλινωδεί ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και την ριζοσπαστική Αριστερά, αναλόγως των περιστάσεων. Δεν του βγαίνει καν το ευρωπαϊκό σκηνικό. Οι ακραίοι εταίροι του 2014 έχουν σχεδόν εξαφανιστεί (Ποδέμος, Μελανσόν, Die Linke), ενώ οι Αριστεροί δεν μπήκαν καν στη Βουλή στην Τσεχία! Όσο για τον πολιτικό ρεαλισμό και τον Αλέξη Τσίπρα; Έχουν τόση σχέση όσο η βενζίνη μ’ ένα κουτί σπίρτα. Χώρια που ο κόσμος πλέον βλέπει την υστέρησή του ακόμη και σε απλά ζητήματα πολιτικής ανάλυσης.
Άρα επανερχόμαστε στο σύνδρομο της γαλοπούλας. Αν χάσει στις εκλογές, όπως είναι το πιθανότερο, έχοντας παίξει τα ρέστα του, θα είναι ένας απόμαχος στο κατώφλι των πενήντα του χρόνων… Εκτός αν έχει καταφέρει να φτιάξει τόσο μεγάλη ομάδα εμπίστων που θα παρακάμψουν κι αποτρέψουν τις διεργασίες απομάκρυνσής του… Τότε όμως, θα είναι ένας πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με συνεχείς ήττες στην πλάτη που η επιμονή του στην καρέκλα θα τον καθιστά ακόμη πιο ευάλωτο…
