Όσο περνούν οι ημέρες όλο και περισσότεροι διπλωματικοί παρατηρητές συμφωνούν ότι το ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης από την πιθανή πλέον εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κι όσα πιθανόν ν’ ακολουθήσουν με την εμπλοκή της Δύσης, είναι όλο και πιο ορατό. Ας δούμε τι, πώς και γιατί έχει δημιουργηθεί αυτή η κρίση.
Η Ουκρανία επιθυμεί την ακόμη μεγαλύτερη προσέγγιση της Δύσης και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. ΤΟ ΝΑΤΟ από την πλευρά του δεν είναι σίγουρο ότι θα επιθυμούσε να εντάξει στους κόλπους του μια ακόμη προβληματική χώρα. Όμως, δεν θα του ήταν αδιάφορο να τοποθετήσει στο ουκρανικό έδαφος οπλικά συστήματα που θα «κοιτούσαν» κατάματα τον Πούτιν.
Ο Πούτιν από την πλευρά του δεν ανέχεται χώρες που θεωρεί «δορυφόρους» της Μόσχας να φλερτάρουν με άλλους. Ισχυρίζεται ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ έχουν περικυκλώσει τη Ρωσία και δεν της επιτρέπουν να δρα στη σφαίρα επιρροής που κληρονόμησε από την Σοβιετική Ένωση, ακόμη και για να προστατεύει τα σύνορά της. Φυσικά αυτό το ισχυρίζεται ψευδώς και για να δημιουργεί εντυπώσεις αφού καμιά πρώην σοβιετική δημοκρατία επιθυμεί ν’ ανήκει στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας ενώ σχεδόν το σύνολο των λαών τους τρέφουν αντιρωσικά αισθήματα κι ουδείς θέλει να ακούει το παραμικρό που να του θυμίζει το σοβιετικό παρελθόν του.
Προσέξτε: Η Ουκρανία υπήρξε η μοναδική από τις σοβιετικές χώρες που κατέρρευσαν που είχε τόσο ισχυρά ρωσικά ερείσματα. Μέχρι και το φιλορωσικό κόμμα των Περιφερειών που δεν επέτρεψε (2013) την απόλυτη προσέγγισή της με την ΕΕ. Τότε η χώρα «έπεσε» σε βαθιά αστάθεια κι ο εμφύλιος απετράπη με πολύ κόπο. Οι φιλορωσικές δυνάμεις συνυπάρχουν με πολύ κόπο και ένταση με τις σαφώς περισσότερες φιλοευρωπαϊκές και φιλοδυτικές. Ταυτοχρόνως ενδημούν ακροδεξιοί εθνικιστές, τους οποίους η Ρωσία χαρακτηρίζει νεοναζί!
Προσέξτε κι αυτό: Εκτός από πολλά άλλα, τις σχέσεις Ουκρανίας και Ρωσίας δηλητηριάζει η προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας από τη Μόσχα, το 2014. Μια περιοχή την οποία η Ουκρανία θεωρεί ότι της «έκλεψε» δια της βίας ο Πούτιν.
Κι αυτό: Στην Ανατολική Ουκρανία – περιοχή Ντονμπάς- κορυφαίο αποσταθεροποιητικό ρόλο παίζουν οι φιλορώσοι που επιθυμούν διακαώς να αποσχιστούν και να ενωθούν με τη Ρωσία. Τη δε συνεχή αναταραχή στη συγκεκριμένη περιοχή – στην οποία τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν σκοτωθεί σχεδόν 10 χιλιάδες άνθρωποι- υποδαυλίζει ο Πούτιν.
Εσχάτως λοιπόν, η Ρωσία έχει συγκεντρώσει 100 χιλιάδες στρατιώτες στα σύνορά της με την Ουκρανία και απειλεί με εισβολή αν το ΝΑΤΟ δεχτεί στους κόλπους του το Κίεβο ή αν η Δύση πατήσει πόδι εκεί.
Αυτή η ιστορία ανεξαρτήτως της έκβασής της, υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά την αλαζονεία και την υπεροψία με την οποία η Δύση αντιμετώπισε τη Ρωσία μετά την πτώση του κομμουνισμού. Δεν έλαβε καθόλου υπόψη της ότι χωρίς την κομμουνιστική μπότα και τους ασφαλίτες του κομμουνισμού, ήταν μοιραίο ότι θα ξεπεταχθεί ο μεγαλοϊδεατισμός της Ρωσίας και ο παραδοσιακός (εδώ και πολλούς αιώνες) αντιδυτισμός! Κοντολογίς, η Δύση θεώρησε ότι η Ρωσία θα καταρρεύσει μετά την απόσχιση των Βαλτικών δημοκρατιών και άλλων χωρών που ήταν φυλακισμένες στη Σοβιετική Ένωση αλλά δεν υπολόγισε ότι οι ολιγάρχες που πήραν στα χέρια τους την εξουσία και τις πηγές ενέργειας θα συνέχιζαν να χρησιμοποιούν μεθόδους KGB (ακόμη καλύτερα μάλιστα με την χρησιμοποίηση της τεχνολογίας), χωρίς καν να λογοδοτούν πουθενά και ταυτοχρόνως παρεμβαίνοντας σε εκλογές χωρών της Δύσης. Όπως στις εκλογές των ΗΠΑ από τις οποίες προέκυψε …Τραμπ…
Σήμερα λοιπόν, ο Πούτιν δείχνει να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την ΕΕ που προφανώς τη θεωρεί δορυφόρο των ΗΠΑ, χωρίς δικές της πολιτικές και στρατό. Το δε ΝΑΤΟ το βλέπει ως επιθετικό οργανισμό που έχει σηκώσει τη σημαία του στο Ταλίν (Εσθονία), δηλαδή μόλις 300 χιλιόμετρα από την Αγία Πετρούπολη! Κι αφού λοιπόν γίνεται «παιγνίδι» με την Ουκρανία και τη Δύση, ξεκινά η διένεξη των εποχών του ψυχρού πολέμου.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν οι Ρώσοι εισβάλλουν στην Ουκρανία θ’ ακολουθήσει ντόμινο στην Ευρασία. Κι η ιστορία θ’ αρχίσει πιθανότατα να γράφεται πάλι στην περιοχή. Η Ρωσία είναι μια ολιγαρχική δημοκρατία κι οι Ρώσοι δεν έχουν ιστορικά ευρωπαϊκή συνείδηση δημοκρατίας. Άρα, δύσκολα θ’ αντιδράσουν στις θελήσεις ή και στους τυχοδιωκτισμούς του Πούτιν. Συνεπώς, ένα βασικό ερώτημα που πρέπει ν’ απαντηθεί είναι τι πρόκειται να πράξει η Δύση; Μπορεί να πράξει; Και δη απέναντι σε μια χώρα που χρησιμοποιεί εκβιασμούς με το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο αλλά και την Ορθοδοξία;
Η κατάσταση στην Ουκρανία είναι κρίσιμη. Το μέλλον φαντάζει αβέβαιο, η ρευστότητα που επικρατεί κάνει όλο και περισσότερους ν’ ακούνε τα τύμπανα του πολέμου. Μια ανάφλεξη στην περιοχή αυτή, μπορεί να σημάνει σειρήνες πολέμου σε πολλές χώρες… Οι δε ΗΠΑ αναφέρουν με κάθε επισημότητα (Τόνι Μπλίνκεν, υπουργός Εξωτερικών) ότι οιαδήποτε επιπρόσθετη ρωσική δύναμη στην Ουκρανία θα προκαλέσει την αντίδρασή τους. Κι ήδη ζητούν από τους πολίτες τους ν’ αποχωρήσουν από την Ουκρανία…
