Όλες αυτές τις θλιβερές ημέρες που ο Πούτιν επιτέθηκε στην Ουκρανία ως νέος Χίτλερ, στην Ελλάδα κορυφώνονται πάλι αντιευρωπαϊκά αισθήματα, επειδή κατά τη γνώμη πολλών η ΕΕ δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.
Κατ’ αρχάς να πούμε για μια ακόμη φορά ότι όντως η ΕΕ δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Με ηγεσίες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπαν καν… ενδεκάδα, η ΕΕ δεν διαθέτει ούτε το κύρος, ούτε τη δύναμη να σταθεί απέναντι στις θελήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Κι ούτε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, ειδικά μετά την ακινησία τόσων χρόνων της περιόδου Μέρκελ.
Όμως πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Η ΕΕ δεν είναι πολιτική ένωση. Δεν διαθέτει κοινή εξωτερική πολιτική, δεν διαθέτει στρατό, δεν διαθέτει καν κοινή πολιτική και συμφέροντα. Η ΕΕ είναι ένας κορυφαίος οικονομικός τομέας! Αυτό. Τελεία και παύλα.
Άρα, ούτε να επέμβει στην Ουκρανία ή αλλού μπορεί. Μόνο να κάνει τη μαϊμού των ΗΠΑ και της Γερμανίας.
Άλλο όμως είναι αυτό κι άλλο οι επιθέσεις που δέχεται η ΕΕ επειδή –και καλά- δεν πολέμησε ή δεν πολεμά στο πλευρό της Ουκρανίας. Ας το συνειδητοποιήσουμε, δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ακόμη κι αν είχε στρατεύματα, θα ήταν άφρων ενέργεια να επιτεθεί ως αντίποινα στον Πούτιν αφού ο ασκός του Αιόλου θα παρέσυρε σε νέο παγκόσμιο πόλεμο.
Είτε μας αρέσει είτε όχι οι χώρες της ΕΕ δεν είναι ενωμένες πουθενά. Εδώ υπήρξαν χώρες που από τα μέτρα εναντίον της Ρωσίας ήθελαν να εξαιρέσουν διάφορα προϊόντα, οι Ιταλοί είδη πολυτελείας, οι Ολλανδοί τα… διαμάντια, οι Κύπριοι βίζες και πάει λέγοντας. Οι δε Γερμανοί, θεωρώντας ότι οι κυρώσεις … γκρεμίζουν τις γέφυρες του διαλόγου ουσιαστικά τις τορπιλίζουν. Το ίδιο κάνουν και με την Τουρκία όταν χρειάζονται κυρώσεις για τις πειρατείες Ερντογάν.
Να πούμε και κάτι ακόμη; Ουδείς στην ΕΕ είπε το παραμικρό που ο Πούτιν αμφισβητεί ευθέως και με παραμύθια την ίδια την ύπαρξη της Ουκρανίας. Δηλαδή, ένας ημιπαράφρων δικτάτορας αμφισβητεί θεσμούς, συμβάσεις, διεθνές δίκαιο και ηθική κι ουδείς τον βάζει στη θέση του από την ΕΕ. Μόνο δηλώσεις κι ευχές να σταματήσει ο πόλεμος.
Δυστυχώς όμως, με αυτή τη μορφή και δομή της ΕΕ δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Κι αφού δεν μας αρέσει πρέπει ως Ευρωπαίοι να κινητοποιηθούμε υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε πολιτικό βαθμό. Ύστερα, έρχεται και η κοινή εξωτερική πολιτική και η άμυνα κι ότι πρέπει σε έναν πολιτικό συνασπισμό ενωμένων κρατών. Δύσκολα πράγματα… Μα όλη η Ευρώπη πρέπει να αντιληφθεί ότι αυτά τα αυταρχικά καθεστώτα, τύπου Πούτιν ή φίλων του, στοχεύουν τελικά την ίδια και τον τρόπο ζωής σ’ αυτή, για τον οποίο γίνεται σύγκριση από τις κοινωνίες τους… Άρα πρέπει να αμυνθεί.
Όπως και νάναι, η ΕΕ σήμερα δέχεται εν πολλοίς άδικα πυρά, αφού άλλος είναι ο ρόλος της. Εξ ου και μόνο οικονομικές κυρώσεις μπορεί να επιβάλλει.
